Τα τελευταία χρόνια δεν διεξάγεται μόνο ένας οικονομικός πόλεμος αλλά και ένας πόλεμος ερμηνειών γύρω από τα όσα συμβαίνουν. Έτσι για παράδειγμα πολλοί βιοπαλαιστές που μοχθούν για να επιβιώσουν και να ζήσουν την οικογένειά τους μετατράπηκαν λόγω οφειλών προς την Εφορία σε «εγκληματίες» και την ίδια στιγμή μπήκαν στο ίδιο “κάδρο” με μεγαλοεπιχειρηματίες που χρωστούν (διαχρονικά) υπέρογκα ποσά…
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί ο 48χρονος επιχειρηματίας Μ. (τα στοιχεία του στη διάθεση των “Χ.Ν.”), πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, που έλαβε πρόσφατα κλητήριο θέσπισμα από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Χανίων, ως κατηγορούμενος για κατ’ εξακολούθηση διάπραξη του ίδιου «εγκλήματος», όπως αναφέρεται στο έγγραφο.
Ποιο είναι αυτό; Οτι τα χρέη του προς το Δημόσιο, ύψους 69.500 ευρώ, κατέστησαν ληξιπρόθεσμα και ότι με “πρόθεση” καθυστέρησε την καταβολή των χρεών για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 4 μηνών.
«Εγκληματίας επειδή χρωστάω αυτό το ποσό στο Δημόσιο προσπαθώντας να κρατήσω στη ζωή την επιχείρησή μου;», ήταν η απορία που διατύπωσε ο ίδιος, κάνοντας λόγο για απαράδεκτο και προσβλητικό χαρακτηρισμό.
Εστω ότι ο Μ. έχει άδικο και ότι είναι όντως «εγκληματική» η ασυνέπειά του απέναντι στην Εφορία. Τότε, όμως, αλήθεια, πώς πρέπει να χαρακτηρίσει κανείς το Δημόσιο που φέρεται να χρωστάει 4,4 δισ. ευρώ σε ιδιώτες και προμηθευτές;
