Σε παλαιότερο άρθρο του γράφοντα τονιζόταν ιδιαίτερα πως η πολιτεία για το θέμα της δακοπροστασίας θα πρέπει να σταματήσει να “σφυρίζει” αδιάφορα.
Πως “επιβάλλεται να σκύψει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο ελαιόλαδο το εθνικό προϊόν, που μέρα με τη μέρα κατακλύζει τη διεθνή αγορά συμβάλλοντας στην προσπάθεια εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση. Να αφήσει κατά μέρος τα “σοφίσματα” και τις “τακτικές” και να μετουσιώσει τη σύγχρονη πλούσια τεχνογνωσία σε πράξη. Η οργανωτική αδυναμία υλοποίησης του προγράμματος δακοπροστασίας είναι αυτή που αυξάνει το κόστος εργασιών, που υποβαθμίζει την ποιότητα και μειώνει την ποσότητα του παραγόμενου ελαιόλαδου. Επιτέλους το αρμόδιο Υπουργείο θα πρέπει να συνδράμει με κάθε θυσία τις περιφερειακές υπηρεσίες προκειμένου να φέρουν σε πέρας το δύσκολο αυτό έργο. Έτσι μόνο θα διασφαλίσει την ποσότητα και ποιότητα του παραγόμενου ελαιόλαδου και θα το αποφορτίσει από τα τοξικά συνθετικά εντομοκτόνα των γενικευμένων ψεκασμών κάλυψης” .
Κι ήρθε η “απάντηση”. Το “καθ’ ύλην” αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων “απεκδύεται” των ευθυνών και ακολουθεί κατά γράμμα την ευαγγελική ρήση «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Κι ακόμα χειρότερα ως άλλος “Πόντιος Πιλάτος” «νίπτει τας χείρας του»παραπέμποντας το έργο της δακοπροστασίας σε μια περίοδο που θα έπρεπε να είναι πανέτοιμο για τη μάχη κατά του επάρατου εχθρού της ελιάς του Δάκου σε άλλο αναρμόδιο Υπουργείο.
Κανείς αλήθεια από τους “μανδαρίνους” του δεν κατάλαβε πως το έργο της δακοκτονίας για να πετύχει απαιτεί έγκαιρη οργάνωση και ολοκληρωμένη οικονομική και τεχνική υποστήριξη; Κι αντί λοιπόν να “καθίσει κάτω” να μελετήσει σε συνεργασία με τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες της Περιφέρειας τα προβλήματα και τα ρήγματα που παρουσιάζονται κατά την εφαρμογή του έργου και να αναλάβει διορθωτικές πρωτοβουλίες, προσφεύγει στην εύκολη λύση της αποποίησης των ευθυνών και της μεταφοράς τους σε άλλο Υπουργείο.
Τόσο το Παράρτημα του Γεωτεχνικού επιμελητηρίου Κρήτης όσο και άλλοι τεχνικοί σύμβουλοι και η ταπεινοσύνη μου κατά καιρούς έφεραν στο φως της δημοσιότητας αξιόλογες προτάσεις που διασφαλίζουν την επιτυχία της δακοπροστασίας και την ελαιοπαραγωγή και περιορίζουν το κόστος εφαρμογής. Επισημάνθηκε “κατά κόρον” πως η βασικότερη αδυναμία επιτυχίας της δακοπροστασίας είναι η πλημμελής τεχνική υποστήριξη και η ελλιπής ενημέρωση των ασχολουμένων σ’ αυτή. Θα πρέπει η έναρξη των εργασιών να γίνεται με βάση τη δεκτικότητα του ελαιοκάρπου σε προσβολή και τη γονιμότητα του κυκλοφορούντος δακοπληθυσμού. Ακόμα οι ασχολούμενοι στην αντιμετώπιση του δάκου της ελιάς να εκπαιδεύονται κατάλληλα και να δημιουργούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις να παρακολουθείται η πορεία των εργασιών από τους τεχνικούς συμβούλους. Δεν είναι μικρότερης σημασίας επίσης και η μη έγκαιρη εξασφάλιση της δαπάνης και των φυτοπροστατευτικών προϊόντων που θα χρειαστούν.
Το εθνικό μας προϊόν το ελαιόλαδο πλήττεται κάθε χρόνο και περισσότερο. Η κλιματική αλλαγή εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη μειώνει την ελαιοπαραγωγή κατά 20% σε ετήσια βάση. Η μείωση αυτή μπορεί να είναι μεγαλύτερη σε ορισμένες περιοχές τις χρονιές με παρατεταμένο καύσωνα, αναπάντυχες ανεμοθύελλες, χιονοπτώσεις και επιμήκυνση του βιολογικού κύκλου του Δάκου.
Η ποιότητα, το βασικό “εργαλείο” ανταγωνισμού του κρητικού ελαιόλαδου υποβαθμίζεται.
Το εισόδημα του ελαιοπαραγωγού συρρικνώνεται. Αυτό πρέπει να το καταλάβει το αρμόδιο Υπουργείο και να πάρει πίσω “εδώ και τώρα” κάθε πρωτοβουλία μεταφοράς των ευθυνών του για τη δακοπροστασία αλλού.
* Ο Δρ. Βαγγέλης Α. Μπούρμπος είναι γεωπόνος ερευνητής
