Διαχείριση ήττας

Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι. Δείχνουν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε την εμπιστοσύνη που ζήτησε απ’ τον ελληνικό λαό. Πήρε, όμως, το μήνυμα. Οποιος χάνει, λέει ότι “πήρα ένα μήνυμα”. Ολοι για μηνύματα μιλάνε, τα οποία είναι ανάγλυφα της πραγματικότητας και προσπαθούν να τα αποκρυπτογραφήσουν. Κανείς δεν προεικάζει ότι θα χάσει. Και οι αβέβαιοι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν. Το γάντι ρίχθηκε και ο πρωθυπουργός το σήκωσε!
Ο κ. Τσίπρας πήρε πάνω του όλο το παιχνίδι. Από ένα σημείο κι ύστερα έκανε τα πάντα. Εδωσε χαρακτήρα στις Ευρωεκλογές ψήφου εμπιστοσύνης, αλλά “αμείφθηκε” με ήττα 9,5 μονάδων, την οποία ονόμασαν “ιδεολογική διαφορά”, είναι δε μεγαλύτερη απ’ τα όρια, που είχαν θέσει, επειδή δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν ερείσματα στον συνδικαλισμό και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Τσαλακώθηκε απρόσμενα.
Η κυρίαρχη εξουσία πανικοβλήθηκε. Είδε την ώρα, που ήρθε ο λογαριασμός της πολιτικής αβελτηρίας. “Τα έβαψε μαύρα”. Δεν αντελήφθη ο κ. πρωθυπουργός την αγωνία του λαού, απαξιώθηκε δε ηθικά, όταν αναγνώρισε ότι συνειδητά στο κόμμα παρήγαγαν λάθη, που δεν κάθισαν να τα αναλύσουν. Προσπαθεί να διαμορφώσει τη διαχείριση της ήττας, να πιαστεί από “κάτι”, έστω και αν αυτό το “κάτι” δεν υπάρχει. Την λύση την “έδωσαν τα πεισματάρικα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, που ενώ τις ήθελαν να έχουν χαρακτήρα χαλαρής ψήφου, απετέλεσαν ψήφο τιμωρησίας και μη επανάπαυσης για το κυβερνών κόμμα, επιπλέον πρόκληση για εθνικές εκλογές. Φαίνονται όλοι τους μουδιασμένοι!
Απολογούμενος ο κ. Τσίπρας είπε ότι «το εκλογικό αποτέλεσμα… δεν είναι αντάξιο των προσδοκιών μας… δίνει στην αντιπολίτευση το δικαίωμα να αμφισβητήσει συνολικά την πορεία εξόδων από την κρίση… αμέσως μετά τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα ζητήσω απ’ τον Π.τ. Δημοκρατίας την άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών…». Η αυτοκριτική από μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και η επανάστασή τους ήταν το μεγαλύτερο λάθος. Βέβαια δεν έπαθε το μεγάλο “στραπάτσο”, όπως τ’ άλλα μνημονιακά κόμματα. Εξαίρεση αποτελεί η Ν.Δ., που ήταν μνημονιακό κόμμα, αλλά δεν είχε την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Τούτο επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες. Ισως δεν φθάσαμε ακόμα στο σημείο, η ελληνική πολιτική σκηνή ν’ απαλλαγεί απ’ τον διπολισμό. Οι εκλογές της 26ης Μαΐου αποτύπωσαν το εκλογικό πολιτικό δίλημμα, ποιος θα κυβερνήσει την επόμενη τετραετία.
Ο κ. Τσίπρας στην Σύνοδο της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος της ομιλίας του είπε: «Ενα κακό μπορεί να βγει σε καλό». Θα είχε κατά νου το αρχαίο ρητό, “ουδέν κακόν αμιγές καλού”. Το πώς νιώθει το “καλό” είναι άλλου… παπά ευαγγέλιο. Ισως τα επόμενα χρόνια να προοιωνίζονται άσχημες καταστάσεις στον ευρωπαϊκό “περίγυρο”, αλλά και στην επιμέρους εξωτερική πολιτική, την απρόβλεπτη από πλευράς Τουρκίας και δεν θέλουν αυτοί να υποστούν οτιδήποτε προκύψει αναπάντεχο, απρόβλεπτο.
Στο μεταξύ βλέπουμε, ότι οι αλλαγές που γίνονται όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας, θα είναι πολύ σημαντικές και όλοι ψαχνόμαστε, γιατί το αύριο ίσως να είναι χειρότερο από χθες…