Τα Νεροκούρου

Κύριε διευθυντά,
απουσιάζων επί δεκαήμερον από τα Χανιά, μόλις γύρισα, αγανακτισμένος Νεροκουριανός που δεν απομακρύνθηκε ποτέ από το χωριό και επομένως είναι γνώστης των πάντων, μου έφερε τα «Χανιώτικα νέα» της Τρίτης 30-8-2011. Στη σελίδα 24 με τίτλο «Νέος ήλιος στα Νεροκούρου» υπάρχει επιστολή του αγαπητού συγχωριανού μας Αναστασίου Ξηράκη του Δημητρίου. Προς τιμή του επαινεί το χωριό μας για τις ομορφιές του.
Ομως ο αγαπητός μου φίλος, αφού απουσίαζε πάνω από μισό αιώνα, δε ρώτησε τουλάχιστον τους μόνιμους συγχωριανούς μας πώς ομόρφυνε, στολίστηκε και πλουτίστηκε το χωριό μας με εκκλησίες, γήπεδα, τσιμεντόστρωση όλων των χωματένιων σοκακιών μέχρι την κορυφή στο Περαχώρι χωρίς να χρεωθεί η κοινότητα, με προσωπική εργασία του προέδρου και λίγων υπερηλίκων, ποιος έβαλε πάνω από 500 φουρνέλα για τη διαπλάτυνση του γηπέδου. Η στρατιωτική μπουλντόζα παρεχωρήθη υπό του στρατιωτικού διοικητή Κρήτης Στρατηγού Αλεξάνδρου Καραδήμα και οι δρόμοι που διάνοιξε, όλοι αγροτικοί, ασφαλτοστρώθηκαν όλοι από την κοινότητα, πρωτοφανές για κοινότητα την εποχή εκείνη. Το κοινοτικό κατάστημα, πρώτο στην εποχή του, οικοδομήθηκε αποκλειστικά από την κοινότητα.
Ολα αυτά τα έργα και πολλά άλλα, αγαπητέ Τάσο, έγιναν με τη συνεργασία και ομόνοια ολόκληρου του Κοινοτικού Συμβουλίου, του Συμβουλίου του Ποδοσφαιρικού Συλλόγου «Ηρακλής» Νεροκούρου και του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας Νεροκούρου.
Φαγομάρα και ασυνεννοησία, όπως γράφεις αγαπητέ Τάσο, δεν υπήρξε ποτέ μεταξύ των Νεροκουριανών. Για τον λόγο αυτό η κοινότητα Νεροκούρου την εποχή εκείνη ήταν πρώτη σε έργα στον Νομό Χανίων.
Φατσέας Ιωάννης,
τ. πρόεδρος επί δύο δεκαετίες
της κοινότητας Νεροκούρου