Πού το πάει ο Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, όπου θα συναντηθεί με όλους τους αρχηγούς της Συμμαχίας; Μα εκεί που θέλει! Δημιουργεί προβλήματα, βάζει βέτο για την ένταξη σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ, αίρει τους περιορισμούς λίγο λίγο, τους οποίους εκμεταλλεύεται υπέρ των σκοπών του.
Να πάρει την αναβάθμιση των F-16 απ’ τους Αμερικανούς, ει δυνατόν και τα 100 F-35 αργότερα, απ’ τα οποία αποκλείστηκε ένεκα των S-400 και της αποφασιστικής άρνησης του Γερουσιαστή Μενέντεζ για έναν τέτοιο εξοπλισμό της Τουρκίας. Από την Ε.Ε. ζητεί την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την τελωνειακή ένταξη και την κυκλοφορία των Τούρκων στις χώρες της Ευρώπης, χωρίς έλεγχο διαβατηρίων. Όσον αφορά στην ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ούτε λόγος να γίνεται, γιατί δεν το θέλουν τρεις μεγάλες χώρες, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ποια θα είναι η τύχη της ΕΕ, αν γίνει η Τουρκία μόνιμο μέλος, που μέχρι το 2030 ο πληθυσμός της θα ξεπερνάει τα 90 εκατομμύρια.
Όμως ανοίγεται νέα εποχή στις σχέσεις ΗΠΑ- Τουρκία, καθώς ο Μπάιντεν δεν φαίνεται να ενοχλείται απ’ τα «ανατολίτικα παζάρια» του Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος απαίτησε ν’ αλλάξουν οι χάρτες στο ΝΑΤΟ. Δεν υπάρχει γι’ αυτόν κράτος στο νησί της Κύπρου. Πρόκειται για παραλογισμό να μην αναφέρεται το όνομα “Κυπριακή Δημοκρατία”, αλλά να αναγράφεται ως μια περιοχή στην Ανατολική Μεσόγειο με γεωγραφικές συντεταγμένες. Το απαίτησε το τουρκικό κατοχικό καθεστώς στην “Κύπρο” που έχει παράλογες και ανορθόδοξες στρατιωτικές και άλλου είδους επιδιώξεις. Προς το παρόν, Αμερικανoί και ΝΑΤΟ δεν συμφωνούν.
Η πολιτική της Τουρκίας εκφράζεται με προβολή αιτημάτων στον υπέρτατο βαθμό χωρίς όρια. Απαιτεί αλλαγή της Συνθήκης του Μοντρέ και να εναρμονιστεί με τα τουρκικά “θέλω”, δηλαδή τα στενά της Προποντίδας να λέγονται “τουρκικά” χωρίς προσδιορισμό. Είναι σαν να θέλει η Αίγυπτος ο πορθμός του Σουέζ να λέγεται αιγυπτιακός και η Ισπανία τα στενά του Γιβραλτάρ ισπανικά.
Πριν αποχωρήσει απ’ την Άγκυρα ο Ερντογάν για το Βίλνιους, ξεκαθάρισε τη θέση του όσον αφορά στη συνέχιση του εφοδιασμού της Ουκρανίας με πολεμικό υλικό. Υπ’ όψιν ότι ο Τούρκος πρόεδρος είχε καταδικάσει τον επιθετικό πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία, χωρίς να διακόψει τις σχέσεις του με το Κρεμλίνο. Δεν συμμετείχε σε καθεστώς κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, αντιθέτως ενέτεινε τις οικονομικές σχέσεις με τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα και μεσολάβησε για τη διαμετακόμιση των σιτηρών που έμεναν αδιάθετα στο λιμάνι της Οδησσού.
Προφανώς οι θέσεις των Τούρκων έναντι της Ελλάδος δεν αλλάζουν. Ζητάει διαπραγματεύσεις επί όλων των θεμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο έναντι ημών, που οι κόκκινες γραμμές μας είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Α.Ο.Ζ. Μετά το Βίλνιους, θα δούμε κατά πόσον η Τουρκία θα γυρίσει σελίδα, πράγμα απίθανo.
