Το σύνδρομο του γυαλισμένου καθρέφτη

Πενήντα μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους, δήμοι και αντιπεριφέρειες στην Κρήτη επιχειρούν να χαράξουν πορεία για την τετραετία που έπεται.
Στον Δήμο Χανίων, λίγο – πολύ, λειτουργεί ο “αυτόματος πιλότος” κι αυτό δείχνει να εκτονώνει την πίεση.
Εργα δρομολογημένα (με μεγάλη καθυστέρηση) από τη δημαρχία Βάμβουκα, ξεκινούν ή ολοκληρώνονται και αυτά είναι που θα απασχολήσουν την τοπική επικαιρότητα την επόμενη τετραετία. Το σχέδιο ουσιαστικά ήταν απλό. Θα έτρεχε αυτό το μεγάλο πρόγραμμα έργων και με δύο – τρεις “πινελιές” θα συμπληρωνόταν μια εικόνα “κανονικότητας” στην πόλη.
Αντ’ αυτού η δημοτική Αρχή μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες έχει βυθιστεί σε εσωστρέφεια. Οι πόρτες στο δημαρχείο ανοίγουν μόνο για υμέτερους ενώ μέρα με τη μέρα εντείνονται οι φόβοι ότι η πόλη χρησιμοποιείται ως όχημα αυτοπροβολής. Μένει πλέον να σκάσει η επικοινωνιακή φούσκα για να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και οι τελευταίοι πλανεμένοι ονειροβάτες.
Πολύ πιο δύσκολα είναι τα πράγματα στην Αντιπεριφέρεια Χανίων. Βλέπετε, η Περιφέρεια Κρήτης -σε ό,τι αφορά το Δυτικό κομμάτι του νησιού- κληρονόμησε στον… εαυτό της απραξία. Κορδέλες έτοιμες να κοπούν εδώ δεν υπάρχουν.
Η “ζωηρή” (επιτέλους) αντιπολίτευση διαταράσσει τον “αυτόματο πιλότο” και με κακό σύμβουλο τον πανικό, από την παράταξη Αρναουτάκη επιχειρείται να χρεωθούν οι ανεπάρκειες στην κεντρική εξουσία. Μετά από μια τετραετία άκρατου κυβερνητισμού, τώρα θυμήθηκαν να διαμαρτυρηθούν προς την Αθήνα;
Στα Χανιά άλλωστε αυτή ήταν η “τιμωρία” μας. Οτι ο τέως αντιπεριφερειάρχης δεν ακολούθησε την πολιτική επιλογή Αρναουτάκη. Γι’ αυτό έβλεπε τις χρηματοδοτήσεις με το σταγονόμετρο.
Εν ολίγοις, απολογισμός 50 ημερών δεν μπορεί να υπάρξει ούτε στον Δήμο ούτε στην Αντιπεριφέρεια.
Αντίθετα, κάποια συμπτώματα είναι ήδη ορατά. Και “δείχνουν” σύνδρομο του γυαλισμένου καθρέφτη.