Η πέτρα της υπομονής

Μια παράσταση με θέμα τη θέση της γυναίκας σήμερα στο Αφγανιστάν και όχι μόνο.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ατίκ Ραχίμι – βραβευμένο το 2008 με το Goncourt, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας. Σύμφωνα με την περσική μυθολογία, υπάρχει μια μαγική πέτρα που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, τις πίκρες, όλα σου τα μυστικά… Μέχρι που μια μέρα η πέτρα σκάει, εκρήγνυται. Κι εκείνη ακριβώς τη μέρα λυτρώνεσαι. Μια νεαρή γυναίκα μιλά στον άντρα της που είναι σε κώμα, για τη σχέση τους, τα όνειρά της, τη ζωή της, τα θέλω της, για τον πόλεμο, τη βία, τη θρησκεία,  τον φόβο, τον έρωτα. Σε αυτό το παραλήρημα, αποφασίζει να του φανερώσει και το μεγάλο της μυστικό… Και ο άντρας της, γίνεται γι? αυτήν η πέτρα της υπομονής?
Μια θεατρική παράσταση όπου η μάχη της πρωταγωνίστριας με τον εαυτό της είναι το κρισιμότερο σημείο του έργου καθώς και η αγωνία που ζει για να επιβιώσει μέσα στις συνθήκες μιας δύσκολης κουλτούρας στη χώρα του Αφγανιστάν.
Αντιμέτωπη με την αλήθεια σε αντιπαράθεση με το ψέμα που της δίνει ´άδεια´ για συνέχιση της ζωής παλεύει να γλιτώσει από την ψυχική κατάρρευση, την τρέλα.
Όλα αυτά περνάνε στον θεατή, ο οποίος καθηλωμένος στη θέση του, με τις αγωνίες της πρωταγωνίστριας μέσα του, παλεύει κι αυτός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούνται επί σκηνής με τα δικά του μέτρα και σταθμά.
Άριστη φυσικά καθ? όλα η ερμηνεία της Νεκταρίας Γιαννουδάκη που δυο χρόνια τώρα καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον των θεατών με ένα θεατρικό έργο καθόλου ευχάριστο, μάλλον ψυχολογικά καταπιεστικό.
Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Νανούρη και παίζουν, η Νεκταρία Γιαννουδάκη που προαναφέραμε και ο Γιώργος Πούλης.
Εντυπωσιακή ήταν και η απόδοση του παραμυθιού. Πρωτότυπη και εντυπωσιακή. Τελικό συμπέρασμα, είναι χαρά για τον θεατή να παρακολουθεί τέτοιες παραστάσεις και τέτοιες ερμηνείες.
Δημήτρης Φιλιππίδης