Είναι Μάνα!!

Τα πλακάκια του εσωτερικού χώρου όπου κάθεται δείχνουν καινούργια και καθαρά, παραδίπλα μόλις φαίνεται η άκρη ενός όμορφου χαλιού που καθώς φαίνεται το χρησιμοποιεί κι αυτό τακτικά… Καλοζωισμένη και καλοταϊσμένη φαίνεται!
Η όψη της ήμερη, το καφετί τρίχωμά της φρέσκο-βουρτσισμένο, το πρόσωπό της λάμπει από ευτυχία… Κάθεται σε σχεδόν όρθια στάση, κι εκεί, ανάμεσα στα πόδια της, μπορούμε που και που να διακρίνουμε κατιτί να κινείται. Καθώς ο φακός -στο βίντεο φίλου που παρακολουθούμε- πλησιάζει, διαπιστώνουμε πως πρόκειται για ένα μικρό κουταβάκι!
Μόλις τώρα μάλιστα, έβγαλε το μουσουδάκι του απ’ την τριχωτή κοιλιά της προστάτιδάς του και κοίταξε ολόγυρα διστακτικά, όλο περιέργεια.
Ξαφνικά ένα χέρι προβάλλει στην οθόνη κι όλο πλησιάζει το κουταβάκι, που έχει στο μεταξύ ξεθαρρέψει για τα καλά κι αγωνίζεται να ξεφύγει απ’ το προστατευτικό αγκάλιασμα της μάνας. Σηκώνει εκείνη το ένα της πατούχι και το σπρώχνει προς τα μέσα, κάτω απ’ τη σιγουριά της σκέπη της… Τα κουταβάκι ωστόσο -και παρότι ίσα-ίσα στέκει στα πόδια του- το έβαλε σκοπό να βγει στον έξω κόσμο, τον μεγάλο, τον άγνωστο κι ενδιαφέροντα…
Είναι κι εκείνη η χαϊδευτική φωνή που του λέει γλυκόλογα και το προτρέπει να της φύγει, το ενοχλητικό χέρι πάντα εκεί έτοιμο να το αρπάξει! Η προστατευτική κίνηση επαναλαμβάνεται μερικές φορές, επιτέλους το χέρι κάποτε φεύγει απ’ την οθόνη, η σκυλίτσα επαναπαύεται, επιτρέπει στο κουταβάκι της να προβάλλει έξω. Σύντομα ωστόσο ο κίνδυνος επανέρχεται, καθώς εμφανίζονται τώρα…δυο χέρια.!
Χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της -κοιτώντας μόνο ολόγυρα λίγο ανήσυχα- ξαπλώνει κάτω, σκεπάζοντας ολότελα με το μαλλιαρό σώμα της το τέκνο της… Όλα καλά, αλλά για λίγο μόνο!
Γιατί αυτό πασχίζει να της ξεφύγει, επιμένοντας να βγει στον έξω κόσμο, και τα χέρια -που ούτε στιγμή πέρασε απ’ το μυαλό της να δαγκώσει- εκεί κοντά στραμμένα διεκδικητικά προς αυτό, επιτείνουν την αγωνία της…
Μα γιατί ανησυχεί τόσο, αφού όσο μπορούμε να δούμε στον χώρο που την περιβάλλει τίποτα σοβαρό δεν δείχνει να την απειλεί;
Απλούστατα γιατί είναι… ΜΑΝΑ!!