Άλλαξε τέσσερα αεροπλάνα και ταξίδεψε από την άλλη άκρη του πλανήτη για να βρεθεί στα Χανιά και στο Μάλεμε, στον τόπο που πολέμησε πριν από 77 χρόνια. «Ήταν ένα χρέος μου για αυτούς τους συμπολεμιστές που δεν τα κατάφεραν» είναι τα λόγια του 97χρονου Αντονι Μεϊντεμ, του μοναδικού βετεράνου που βρέθηκε φέτος στις επετειακές εκδηλώσεις! Από τη Ν. Ζηλανδία, στη Σιγκαπούρη, έπειτα στη Ζυρίχη, στην Αθήνα και στα Χανιά έκανε αυτό το μεγάλο ταξίδι με αποκλειστικά δικά του έξοδα!
Τον συναντήσαμε λίγο μετά το τέλος των εκδηλώσεων και την επομένη στο ξενοδοχείο που διαμένει στο κέντρο των Χανίων.
«Η ειδικότητα μου ήταν οδηγός φορτηγού. Πριν έλθω στην Κρήτη ήμουν στην Ηπειρωτική Ελλάδα και εκεί το φορτηγό μου είχε καταστραφεί» θυμάται ο κ. Αντονι, που όπως και τα υπόλοιπα Νεοζηλανδικά στρατεύματα μεταφέρθηκε στην Κρήτη.
«Στην Κρήτη οδηγούσα πάλι φορτηγό. Για μέρες το νησί βομβαρδίζονταν συνέχεια. Έβλεπες τα “Στούκας” να κατεβαίνουν από ψηλά και να αφήνουν τις βόμβες τους ή να πολυβολούν. Στις 20 Μαΐου την ημέρα της εισβολής με έστειλαν στο αεροδρόμιο του Μάλεμε με το φορτηγό. Παρέλαβα Γερμανούς αλεξιπτωτιστές που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι από τους στρατιώτες μας και για να τους πάω σε φυλακή στα Χανιά. Στην επιστροφή μου στην περιοχή της Αγ. Μαρίνας σταμάτησα στον σταθμό που είχαμε εκεί για να πάρω κάποια προσωπικά αντικείμενα. Στην περιοχή όμως είχαν βρεθεί Γερμανοί αλεξιπτωτιστές. Πυροβόλησαν προς το σημείο όπου βρισκόμουν και με κτύπησαν στο πόδι σπάζοντας μου το κόκκαλο» αφηγείται ο κ. Άντονι.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε πλοίο-νοσοκομείο στον κόλπο της Σούδας, ωστόσο όταν οι ναζί επικράτησαν συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος.
«Τους τραυματίες αιχμαλώτους μας πήγαν σε ένα νοσοκομείο που είχαν στήσει στις Καλύβες στο Δημοτικό Σχολείο. Ένας Γερμανός γιατρός περιποιήθηκε το τραυματισμένο μου πόδι. Οι συνθήκες εκεί ήταν δύσκολες. Ευτυχώς χάρις σε μια νεαρή τότε κοπέλα την Ζαχαρούλα Μαροπάκη που μας έφερνε φαγητό κάθε μέρα, καταφέραμε και επιβιώσαμε» αναφέρει.
Τα βάσανα δεν τελείωσαν εκεί για τον συνομιλητή μας. Εμεινε στην Κρήτη μέχρι τα τέλη Ιουλίου και έπειτα μεταφέρθηκε από τους Γερμανούς σε άλλο στρατόπεδο στην ηπειρωτική Ελλάδα και από εκεί στο Μόναχο. «Μέχρι το τέλος του πολέμου ήμουν αιχμάλωτος. Τέσσερα χρόνια σε στρατόπεδο αιχμαλώτων!» λέει, και τονίζει πως όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις του θα επισκέπτεται την Κρήτη!
