Ωδή στην ΕΡΤ

Ως μία ωδή στην πολύχρονη προσφορά της ΕΡΤ στον πολιτισμό και τις Τέχνες μπορεί να ιδωθεί η εικαστική εγκατάσταση του Γιάννη Μαρκαντωνάκη με τίτλο ´Στη Μαυρίλα Χρωματοδιαδρομή Ελεύθερη Ροή και Τεκμηρίωση´, που εγκαινιάστηκε χθες στον ´Χώρο Τέχνης Χανίων´.
Στον εκθεσιακό χώρο, που βρίσκεται στην οδό Παπαναστασίου 59, ο θεατής βρίσκεται να περιβάλεται από χιλιάδες κασέτες V.H.F. και οι οποίες αφορούν σε περίπου 5.000 βιντεοεγγραφές κυρίως πολιτιστικών προγραμμάτων από την περίοδο 1988 – 2013, τις οποίες ανέσυρε ο καλλιτέχνης από το προσωπικό του αρχείο μαζί με αντίστοιχα τεύχη Ραδιοτηλεόρασης.
Ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει από το υλικό και να δει κάποιο από τα προγράμματα, ενώ συγχρόνως γίνεται συμμέτοχος και συν-δημιουργός  ζωγραφίζοντας και γράφοντας μηνύματα τα οποία στη συνέχεια τοποθετούνται σε ένα μαύρο ταμπλό με κυψελωτά ανοίγματα.
Οπως εξήγησε ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης, παρά το γεγονός ότι είχε προγραμματιστεί μια έκθεση αφιερωμένη στον Αντόνιο Ταμπούκι, οι εξελίξεις στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση και το ´μαύρο´ που επιβλήθηκε στις οθόνες, γέννησαν την ανάγκη για τη συγκεκριμένη εικαστική εγκατάσταση που μπήκε ´εμβόλιμα´ στο πρόγραμμα.  
«Αυτό που λέμε αλληλεγγύη άλλαξε το πρόγραμμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί οι χαλεποί καιροί προτάσσουν την όποια αγωνιστικότητα του καθενός μας», σχολίασε ο Χανιώτης καλλιτέχνης και πρόσθεσε -παραφράζοντας τον εμβληματικό τίτλο του μυθιστορήματος του Χέμινγουεϊ- «η καμπάνα χτυπάει για όλους μας».
Συνεχίζοντας τόνισε ότι απέναντι στην απώλεια και τη λήθη που επιβλήθηκε στην ΕΡΤ ο ίδιος προτάσσει μέσα από την πρωτότυπη αυτή εγκατάσταση τη μνήμη και τα προσωπικά του βιώματα.
«Το ντοκιμαντέρ για παράδειγμα για τον Ταμπούκι που προβάλλεται αυτή τη στιγμή έπαιξε το 1994 και μέσω της κρατικής τηλεόρασης έφτασε έως εμένα. Ετσι αγάπησα τον Ταμπούκι και μερικούς μήνες μετά τον γνώρισα από κοντά στα Χανιά, όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά βιβλίο του στο Κ.Α.Μ. Ομως έτσι, μέσω αυτής της τηλεόρασης, γνωρίζει κανείς τον Αγγελόπουλο, τον Βούλγαρη, τον Παπαστάθη για να μείνω σε μερικούς μόνο μεγάλους σκηνοθέτες που άφησαν σπουδαίο έργο μέσω της ΕΡΤ. Και τα όποια στραβά δεν μπορούν να ακυρώσουν αυτή την προσφορά ούτε τον πολιτιστικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα που είχε η Δημόσια Τηλεόραση. Οπότε αυτό που κάνω εγώ είναι το ελάχιστο σε σχέση με αυτά που έχω πάρει», ανέφερε ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης.    
Για την εγκατάσταση του Γιάννη Μαρκαντωνάκη ζητήσαμε το σχόλιο και του ιστορικού τέχνης Μιχάλη Χατζηδάκη τον οποίο συναντήσαμε προχθές στον χώρο: «Η εγκατάσταση του Γιάννη είναι εκπληκτική. Για εμένα, όπως τη βιώνω, είναι μια πλωτή πολιτεία και ένα νοσταλγικό όχημα ενάντια στη λήθη και η ζωντανή ιστορία της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης σε μια εποχή που προσδοκά την ανάστασή της. Επίσης μου θυμίζει πάρα πολύ και διακρίνω μια συνομιλία και μια συνέχεια με ένα αντίστοιχο πρότζεκτ του Αμπι Βάρμπουκ, ενός Γερμανοεβραίου ιστορικού Τέχνης, ο οποίος χρησιμοποίησε πρώτος την έννοια της μνημοσύνης για να κάνει αυτό που κάνει και ο Γιάννης. Να προσπαθήσει δηλαδή να μαζέψει υλικό, να το διασώσει και διαπολιτισμικά να του δώσει μια άλλη προέκταση στο παρόν και το μέλλον»,
Να σημειώσουμε ότι η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή καθημερινά έως τις 9 Αυγούστου από τις 7 έως τις 10 το βράδυ.