(2011 ΕΓΧ 109’)
Οικογενειακή, βασισμένη στη γνωστή νουβέλα του Λουί Περγκό, ριμέικ των ομότιτλων ταινιών των: Ζακ Ντερόι (1937), Ιβ Ρομπέρ (1962) και Τζον Ρόμπερτς (1994).
Σκην.: Γιάν Σαμιουέλ. Μουσ.: Κλάους Μπάντελντ. Ηθ.: Αλέν Σαμπά, Ματίλντ Σινιέ, Έρικ Ελμοσνίνο.
1957, Νότια Γαλλία… Μια ομάδα αγοριών 7 έως 14 ετών, κηρύσσει τον πόλεμο εναντία στα παιδιά του γειτονικού χωριού. Ένας πόλεμος τιμής και πίστης, που έχει παραμείνει ζωντανός για πολλές γενιές, καθώς ο εξευτελισμός με το ξήλωμα των κουμπιών είναι η πιο τρομακτική ήττα…
Ένα από τα πλέον δημοφιλή γαλλικά μυθιστορήματα όλων των εποχών, που εκδίδεται αρχικά το 1912, μεταφέρεται για νιοστή φορά στην μεγάλη οθόνη. Ένα μυθιστόρημα, που έχει ανατυπωθεί περισσότερες από τριάντα φορές, έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ανάμεσα στις οποίες: Ελληνικά, Αγγλικά, Ισπανικά, Γερμανικά και Ιταλικά, αλλά και έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο, σε σειρά ταινιών από το 1937 μέχρι και σήμερα.
Συναγερμός κλασικού, λοιπόν, για τον Γ. Σαμιουέλ, ο οποίος πλην των αμιγώς κινηματογραφικών υποθέσεων, όπως η σύγκριση με την επιτυχημένη μεταφορά του Ιβ Ρομπέρ (1962), έχει να αντιμετωπίσει και δυο βασικά ερωτήματα: Γιατί να διασκευαστεί εκ νέου το μυθιστόρημα; Πώς και με τι τρόπο;
Η μόνη καλλιτεχνική διέξοδος για το γάλλο σκηνοθέτη, ήταν η συμμετοχή του στη μυθική αυτή ιστορία, με όσο το δυνατόν περισσότερη ταπεινότητα διέθετε. Προφανώς και ήταν πειρασμός αυτή η πρόκληση, αφού το συνολικό εγχείρημα θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται από κάτι αν όχι πρωτότυπο, ωστόσο διαφορετικό. Σε τρεις από τις τέσσερις προηγούμενες ταινίες του, υπάρχει διάχυτο το πνεύμα της παιδικής ηλικίας από όμως διαφορετικές πτυχές: συμφιλίωση παιδιού με ενήλικα στην ταινία «Το Γράμμα Που Άλλαξε τη Ζωή Μου» (2010), η παιδική ηλικία και το κανάλι μεταφοράς από την εφηβεία στην ενηλικίωση στην «Αγάπα Με Αν Τολμάς» (2003) και η μετα-θάνατον ζωή ενός παιδιού/φαντάσματος στην «The Great Ghost Rescue» (2011), που διανεμήθηκε απευθείας σε DVD. Συνεπώς, με την ταινία αυτή ουσιαστικά κλείνει και το κεφάλαιο, ‘η δημοκρατία των παιδιών’. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται την ευθύνη, την κοινωνία, την ισότητα, με έναν διαφορετικό τρόπο. Ακόμα περισσότερο όμως από την ίδια την παιδική ηλικία, τον κορμό της δομής των σεναρίων του Σαμιουέλ, εμπλουτίζουν οι γυναίκες και η θηλυκότητα. Δυο συνιστώσες που αν ξεδιπλωθούν, οδηγούν στις απαντήσεις των προηγούμενων ερωτήσεων.
Η νέα αυτή διασκευή λοιπόν, αφορά σε μια διασκεδαστική ταινία γεμάτη ελευθερία. Μια ανάσα ζωής και ιδεαλισμού, επιστρέφοντας στα παιδιά τη γεύση των αυθεντικών απολαύσεων σε έναν κόσμο που διαμορφώνεται αποκλειστικά, σύμφωνα με τη θέλησή τους… προσεγγίζοντας εκ νέου το μυστήριο, τα μυστικά και την παιδική τόλμη, σε μια μακραίωνη μάχη ανάμεσα σε αρσενικό και θηλυκό, σε ενήλικα και παιδί…
