Ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει από τον ρόλο του Μαθιού στην τηλεοπτική σειρά “Σασμός” που φέτος έχει κλέψει τις εντυπώσεις. Για τον ίδιο ωστόσο, ο Μαθιός δεν είναι πάρα μια ακόμα αφορμή για να δουλέψει τα εκφραστικά του μέσα αλλά και να φέρει στο φως ένα κομμάτι από τη δική του αλήθεια.
O λόγος για τον ηθοποιό Δημήτρη Λάλο, που σήμερα και αύριο παρουσιάζει στα Χανιά την παράσταση “Έκτορος Κάθαρσις” βασισμένη στο ομηρικό έπος της “Ιλιάδας”. Τα “Χ.ν.” βρέθηκαν με τον Δημήτρη Λάλο και μίλησαν μαζί του για τον Μαθιό και τον Έκτορα, τον “Σασμό” και την Ιλιάδα, αλλά και τον χρόνο και την αλήθεια που, όπως λέει ο ίδιος, είναι η μόνη μας περιουσία.
– Ο “Σασμός” όπου πρωταγωνιστείτε έχει κλέψει τις εντυπώσεις του κοινού; Περιμένατε αυτή την επιτυχία και που την αποδίδετε;
Νομίζω ότι κανείς δεν το περίμενε. Πάντα ένας καλλιτέχνης, αλλά και οποιοσδήποτε επαγγελματίας που κάνει μια δουλειά, ελπίζει για το καλύτερο. Όμως αυτό που δεν γνωρίζει κανένας μας είναι τη συνταγή της επιτυχίας. Διότι αν τη γνωρίζαμε θα κάναμε μόνο επιτυχίες. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες για την απήχηση που έχει η σειρά. Είναι το θέμα που έχει τις ρίζες του στην αρχαία τραγωδία και ξυπνάει παλιές θύμησες στον κόσμο; Είναι η Κρήτη που μας αγαπάει πάρα πολύ και έχει δώσει μεγάλη ώθηση; Είναι ότι ήταν η ώρα για να γυριστεί μια τέτοια σειρά; Είναι πολλοί οι παράγοντες.
– Έχετε πει ότι σε κάθε ρόλο που υποδύεστε ψάχνετε να βρείτε πού σας αγγίζει ως άνθρωπο. Πως βιώσατε τον ρόλο του Μαθιού;
Πάντα προσπαθώ να βάλω τη ζωή μου στον ρόλο αλλά ποτέ δεν αφήνω τον ρόλο να αγγίξει τη ζωή μου. Αν γίνονταν αυτό, τώρα 20 χρόνια που αλλάζω ρόλους διαρκώς, θα είχα πάθει σχιζοφρένεια. Από εκεί και πέρα, κι ο Μαθιός είναι ένας ρόλος, κι όπως κάθε τεχνίτης, έτσι κι εγώ είμαι ένας εργάτης της υποκριτικής τέχνης: κάθε ρόλος προϋποθέτει προσέγγιση, έχει χρόνια κόπου και ανάλυσης των τεχνικών για το πως προσεγγίζεις έναν χαρακτήρα και πως δαμάζεις τα εκφραστικά σου μέσα.
– Ο Μαθιός είναι ένα αγαπητό στο κοινό αλλά και συγχρόνως έχει και κάτι σκοτεινό… Ίσως γι’ αυτό να είναι και τόσο αγαπητός. Διότι δεν είναι τίποτα μονοδιάστατο στη ζωή.
Μόνο καλό ή μόνο κακό. Νομίζω ότι τα πάντα υπάρχουν μέσα μας και γύρω μας. Πέρα από αυτό, τα μηνύματα που παίρνω από τον κόσμο έχουν να κάνουν και με την υποκριτική. Κι αυτό για εμένα είναι το πιο ουσιαστικό. Γιατί δείχνει ότι ο τρόπος με τον οποίο παίζω σέβεται το κοινό και γι’ αυτό νομίζω ότι με αγαπάει και το κοινό.
– Να έρθουμε τώρα στην παράσταση που παρουσιάζετε στα Χανιά. Δουλεύατε 9 χρόνια πάνω στην ιδέα.
Πριν 9 χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με το κείμενο, όχι με την παράσταση. Πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο γνωρίζουμε όλοι από το σχολείο, το οποίο ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι θα γίνει παράσταση. Είναι όπως έρχεται ο χειμώνας. Όταν έρχεται χειμώνας δεν έρχεται από την μία μέρα στην άλλη, έρχεται σιγά σιγά. Έτσι ήρθε κι αυτή η παράσταση. Ούτε καν κατάλαβα πως τελικά αποκρυσταλλώθηκε η ιδέα του να απομονώσω τα 66 εδάφια που παρακολουθούν μόνο τον Έκτορα στο ομηρικό έπος. Κατά την γνώμη μου – και όχι μόνο – ο βασικός ήρωας του έπους αυτού είναι ο Έκτορας κι όχι ο Αχιλλέας όπως εμείς πιστεύουμε.
– Τι ξεχωρίζει τον Έκτορα ως ήρωα;
Λυπάμαι που το λέω αλλά είναι κρίμα που εμείς ως Έλληνες διδασκόμαστε το έπος του Ομήρου, μέσα από αμερικάνικες ταινίες ή μέσα από αφηγήσεις τρίτων και όχι από το να το ανακαλύψουμε πραγματικά εμείς. Τον Έκτορα τον ξεχωρίζει ο ίδιος ο Όμηρος, διότι ο Αχιλλέας, που εμείς θεωρούμε ως βασικό ήρωα, στην πρώτη ραψωδία θυμώνει και μετά λείπει για 16 ραψωδίες. Διάβασα το έπος 3 φορές από μέσα μου και άλλες 2 φωναχτά και συνειδητοποίησα ότι όλο το παιχνίδι παίζεται στο πως τελικά βρίσκει ευκαιρία ο Όμηρος μέσα από τον Έκτορα να μιλήσει για όλα αυτά που θέλει να μιλήσει.
– Που πιστεύετε οφείλεται αυτή η αντοχή της Ιλιάδας στον χρόνο;
Ο κόσμος κλαίει στην παράσταση, όσο κι αν φαίνεται σε κάποιους περίεργο. Ο τρόπος με τον οποίο ο Όμηρος ξετυλίγει την ιστορία είναι άκρως συγκινητικός. Εγώ δεν κάνω τον Έκτορα σε αυτή την παράσταση, είμαι ο ραψωδός, κάνω τον Αχιλλέα, τον Έκτορα, τους κάνω όλους. Το κείμενο έχει μέσα του κάτι πάρα πολύ δυνατό, έχει επιζήσει 2.500 χρόνια, κι ο ίδιος ο Όμηρος είναι ένας σταρ που έχει μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες, έχει εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους, καλλιτέχνες, πολιτικούς κ.λπ. Επίσης, εμείς ως Έλληνες δεν είχαμε ποτέ ένα θεόπνευστο κείμενο, όπως είναι το Κοράνι ή η Βίβλος. Είχαμε τα Ομηρικά έπη, αυτή ήταν η εγκυκλοπαίδιά μας. Ένα κείμενο που δίδασκε την τότε ανθρωπότητα πως να συμπεριφερθεί απέναντι στον θάνατο, την προδοσία, είχε μέσα γνώσεις γεωργίας, ναυσιπλοΐας κ.ά. Είναι ένα κείμενο χρηστικό, για αυτό και έχει επιζήσει, δεν είναι ένα παραμύθι μόνο. Μερικές φορές νιώθω ότι ο ίδιος ο Όμηρος με “έσπειρε” για να έρθω σήμερα και να συνεχίσω να λέω αυτή την ιστορία.
– Τι σας γοήτευσε στον ρόλο του ραψωδού;
Αυτό που με γοητεύει στην ερμηνεία αυτού του κειμένου είναι ότι μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω πολλούς ρόλους, δηλαδή μέσα σε ένα πέρασμα να ζήσω 15 ζωές. Δε νομίζω ότι μπορεί να σου δοθεί κάπου αλλού η ευκαιρία να παίξεις τόσους ρόλους. Σε κάποια έργα κάνεις 2-3 ρόλους αλλά για διεκπεραιωτικούς λόγους, όχι γιατί αυτή είναι η ουσία.
– Εκτός από ηθοποιός έχει κι ένα δικό σας θέατρο. Πώς ισορροπείτε την ιδιότητα του καλλιτέχνη και του επιχειρηματία;
Ξεκινώντας να κάνω θέατρο, με την πρώτη μου ομάδα φτιάξαμε το πρώτο θέατρο, το Επί Κολωνώ, όπου δούλεψα εκεί για 14 χρόνια. Τώρα έχω φτιάξει το δικό μου. Για εμένα είναι λίγο περίεργο να μην έχω θέατρο, έχω συνηθίσει να έχω έναν χώρο, να κινούμαι μέσα σε αυτόν, να στεγάζω τα όνειρά μου. Παρόλο που έχει όλα αυτά τα πρακτικά θέματα, μου δίνεται μία ευκαιρία να κάνω κάτι σπουδαίο: να κάνω λάθος. Όταν δεν σου επιτρέπεται το λάθος ως καλλιτέχνης, πας πάντα να ευχαριστήσεις το κοινό, να τα κάνεις όλα σωστά. Εδώ το σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, είναι το να κάνεις το λάθος αλλιώς δεν πρόκειται να ανακαλύψεις και τίποτα.
– Tempus Verum είναι η ονομασία της θεατρικής σας στέγης. Λόγω του ονόματος αλλά και της τέχνης που φιλοξενεί, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ένα «καταφύγιο» αισθήσεων;
Το “Tempus Verum” σημαίνει χρόνος και αλήθεια. Κατά τη γνώμη μου ο χρόνος και πως τον διαχειριζόμαστε, είναι στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που είναι δικό μας, είναι περιουσία μας. Όταν πας να δεις έναν μεγάλο ηθοποιό στο θέατρο, στην πραγματικότητα πας να δεις πως διαχειρίζεται τον χρόνο. Ακόμα και όταν με βλέπεις να παίζω στην τηλεόραση, το θέμα είναι πάλι πως διαχειρίζομαι εγώ τον χρόνο. Αν μας ανήκει και κάτι άλλο, αυτό είναι επίσης η αλήθεια, αυτά τα δύο πράγματα είναι δικά μας. Πως διαχειριζόμαστε τον χρόνο και την αλήθεια, την αλήθεια μέσα στον χρόνο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στην πραγματικότητα. Όπως έλεγε ένας φίλος μου, ρακοσυλλέκτης, “στο τέλος ό,τι βλέπεις, θα καταλήξει στα σκουπίδια”. Επομένως τι έχουμε τελικά; Η μόνη περιουσία μας είναι ο χρόνος και η αλήθεια μας.
Η παράσταση
Η παράσταση «Έκτορος Κάθαρσις» θα παρουσιαστεί σήμερα, Παρασκευή, και αύριο, Σάββατο, στον χώρο του Mega Place, στις 20:30. Στην παράσταση πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Λάλος, ενώ ο ίδιος υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη σύνθεση κειμένου.
