Αλληλεγγύη

Τα όσα βλέπουμε να εκτυλίσσονται κάθε μέρα στις τηλεοπτικές οθόνες σχετικά με το προσφυγικό στην Ειδομένη και τον υπέροχο ανθρωπισμό πολλών κατοίκων της περιοχής μάς ξαναφέρνουν στο μυαλό τους στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, που παραμένουν πάντα επίκαιροι και χαρακτηριστικοί της ψυχής των εθελοντών:
«…Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι Ανθρωπος».
Αλλά και πιο πρόσφατα (2013), ένας άλλος κατατρεγμένος πρόσφυγας, ο Αλβανός Γκαζμέτ Καπλάνι, δημοσιογράφος και βαθύς γνώστης της ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας, έγραφε στο ιστολόγιό του:
«Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Αλλου και θα τον καταλάβεις καλύτερα – και τον Αλλον και τον εαυτό σου».
Βέβαια, ανήκουμε σε μια Ενωση κρατών, την Ε.Ε., που αποτελεί ένα άτακτο συνονθύλευμα οικονομιών νοοτροπιών, πολιτικών πεποιθήσεων, ιδεοληψιών, εθνικισμών και άλλων ετερόκλητων στοιχείων. Και είναι θλιβερό που χώρες που γνώρισαν την αλληλεγγύη της Ε.Ε., όταν έφυγαν από το ανατολικό -το σοβιετικό- μπλοκ, σήμερα μας κουνούν το δάχτυλο…