ΠΑΛΙΑ και υποβολιμαία ήταν -και είναι- η δήθεν “βοηθηματική” ευάλωτων ομάδων πολιτική όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων. Κομματική πολιτική που δεν αποσκοπεί, παρά μόνο στην άγρα ψήφων. Κάτι που βλέπουμε να γίνεται και τώρα σχεδόν σε καθημερινή βάση.
ΑΛΛΑ, τα προκλητικά επιδόματα που απολάμβαναν παλαιότερα οι υπάλληλοι κυρίως των ΔΕΚΟ, δεν αποτέλεσαν μια από τις κυριότερες αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης (2009-2019) της χώρας; Ποια κυβέρνηση και πότε αποστόλμησε να το παραδεχθεί αυτό; Αγνοούμε βέβαια, αν ισχύουν και σήμερα κάτι παλιά επιδόματα (όπως για fax! ή για καυσοξύλα!), αλλά γιατί να μην ισχύουν;
ΑΓΝΟΟΥΜΕ επίσης αν υπάρχει ακόμη εκείνη η διαχρονική συναλλαγή μεταξύ κυβερνώντων και συνδικαλιστών του Δημοσίου: συναλλαγή που απέβλεπε στην ευνοϊκή αντιμετώπιση -πάντα εις βάρος ημών των άλλων φορολογουμένων- μιας κάστας “εκβιαστών” συνδικαλιστών. Οι οποίοι, με την απειλή ενός “κατεβάζουμε το διακόπτη” (ΔΕΗ) ή “κάνουμε απεργία διαρκείας στα ΜΜΜ”, δεν συνετέλεσαν άραγε, στην εδραίωση του ρουσφετιού και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος υπέρ του συναφιού τους και μόνο;
ΓΙΑ την ιστορία, ας θυμηθούμε μερικά από τα πολλά και ανήκουστα επιδόματα που δίνονταν, ας πούμε στον παλιό ΟΣΕ (“Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος”):
• Επίδομα πλυσίματος χεριών! Δινόταν, λέει, γιά να είναι καθαρά τα χέρια των υπαλλήλων του ΟΣΕ! Από τι άραγε; Λες και η καθαριότητα των χεριών… πληρώνεται ιδιαίτερα, λες και δεν είναι αυτονόητη υποχρέωση του κάθε υπαλλήλου.
• Επίδομα παράδοσης-παραλαβής λεωφορείου! Κι αυτό πάλι στον ΟΣΕ, κατά την αλλαγή βάρδιας! Ένα παράλογο, χωρίς καμιά βάση ύπαρξης, λες και έχουμε βάρδιες όπως στο στρατό!
ΤΩΡΑ η κυβέρνηση της ΝΔ και αύριο η επόμενη, θα πρέπει να κάτσουν σοβαρά, με την ευχή και τα υπόλοιπα κόμματα να συνδράμουν σ΄αυτό, πρώτα να γίνει κάθαρση σε όλο τον δημόσιο τομέα, δεύτερον να εκσυγχρονιστούν όλες οι ΔΕΚΟ με ανανέωση του προσωπικού τους, και τρίτον να αξιοποιηθούν στον υπέρτατο βαθμό οι σύγχρονες τεχνολογίες. Ώστε να μην έχουμε άλλα τραγικά πολύνεκρα συμβάντα.
