» Θα ζει για πάντα στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό
Την προηγούμενη Τετάρτη συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κούβας, του κομμουνιστή επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο Ρους, στις 25 Νοέμβρη του 2016 τη νύχτα, σε ηλικία 90 χρόνων.
Τότε, τον Comandante, τον ανώτατο διοικητή, που ο λαός τον προσφωνούσε με το μικρό του όνομα, είχαν αποχαιρετίσει εκατομμύρια Κουβανών και αγωνιστών σε όλο τον κόσμο. Ο Φιντέλ σημάδεψε την ιστορία της Λατινικής Αμερικής και η Κουβανική Επανάσταση του 1959 έγινε παράδειγμα για κάθε λαό, για κάθε αγωνιστή που παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και αδικία. Γι’ αυτό θα μείνει αθάνατος, για το έργο του και τη συμβολή του στη συλλογική προσπάθεια των κομμουνιστών για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.
Με την καθοδήγηση των επαναστατικών δυνάμεων με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, οι εργάτες και τα φτωχά στρώματα στην Κούβα κατάφεραν να ανατρέψουν τη δικτατορία του Μπατίστα που είχε τις πλάτες των ΗΠΑ, να πετύχουν την πρώτη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε αυτήν την ήπειρο, το 1961, στην απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων, και η Κούβα να μπει στο δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης με τη στήριξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών.
Στο πλαίσιο της διεθνούς ταξικής πάλης, κυρίως οι ΗΠΑ όσο και άλλα καπιταλιστικά κράτη αμέσως μετά τη διακήρυξη του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της Κουβανικής Επανάστασης, έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να τσακίσουν τον ηρωικό κουβανικό λαό, επιβάλλοντας από το 1962 ένα πολύμορφο εμπάργκο, που ακόμα βρίσκεται σε ισχύ.
Ποιος ήταν ο Φιντέλ
Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926 στο Μπιράν, παλιά επαρχία στην ανατολική Κούβα, από γονείς με καταγωγή από την Ανδαλουσία της Ισπανίας. Από το 1945 συμμετείχε ενεργά στους φοιτητικούς πολιτικούς αγώνες στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, όπου σπούδασε Νομική. Το 1947 έλαβε μέρος στην εκστρατεία εναντίον του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία. Συμμετείχε μαζί με τον κολομβιανό λαό στη λαϊκή εξέγερση του Απρίλη του 1948 στην Μπογκοτά. Το 1950 έγινε διδάκτωρ Αστικού Δικαίου και πήρε πτυχίο στο Διπλωματικό Δίκαιο, ενώ άσκησε τη δικηγορία προς το συμφέρον των φτωχών. Υπήρξε μέλος του Κόμματος του Κουβανικού Λαού (Ορθόδοξοι).
Ηγέτης της χώρας για πολλά χρόνια
Στις 26 Ιούλη του 1953, ήταν επικεφαλής ομάδας των επαναστατών που επιτέθηκαν στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει τον λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με ποινή 15 χρόνων. Κάτω από τη λαϊκή πίεση απελευθερώνεται σε 22 μήνες και φεύγει για το Μεξικό. Θρυλική έχει μείνει η φράση του στο δικαστήριο: «Η Ιστορία θα με δικαιώσει», που είπε υπερασπιζόμενος τον αγώνα των καταπιεσμένων.
Στο Μεξικό συγκροτεί τη στρατιωτική ομάδα επαναστατών, ανάμεσά τους και ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, που θα γίνει γνωστός ως Τσε. Στις 2 Δεκέμβρη 1956, έπειτα από ένα δραματικό ταξίδι, το πλοιάριο «Γκράνμα» που ναύλωσαν, έφτασε στην παραλία του Νίκερο, ένα μικρό χωριό στην πλαγιά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας. Από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά, κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα μόνο 12. Ανάμεσά τους ο αρχηγός των ανταρτών, Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ, ο Τσε, ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα.
Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε ο επαναστατικός στρατός, που στηρίχτηκε στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το Κίνημα της 26ης Ιούλη, με επικεφαλής τον Φ. Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές.
Την 1η Γενάρη 1959, ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από έναν μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας. Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν από την απόβαση των 1.400 μισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων που ηττήθηκαν σε 72 ώρες), ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύσσει για πρώτη φορά τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Υπήρξε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Επαναστατικών Οργανώσεων και του Ηνωμένου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης της Κούβας. Από την επανασύσταση του ΚΚ Κούβας, της Κεντρικής Επιτροπής του, τον Οκτώβρη του 1965, ανέλαβε τη θέση του Α’ Γραμματέα και επανεκλέχτηκε στη θέση αυτή για τέσσερα Συνέδρια του Κόμματος έως το 2008.
Εξελέγη βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας από την ίδρυσή της το 1976 και από τότε η Συνέλευση (το Συμβούλιο) τον διόρισε Πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου και του Υπουργικού Συμβουλίου. Υπολογίζεται ότι αντιμετώπισε πάνω από 600 απόπειρες δολοφονίας.
