» Καθηγητής στο Πανεπιστήµιο Μπρουνέλ
Ζει µακριά από τα Χανιά εδώ και 20 χρόνια, εργάζεται ως καθηγητής Εταιρικού και Οικονοµικού ∆ικαίου στο πανεπιστήµιο Μπρουνέλ του Λονδίνου. Θεωρεί ότι η διδασκαλία και πανεπιστηµιακή πορεία είναι λειτούργηµα, το οποίο δε θα θυσίαζε για κανέναν λόγο για καµία λάθος επιλογή.
Ανατρέχει στην πορεία του… «Βρέθηκα στην Αγγλία το Σεπτέµβριο του 2004 για το µεταπτυχιακό µου, έχοντας το πτυχίο της Νοµικής Αθηνών. Πήγα στρατό, συνέχισα σπουδές, βρέθηκα στο πανεπιστήµιο του Lester για το διδακτορικό, ακολούθησε το ξεκίνηµα ως καθηγητής στο Oxford Brookes University, το 2013 επέστρεψα στο Lester ως καθηγητής µέχρι τον Αύγουστο του 2017 και βρέθηκα στο Brunel University London όπου διδάσκω έως και σήµερα».
Για τον Στέλιο Ανδρεαδάκη το Λονδίνο είναι ένα εµπορικό οικονοµικό κέντρο, µία περιοχή µε ποικιλία ζωής σε όλα τα πεδία, αλλά ο ίδιος επιµένει να ζει εκτός, στο Lester και όπως µας είπε «…δε θα έµενα στο Λονδίνο επειδή είναι trendy. Ακούνε Λονδίνο και τα µάτια τους ανοίγουν τελείως. Αυτό θα ήθελα να συµβεί σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα. Εδώ στο Λονδίνο οι ευκαιρίες σταδιοδροµίας είναι αξιόλογες αφού τα πάντα λειτουργούν µε την αξιοκρατία».
Όπως εξήγησε, το brexit ήταν ένα µεγάλο λάθος, ευκαιρίες χάθηκαν κυρίως για όσους έψαχναν µία εργασία. «Σε πανεπιστηµιακό επίπεδο όλα είναι καλά. Σκέψου στο πανεπιστήµιο που διδάσκω στη σχολή είµαστε 9 Έλληνες και 3 µόνο Εγγλέζοι». Μας είπε για τις τεράστιες διαφορές µεταξύ Ελλάδας Αγγλίας σχετικά µε την επιστήµη του τη Νοµική, εκπλήσσοντας µας όταν ανέφερε πως υπάρχουν 120 πανεπιστήµια µε νοµικές σπουδές. «Άρα περισσότερες ευκαιρίες και θέσεις εργασίας. Η αλήθεια είναι πως υπάρχει σοβαρότητα, υπάρχουν ευκαιρίες και χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για το ποιος είσαι, τίνος είσαι, τι ψηφίζεις. Αν είσαι καλός υπάρχουν ευκαιρίες. Το είδα από τα πρώτα µου βήµατα. Αυτή είναι η µεγαλύτερη διαφορά που έχει η Αγγλία µε την Ελλάδα».
Όπως σχολίασε, ήταν έλλειµα που µέχρι χθες στην Ελλάδα υπήρχαν µόνο τα κρατικά πανεπιστήµια και µόνο τρεις Νοµικές Σχολές. «Σηµαίνει θέσεις εργασίες περιορισµένες. ∆εν νιώθω όµορφα για αυτό αλλά, αν υπάρχει ένας καθηγητής που έχει τρεις φοιτητές οι οποίοι δουλεύουνε για εκείνον σε διάφορα project για 10 και πλέον χρόνια και περιµένουν να συνταξιοδοτηθεί, µετά θα κονταροχτυπηθούν µεταξύ τους, για το ποιος θα πάρει τη θέση του καθηγητή… Όλο αυτό είναι κρίµα. Αν δεν είσαι µέρος σε ένα σύστηµα που υπάρχει, δεν µπορείς να τα καταφέρεις και αν δεν έχεις έναν πολιτικό για παράδειγµα ή κάποιο µέσον από το χώρο του πανεπιστηµίου όλα είναι δύσκολα. Στην Αγγλία το ακριβώς αντίθετο».
Η άποψη του για το ότι πλέον θα ιδρυθούν Μη Κρατικά Πανεπιστήµια στη χώρα είναι πως: «Πρόκειται για πάρα πολύ θετικό βήµα, όχι διότι θα υπάρχουν γνωστά ονόµατα πανεπιστηµίων αλλά διότι, αν φυσικά υπάρξει σοβαρό πλαίσιο λειτουργίας τους, θα είναι µία µεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα. Πολλοί από εµάς ίσως επιστρέψουµε. Θα υπάρξουν φοιτητές που αν δεν πέρασαν µε τις πανελλήνιες δε θα χρειαστεί να πάνε σε άλλη χώρα, όπως επίσης πολλοί φοιτητές εξβτερικού θα επιλέγουν την Ελλάδα. Σηµαίνει όλο αυτό, θετικά για την οικονοµία, για την εικόνα µας και για την ταυτότητα µας την εκπαιδευτική παγκοσµίως. Οφείλουµε να παρέχουµε αξιόλογα πτυχία και κατόπιν οι νέοι µε πτυχίο θα έχουν ένα παγκόσµιο πεδίο να αξιολογηθούν, να πορευτούν αναλόγως την αξία τους».
Στη συζήτηση µας τέθηκε το ζήτηµα διαφορών µεταξύ Ελληνικού και Αγγλικού ∆ικαίου στη Νοµική του βάση. Όπως είπε ο κ. Ανδρεαδάκης, υπάρχει µία διαφορά η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι οι Έλληνες Νοµικοί προστρέχουν στους Κώδικες και τα Νοµοθετήµατα ενώ στην Αγγλία οι συνάδελφοι τους, ως νοµικές πηγές έχουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Στην Αγγλία οι αποφάσεις δεν τελειώνουν µόνο µία διαµάχη, αλλά προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί πάρθηκε η απόφαση και για το λόγο αυτό συναντάµε αποφάσεις δικαστηρίων 120 σελίδων. ∆ικηγόροι από Ελλάδα ή Αγγλία µπορούν να εργαστούν στην άλλη χώρα διότι ο τρόπος σκέψης που χρησιµοποιεί η νοµική επιστήµη είναι παντού ο ίδιος. Οι πηγές διαφέρουν».
Μας µίλησε επίσης για το ότι συναισθηµατικά του λείπει η Κρήτη… Χανιά, οικογένεια, φίλοι, τρόπος ζωής «…παρότι σε πολλά πράγµατα που βλέπω ιδιαίτερα µετά από 20 χρόνια στο εξωτερικό, µε κάνουν να βγαίνω από τα ρούχα µου όπως για παράδειγµα το κάπνισµα µέσα σε εστιατόρια ή το παρκάρισµα όπου θέλει ο καθένας ή η γραφειοκρατία. Είναι πράγµατα που µε ενοχλούνε. Από την άλλη εκτιµώ πράγµατα που δεν έχω στην Αγγλία όπως για παράδειγµα να πάρω τηλέφωνο κάποιον, να του εξηγήσω το πρόβληµά µου και να συνεννοηθούµε. Μπορούµε να παρακάµψουµε κάποια διαδικασία όχι κάτι παράνοµα, απλά µία διευκόλυνση, πράγµα που στην Αγγλία δεν υπάρχει αυτή η ευελιξία».
∆υσκολεύτηκα να πιστέψω ότι δε σκέφτεται καθόλου την επιστροφή και η απάντηση ήρθε αβίαστα. «Ναι, ένας λόγος για να γυρίσω είναι ως καθηγητής σε Νοµική Σχολή µη Κρατικού Πανεπιστηµίου. Θα πρέπει να υπάρχει όµως σοβαρή πρόταση». ∆εν θα άφηνε την καριέρα του για να κυνηγάει όπως είπε χαρακτηριστικά Ανεµόµυλους ως ∆ΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ… «∆υσκολεύτηκα να πετύχω, κουράστηκα, οι γονείς µου δυσκολεύτηκαν, δούλεψα πολύ σε άλλες δουλειές µέχρι να ολοκληρώσω σπουδές, δεν έκανα διακοπές οπότε δε θα κάνω λάθος επιλογή να τα τινάξω όλα στον αέρα…».
Κουβεντιάσαµε αρκετά για το τι σηµαίνει λάθος επιλογές και µας έφερε το παράδειγµα του Brexit.. «Ήταν µεγάλη αποτυχία και φάνηκε την περίοδο της πανδηµίας. Όλος ο αντίκτυπος που υπήρξε ήταν τροµακτικός και σκεφτείτε η Αγγλία είναι πολύ δυνατή κι έχει την ικανότητα να απορροφά κραδασµός. Τελικά φάνηκε ότι δεν είναι άτρωτη, το Brexit ήταν χαστούκι. Πιστεύω ότι θα βοηθήσει µακροπρόθεσµα αυτό το λάθος. Από την άλλη πρέπει να σεβαστούµε ότι ήταν απόφασή τους, οπότε πρέπει να σεβαστούµε τη ∆ηµοκρατία. Αυτό ψηφίσανε για τους λάθος λόγους, µε τα λάθος κίνητρα, υπό την επήρεια δηµαγωγίας και επιχειρηµάτων που δεν ήταν σωστά σταθµισµένα, αλλά αφού αυτή ήταν η απόφαση πότε πρέπει να το σεβαστούµε. Μέσα από αυτό το λάθος ίσως να αναθεωρήσει το πολιτικό της γίγνεσθαι και το ρόλο της στην Ευρώπη και τη στάση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Με την ευκαιρία µιλήσαµε για την Ευρωβουλή και το ότι οι πολίτες οφείλουν να αντιληφθούν πόσο σηµαντική είναι η θέση των ευρωβουλευτών. «Χωρίς να υποβαθµίζω κάποιον, δεν λέω ότι πρέπει να είσαι καθηγητής δικηγόρος ή γιατρός για να πας στην ευρωβουλή. Ένας ηθοποιός, ποδοσφαιριστής, καλλιτέχνης που πηγαίνει δεν είναι σηµαίνει ότι δεν είναι σοβαρός. Απλά ας υπάρχει σύνδεση ανάµεσα στο έργο που εκτελούν ή θα έπρεπε να επιτελούν οι ευρωβουλευτές και στην ελληνική πραγµατικότητα. Οι πολίτες να ψηφίσουν εκείνους που γνωρίζουν ότι µπορούν, που έχουν δυνατότητες πάντα µε βάση το ρόλο που θα διαδραµατίσουν σε µία σηµαντική θέση».
Η συζήτηση έφτασε και στα νέα παιδιά που σκέφτονται να σπουδάσουν στο εξωτερικό… «Το εξωτερικό δεν είναι για όλους. ∆εν πρέπει να φύγεις από Ελλάδα για τους λάθος λόγους. Έχω δει πολλούς που δεν τα πήγανε καλά στις πανελλήνιες, έφυγαν εξωτερικό και τελικά τα παρατήσανε. Οι σπουδές στο εξωτερικό δεν είναι πανάκια… Θεωρώ ότι η εµπειρία µου στο ελληνικό πανεπιστήµιο µε βοήθησε πάρα πολύ στη µετέπειτα πορεία µου. Οι εµπειρίες µου στη σχολή µε έκαναν πιο δυνατό, κι όταν πήγα σε ένα οργανωµένο περιβάλλον στην Αγγλία, σε δεύτερο χρόνο, διαπίστωσα πως όλα πλέον ήταν µονόδροµος και σε αυτή την κατανόηση µε είχε βοηθήσει το Ελληνικό Πανεπιστήµιο».
Από µακριά, βλέποντας όσα συµβαίνουν στην πατρίδα, ο Στέλιος Ανδρεαδάκης θα ήθελε να πει πολλά αλλά όπως αναφέρει: «Είναι πολύ δύσκολο επειδή είµαι έξω από το χορό. Οπότε ένα έχω να προτρέψω όλους µας µιας και έχουµε δικαίωµα στο όνειρο όποιο κι αν είναι αυτό. Θα πρέπει να προσπαθούµε να γινόµαστε κάθε µέρα καλύτεροι. Να µην εγκαταλείπουµε ούτε τον εαυτό µας, τα όνειρα µας».
Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.”
παρουσιάζουν ιστορίες συµπολιτών µας που έφυγαν
από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τοµείς στο εξωτερικό.
