Το βασίλειο του “κάγκουρα”

Για τους γονείς των δυο φοιτητών που χάθηκαν τόσο άδικα χθες στην ευθεία του Πολυτεχνείου, το πρωϊνό τηλεφώνημα που δέχθηκαν θα στοιχειώνει για πάντα το μυαλό τους. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους όλα άλλαξαν χθες. Τέτοιες πληγές δεν τις κλείνει ο χρόνος. Παραμένουν αγιάτρευτες.
Όπως ανίατη παραμένει και η μεγάλη ασθένεια των Χανίων, κι όχι μόνον. Αυτή ή άθλια οδηγική συμπεριφορά και νοοτροπία που συναντάς καθημερινά στους δρόμους. Το φανταχτερό βασίλειο του “κάγκουρα”, με τη δυνατή μουσική, τα γκάζια, τα χειρόφρενα, τις σούζες, τις σφήνες και τις “κούπες” πριν πιάσουμε το τιμόνι.
Να γράψουμε πάλι για την έλλειψη παιδείας; Να κοροϊδέψουμε πάλι τη συνείδησή μας; Να ζητήσουμε συγνώμη επειδή η ανομία και η “μαγκιά” όταν έρχονται προ των ευθυνών τους χαρακτηρίζονται ως “αμέλεια”;
Νοοτροπία απαράδεκτη που συνθέτει φονικό συνδυασμό με τη διαχρονική αδιαφορία της Πολιτείας, κυβέρνησης, περιφέρειας και δήμων. H αναζήτηση ευθυνών θα χαθεί πάλι μέσα σε ανακοινώσεις αρμοδίων που δηλώνουν… αναρμόδιοι. Θα γίνουν συσκέψεις επί συσκέψεων, δηλώσεις, μελέτες. Μέχρι το επόμενο δυστύχημα να ρθει ξανά να γεμίσει αναρτήσεις οργής τα κοινωνικά δίκτυα.
Δεν αρκεί αυτό το ξέσπασμα. Αναστοχασμό χρειάζεται. Από μικρούς και μεγάλους. Να βάλουμε επιτέλους το σεβασμό της ζωής σε πρώτο πλάνο.