Από τα χρόνια του Γυμνασίου, τότε που διδασκόμασταν άλλοι εκόντες και άλλοι άκοντες Βυζαντινή Ιστορία, θυμάμαι τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον 2ο τον επονομαζόμενο και Βουλγαροκτόνο να προσπαθεί, αρχές 11ου αιώνα μ.Χ., με νομοθετήματά του να περιορίσει τις αυθαιρεσίες των Δυνατών εις βάρος των αδύνατων πολιτών.
Και ως Δυνατοί και τότε και έκτοτε ορίζονται οι σε μια κοινωνία έχοντες οικονομική και πολιτική δύναμη, την οποία επωφελούνται, προκειμένου προς ίδιον συμφέρον να έχουν ως αθύρματα τους ασθενέστερους αυτών συμπολίτες.
Σε συνέχεια του δημοσιεύματός μας «Ισότητα των πολιτών» στα «Χανιώτικα Νέα» στις 15.12.2021, στο σημερινό μας σημείωμα ας μας επιτραπεί να συμπληρώσουμε ότι στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης και εξάλειψης ίσως, κατά τις ημέρες που ζούμε, των διαφόρων κοινωνικών ανισοτήτων που μας έχουν κληροδοτήσει οι παλαιότερες γενιές και προκειμένου να επιτευχθεί με κοινωνικά απ’ όλους ανεκτό τρόπο η ισότητα μεταξύ των πολιτών, θεωρείται ότι καλό θα ήταν να καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια και από την πολιτική, νομοθετική και εκτελεστική, εξουσία αλλά και από την κοινωνία. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι κοινωνικές συνθήκες που συνδέονται με την αποκατάσταση της ισότητας να εξομαλύνονται, οι αντιθέσεις των πολιτών να αμβλύνονται και όλος ο πληθυσμός να συμμετέχει πρόθυμα και πραγματικά στη λήψη των σχετικών αποφάσεων και στην αναζήτηση λύσεων.
Με στόχο την εμβάθυνση της ισότιμης σχέσης μεταξύ των πολιτών στους κόλπους της ίδιας κοινωνίας και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης του κοινού στους κρατούντες ότι αληθινά το προστατεύουν και έμπρακτα από τους Δυνατούς, τα θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας, εάν πραγματικά έχουν στόχο την εξάλειψη κάθε κοινωνικής εκμετάλλευσης, θα πρέπει να εξασφαλίζουν, με νόμους και μέτρα αλλά και έμπρακτα, την καλύτερη και σωστότερη παροχή σχετικών πληροφοριών και ευκαιριών για κοινωφελή δράση. Έτσι, θα είναι διαρκώς μπορετή η σωστή και πολύπλευρη ενασχόληση των πολιτών και της κοινωνίας των πολιτών με ζητήματα ισονομίας και ισοπολιτείας και, εν τέλει, η πραγμάτωση της πολυπόθητης κοινωνικής ισότητας.
Διαφορετικά, πιστεύω, κάθε μέρα που οι οικονομικά και πολιτικά Δυνατοί διατηρούν τη σε βάρος του λαού ισχύ τους και επηρεάζουν έργω τε και λόγω τους φορείς της πολιτικής εξουσίας, ώστε να λαμβάνουν, παραπληροφορώντας το πλήθος, εκείνοι αντιλαϊκά μέτρα σε μια κοινωνία, αποτελεί ευδιάκριτη αντανάκλαση της αδυναμίας μας ως μελών της κοινωνίας αυτής να αντιδράσουμε σε ένα αισχρά διαιωνιζόμενο καθεστώς. Είναι ολοφάνερο τεκμήριο και του ότι το κοινωνικό μας σύνολο δεν μπορεί να σταματήσει ή να εμποδίσει αυτόν τον «τύραννο» να συνεχίζει, με το «δίκαιο της πυγμής», υπέρ του τη ζημιογόνο για την κοινωνία μας εκμετάλλευση κάθε αδυνάτου.
Τέλος, μολονότι όλοι γνωρίζουμε ότι, στο πέρασμα των χρόνων, κάποια μεμονωμένα «φωτισμένα» άτομα είχαν ή έχουν αντιταχθεί ηρωικά στην καταδυνάστευση των δυνατών και στην κοινωνική εκμετάλλευση εις βάρος των αδυνάτων, ένα παραμένει εις το διηνεκές άφθαρτο και βέβαιο: Οι κοινωνικοί αγώνες, για να πετυχαίνουν στους σκοπούς τους, απαιτούν τη συμμετοχή όλων σε μιαν κοινωνία, όλων και χωρίς δόλο και δίχως ιδιοτέλεια.
Αλήθεια, εσείς τι λέτε;
