Χανιώτικα…

Πριν αρκετά χρόνια, δημοσιογράφος αξιόλογος, σε εφημερίδα των Χανίων που δεν κυκλοφορεί σήμερα, με είχε χαρακτηρίσει σαν… ξερόλα. Μη έχοντας ξανακούσει τη λέξη, διαπίστωσα ότι εξηγείται γι’ αυτόν που τα ξέρει όλα. Και όμως δεν γνωρίζω ούτε τα μισά που θα έπρεπε στα 88 χρόνια μου, αλλά πάντα μου άρεσε να “ψάχνω” καθετί που αφορά αυτόν τον αγαπημένο τόπο.

Ετσι σε καταχωρήσεις αξιόλογων συνεργατών της εφημερίδας μας, των “Χ.Ν.”, κάποιες φορές συμπληρώνω και όχι διορθώνω.

Φαράγγι Σαρακήνας

Το μικρό αλλά θαυμαστό φαραγγούλι, μεταξύ Μεσκλών – Ζούρβας, που το παρουσίασα στα “Χ.ν.” πριν 30 χρόνια, αναφέρεται σαν Σαρακήνας. Ο θρύλος όμως το θέλει σαν του Σαρακηνού από την περίπτωση ενός Σαρακηνού, τότε που διαφέντευαν στον τόπο, αυτός πήδηξε με το άλογό του πάνω από την πόρτα του φαραγγιού αλλά δεν υπάρχει πληροφορία για τη συνέχεια.

Θάλασσα Λιβυκού

Κι εγώ έτσι ονόμαζα τη θάλασσα στα νότια του νησιού μας μέχρι που από τηλεφώνου, γνωστός με ενημέρωσε ότι από μερικά χρόνια αποφασίσθηκε να ονομάζεται σαν Νότιο Κρητικό Πέλαγος και σωστά, αφού εδώ δεν είναι Λιβύη αλλά Κρήτη.

Το ναυάγιο στο Λαφονήσι

Μέσα στα θαυμαστά που γράφει η Αγγελική Μπεμπλιδάκη κάθε εβδομάδα στα “Χ.ν.” και μας μαθαίνει πολλά, αναφέρθηκε και στο ναυάγιο του πλοίου IMPRATRIX το 1907 στο Λαφονήσι. Γράφει για έναν αστυνομικό που διέσωσε μια νεαρή κοπέλα με κίνδυνο της ζωής του.
Συμπληρώνω, όπως, αναφέρει το περιοδικό εκείνης της περιόδου “Αστήρ Κρητικός”, στον χωροφύλακα που τη διέσωσε δεν είχε τι άλλο να προσφέρει για ανταμοιβή και του προσφέρθηκε η ίδια, πράγμα που ο έντιμος συμπατριώτης μας φυσικά ούτε που το συζήτησε.

Διερωτώμαι αν αυτό συνέβαινε σήμερα, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;