(2010 ΕΓΧ 115’)
Δράμα.
Σκην.: Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα. Μουσ.: Λουτσίο Γκοντόι. Ηθ.: Μαγκαλί Σολιέ, Θέλσο Μπουγκάγιο, Πιέτρο Σίμπιγιε, Σόνια Αλμαρκά, Φάνι ντε Κάστρο.
Η Μαρθέλα, νεαρή μετανάστρια από τη Λατινική Αμερική, μένει έγκυος χωρίς ωστόσο να το γνωρίζει ο φίλος της. Αντιμετωπίζοντας δυσκολίες, η νεαρή κοπέλα στην προσπάθειά της να αυξήσει τα εισοδήματά της, αναλαμβάνει τη φροντίδα του Αμαδόρ, ενός κατάκοιτου ηλικιωμένου. Ενώ τα οικονομικά της Μαρθέλα αρχίζουν να στρώνουν και η ίδια πιστεύει ότι τα προβλήματά της τελικά θα λυθούν με τον μισθό που παίρνει, ο Αμαδόρ πεθαίνει. Η Μαρθέλα, νιώθοντας ιδιαίτερα πιεσμένη από τις συνθήκες, αποφασίζει να εφαρμόσει ένα σατανικό σχέδιο: ο θάνατος του Αμαδόρ, πρέπει να μείνει μυστικός, μέχρι αυτή να καλύψει το ποσό που έχει ανάγκη…
«Πέθανε γαμώτο! Δεν μπορούσε να περιμένει λίγο ακόμα;», λέει η Μαρθέλα, στα όρια της απόγνωσης.
Το «Amador», περιγράφει σκηνές, με κεντρικό άξονα τη ζωή αλλά και τον θάνατο, ως την κύρια συνιστώσα της. Κάθε απόφαση λαμβάνεται στο όνομα της ζωής. Είναι η πραγματική πρωταγωνίστρια της ιστορίας: η κινητήριά της δύναμη, η αρχή και το τέλος της, η αναγκαιότητά της.
Ζωή με το μείγμα ελπίδας και ενοχής, πόνου και ανάγκης… Ζωή που κλαίει στους γάμους και γελάει στις κηδείες, μπερδεύοντας τη χαρά με τον πόνο, πέρα από το φύλο, το οποίο δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να κατανοεί… Ζωή με το μικρό κομμάτι θανάτου της, φυσικά και καμιά φορά με τον επιπλέον χρόνο της.
Η ταινία, αν και σκοτεινή και σιωπηλή σε αρκετά της σημεία, παραμένει φωτεινή κι αδιάλλακτη. Αναζητά τη ζωή με τον ίδιο τρόπο που το κάνει κι η Μαρθέλα: με απόγνωση, χρησιμοποιώντας τον θάνατο για τους δικούς της σκοπούς και με τον αυτόν τρόπο του προσδίδει νόημα.
Η Μαρθέλα προσπαθεί να συναρμολογήσει το σύνθετο παζλ που έχει γίνει πλέον η ύπαρξή της. Έρχεται αντιμέτωπη με ένα δύσκολο ηθικό δίλημμα, το οποίο προκύπτει καθημερινά ως απόρροια της επιβίωσης. Να ακολουθήσει τη συνείδησή της ή τις ανάγκες της;
Η ταινία παρακολουθεί, λοιπόν, μια ηθική διαμάχη ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που μας αναγκάζουν οι συνθήκες να γίνουμε. Ανάμεσα στη ντροπή και στην αξιοπρέπεια. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, η Μαρθέλα ανακαλύπτει πως πάνω απ’ όλα είμαστε οι αποφάσεις που παίρνουμε. Το δύσκολο μέρος δεν είναι το να παίρνουμε τις αποφάσεις. Το δύσκολο μέρος είναι ο συμβιβασμός, ώστε να ζούμε με αυτές…
Η ταινία είναι γυρισμένη με έναν σκόπιμο συνδυασμό κομψότητας και γαλήνης, εκθέτοντας τα πολλαπλά αδιέξοδα των χαμηλών κοινωνικών τάξεων, εστιάζοντας στον τρόπο που αυτοί προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν.
Το «Amador» είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις δύσκολες στιγμές που όλοι μας περνάμε, με την οπτική, όμως, των ανθρώπων για τους οποίους οι δύσκολες στιγμές δεν είναι κάτι καινούργιο. Η δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται δεν εξαρτάται από το χρηματιστήριο ή από τους τίτλους των εφημερίδων, αλλά ακριβώς σε αυτό από το οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν.
