Στον εκθεσιακό χώρο της “Rosa Nera”
Παραγκωνισμένοι άνθρωποι της ιστορίας, αυτοί που βρίσκονται στον “πάτο” της κοινωνίας και παλεύουν με τα εργατικά τους χέρια για τη ζωή τους, μπαίνουν στο κέντρο του φακού τριών ερασιτεχνών φωτογράφων στην ομαδική έκθεση “Χερομάχοι”.
Διοργανωτής της φωτογραφικής έκθεσης στον εκθεσιακό χώρο της “Rosa nera”, που φιλοξενεί το εγχείρημα μέχρι και την Κυριακή 14 Μαΐου (επισκέψιμη 19:00 – 22:00), είναι ο κύκλος φωτογραφίας “Μαύρο ρόδο”. Πρόκειται για την τέταρτη έκθεση φωτογραφίας στον χώρο, με γκαλερίστα έναν εκ των τριών φωτογράφων, τον Θεσσαλονικιό Βαγγέλη Παντέλη, με τον Χανιώτη Αντώνη Παπαγιαννάκη (ΠΑΠ) και την Ηρακλειώτισσα Στέλλα Μελιγκουνάκη να συμπληρώνουν την καλλιτεχνική τριάδα και να εκθέτουν φωτογραφίες της εργατιάς. «Η έκθεση έγινε με αφορμή την εργατική Πρωτομαγιά κι είναι αφιερωμένη στην εργατική τάξη αλλά και στη μνήμη του αγωνιστή Γιάννη Ταμτάκου, ο οποίος έδρασε στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε στη μεγάλη εξέγερση του Μάη του ‘36» όπως δηλώνει ο Αντώνης Παπαγιαννάκης, ενώ αναφέρεται και στο πέρασμά του έπειτα από τα Χανιά, πηγαίνοντας στην εξορία του στη Γαύδο, αλλά και στο ενδιαφέρον αφιέρωμα που έγινε την περασμένη Πρωτομαγιά στην πόλη για τον εργάτη αγωνιστή.
ΟΙ “ΑΘΕΑΤΟΙ” ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ
Τον ρωτάμε πώς προέκυψε ο ιδιαίτερος αυτός τίτλος και μας απαντά πως πρόκειται για δική του “έμπνευση” η οποία ταίριαξε απόλυτα με τους ανθρώπους που μάχονται με τα χέρια τους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους εργάτες που παράγουν τον πλούτο. «Είναι για τους ανθρώπους που ενώ θα έπρεπε να είναι οι πρωτοπόροι της ζωής και να βρίσκονται ψηλά, είναι στον πάτο της γιατί η κοινωνία είναι ταξικά διαστρωματωμένη κι εκείνοι είναι οι μη έχοντες» εξηγεί σχετικά. Η ματιά λοιπόν των ερασιτεχνών φωτογράφων που τάσσονται με την ριζοσπαστική πλευρά της ιστορίας πέφτει πάνω στους “αόρατους” ανθρώπους, μην μπορώντας και θέλοντας να ξεφύγει από αυτούς.
Ο ίδιος, μιλώντας για τις άτιτλες φωτογραφίες της έκθεσης που μιλούν από μόνες τους, από τα βλέμματα των ανθρώπων, από την αποτυπωμένη κίνηση του σώματός τους, κάνει λόγο για αγνό μεράκι στην τέχνη αυτήν. «Η φωτογραφία απευθύνεται σε όλους. Όσον αφορά στην έκθεση, υπάρχουν φωτογραφίες – με πολιτικό χρώμα από πίσω – που υπήρχαν εδώ και χρόνια στη φαρέτρα μας από τα Χανιά, την Κρήτη αλλά και όλο τον κόσμο, όπως η Αττάλεια, το Νεπάλ, το Θιβέτ και η Κίνα». Βλέπουμε λοιπόν σε πρώτο πλάνο εργάτες γης, τεχνίτες, γεωργούς, βιομηχανικούς εργάτες, οικοδόμους κ.λπ.
Οι επισκέπτες φαίνεται πως έχουν αγκαλιάσει το καλλιτεχνικό εγχείρημα και σύμφωνα με τον φωτογράφο φεύγουν εντυπωσιασμένοι από την έκθεση, επισημαίνοντας πως πρόκειται για μια άλλη οπτική και μάλιστα σε μια θεματική που δε συναντάται συχνά στον κόσμο της φωτογραφίας, καλώντας παράλληλα τον κόσμο να επισκεφθεί το χώρο.
