Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν τον περασμένο Μάιο από την ημέρα που το Μεγάλο Αρσενάλι, το επιβλητικό αυτό κτήριο – κόσμημα, εγκαινιάστηκε προκαλώντας προσδοκίες για νέες προοπτικές στην πολιτιστική ζωή των Χανίων.
Προσδοκίες, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν με τον πιο εμφατικό τρόπο στα χρόνια που ακολούθησαν καθώς ο συγκεκριμένος χώρος ταυτίστηκε με δράσεις υπερ-τοπικής εμβέλειας, τις οποίες διοργάνωσε το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (Κ.Α.Μ.).
Εκδηλώσεις που περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, συνεργασίες με Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, με φορείς πολιτισμού όπως το Μουσείο Μπενάκη, το Ινστιτούτο Γκαίτε και το Γαλλικό Ινστιτούτο καθώς και με Πρεσβείες, ενώ παράλληλα φιλοξενήθηκαν δεκάδες εκθέσεις κορυφαίων αρχιτεκτόνων.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ατελείωτος αν τα τελευταία περίπου δύο χρόνια η πορεία αυτή δεν άρχιζε να αντιστρέφεται, με το Κέντρο να βρίσκεται πλέον σε ´ελεύθερη πτώση´ και να κινδυνεύει ουσιαστικά να μετατραπεί σε φάντασμα του εαυτού του.
Η συγχώνευση του Κ.Α.Μ. με την Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Χανίων (Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ.) του στέρησε, όπως αποδείχθηκε, την αυτονομία και συνεπώς τη δυνατότητά του να χαράσσει τη δική του πολιτική και να υπηρετεί τον στόχο του.
Επειτα, η Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ. – Κ.Α.Μ. είτε λόγω αντικειμενικών δυσκολιών είτε διότι δεν αξιολόγησε σωστά την παρακαταθήκη του Κέντρου (το αποτέλεσμα είναι το ίδιο) έκοψε τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε το Κ.Α.Μ. με την πρωτογενή παραγωγή πολιτισμού, με συνέπεια να το οδηγήσει σταδιακά στα χνάρια του άλλου ´μεγάλου ασθενή´ της πολιτιστικής ζωής του τόπου (Πνευματικό Κέντρο), για να καταλήξει σε έναν χώρο προς ενοικίαση για την πραγματοποίηση διαφόρων εκδηλώσεων.
Από την άλλη, φορείς όπως το Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου Κρήτης, ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Χανίων, το Τμήμα Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και ο Σύλλογος Φίλων του Κ.Α.Μ. που θα μπορούσαν να στηρίξουν το Κέντρο φαίνεται να έχουν περιοριστεί στον ρόλο του παρατηρητή τη στιγμή που το Κ.Α.Μ., σε αυτή τη συγκυρία, τους έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη.
Σε κάθε περίπτωση, το τίμημα από τις εξελίξεις αυτές για τα Χανιά είναι τεράστιο αν αναλογιστεί κανείς ότι το Κ.Α.Μ. αποτελούσε για χρόνια έναν από τους ελάχιστους πρεσβευτές της πόλης εντός και εκτός συνόρων της Ελλάδας.
Μια δυναμική που πλέον έχει εγκαταλειφθεί περνώντας σταδιακά στη σφαίρα της παρελθοντολογίας…
Υ.Γ.: Είτε οι συνθήκες διαμορφώνουν τους ανθρώπους είτε οι άνθρωποι τις συνθήκες γεγονός παραμένει ότι το Κ.Α.Μ. ταύτισε τα πιο γόνιμα χρόνια του με το όραμα του πρώην καλλιτεχνικού του διευθυντή κ. Δημήτρη Αντωνακάκη. Αυτό το όραμα είναι που δεν αναπληρώθηκε.
