Εδώ ο κόσμος χάνεται…

Το καλάθι της νοικοκυράς πανάκριβο, οι λογαριασμοί του ρεύματος εδώ και μήνες παραφουσκωμένοι, τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων άδεια. Οι μισθοί και οι συντάξεις σε χαμηλά επίπεδα και η οικονομία δέσμια – ακόμη – λανθασμένης διαχείρισης των τελευταίων δεκαετιών.

Ο μέσος Έλληνας, λοιπόν, έχει πάμπολλες αφορμές να εξοργιστεί με την καθημερινότητά του, να φωνάζει και να ζητήσει τα… ρέστα από τη σημερινή κυβέρνηση. Ελάχιστοι όμως νομίζω θα βρεθούν να συμπεριλάβουν την παρακολούθηση του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη στη λίστα των προβλημάτων τους.

Εν ολίγοις, το θέμα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων είναι μια συζήτηση που εξελίσσεται σε υψηλούς τόνους μεταξύ πολιτικών, δημοσιογράφων και μιας μικρής μερίδας πολιτών. Είναι μια συζήτηση που αφήνει στο περιθώριο τα πολλά και σοβαρά οικονομικά προβλήματα των Ελλήνων.

Προφανώς καθένας στη θέση του κ. Ανδρουλάκη (φωτ.) θα εξοργιζόταν. Κανείς δεν θέλει να παραβιάζεται η ιδιωτικότητά του. Αναμφίβολα, αφού διατυπώνονται ερωτήματα για τους χειρισμούς της υπόθεσης, οφείλουν να απαντηθούν στα αρμόδια όργανα της Βουλής κι όπου αλλού προβλέπεται από τη νομοθεσία. Από τη χθεσινή όμως συζήτηση στη Βουλή, φαίνεται ότι είμαστε πολύ κοντά στο να μηδενίσουμε τα πάντα.

Από τη στιγμή που αποδεχόμαστε ως κοινωνία, ως χώρα, τη λειτουργία μιας Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, αντιλαμβανόμαστε και τη μυστικότητα των ενεργειών της. Φαντάζομαι, κανείς μας δεν έχει την απαίτηση με μια αίτηση στο… πρωτόκολλο, να μαθαίνει ποιος και γιατί παρακολουθείται, απαιτώντας να βγουν “άπλυτα” στη φόρα.

Σε μια τέτοια περίπτωση μάλιστα, θα είχαμε πολύ σοβαρό πολιτικό ζήτημα. Αν δηλαδή βλέπαμε για παράδειγμα στον φιλοκυβερνητικό Τύπο “διαρροές” από υποκλαπείσες συνομιλίες του κ. Ανδρουλάκη, τότε ναι, αυτό θα ήταν ένα τεράστιο σκάνδαλο, γιατί θα μιλούσαμε για ασυδοσία και κατάχρηση “εξουσίας” από μια Ε.Υ.Π. που θα είχε καταντήσει… άντρο κουτσομπόληδων κι εκβιαστών.

Αν υπάρχει μια τέτοια κατάσταση, ας συμφωνήσουμε ότι ως χώρα είμαστε ανίκανοι να έχουμε μια τέτοια υπηρεσία. Διαφορετικά, ας αποδεχθούμε ότι αυτές οι υπηρεσίες λειτουργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και υποχρέωση του νομοθέτη είναι να εξασφαλίζει ότι διοικούνται από άτομα που δεν εκμεταλλεύονται τη θέση τους.

Αυτό που δεν μπορούμε να αποδεχθούμε, σε καμία περίπτωση, είναι η άποψη του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου (φωτ.) ότι στο… όνομα του Συντάγματος θα πρέπει να “αγιοποιείται” όποιος εκλέγεται βουλευτής ή αρχηγός κόμματος, και να έχει διαφορετική μεταχείριση από τον μέσο πολίτη. Πολλά και σπουδαία προβλέπει και υπερασπίζεται άλλωστε το ελληνικό Σύνταγμα, τα οποία πήγαν… περίπατο (και) επί των ημερών του κ. Βενιζέλου.