Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Στο βάραθρο του θανάτου Κολιακουδέ

Η πλέον χαρακτηριστική κορφή στο συγκρότημα των Λευκών Ορέων αλλά και η πλέον κακοτράχαλη, είναι ο Γκίγκιλος.
Μια μεγαλοπρεπής κορφή στα Δυτικά Λευκά Όρη με υψόμετρο 2.080 μέτρα όπου η μυθολογική παράδοση θέλει να είχε στήσει τον θρόνο του ο Κρηταγενής Δίας. Η πρόσβαση σ’ αυτήν γίνεται από το οροπέδιο Ομαλού απ’ όπου την αντικρίζουμε επιβλητική να υψώνεται στο νοτιά του οροπεδίου και ακριβώς απέναντι και πάνω από το Ξυλόσκαλο, την κεντρική είσοδο στο ξακουστό φαράγγι της Σαμαριάς.
Η ανάβαση ως την κορυφή του από τον Ομαλό χρειάζεται δυόμισι ώρες πεζοπορία από ένα μονοπάτι που περνά από την ξακουστή από τα αρχαία χρόνια πηγή Λινοσέλι (υψομ. 1.400 μ.) και όπου υπήρχε αρχαίο μαντείο. Ο Γκίγκιλος έχει επίσης πάρα πολλά αναρριχητικά πεδία και πίστες που έχουν χαραχθεί από Έλληνες και ξένους αναρριχητές και σ’ αυτόν έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα τρεις πανελλήνιες και μια διεθνής ορειβατικές συγκεντρώσεις.
Στο χώρο αυτής της κορφής πάρα πολλά βάραθρα (τάφκοι) σχίζουν τα βράχια και κατεβαίνουν στα σπλάχνα του βουνού.
Ένα από τα βάραθρα είναι και η «Κολιακουδέ» (από το πουλί Κολιακούδα) που ευρίσκεται στο Σελί της κορφής σε απόσταση δυο ωρών πεζοπορίας από Ξυλόσκαλο και πάνω στο μονοπάτι της διαδρομής προς την κορυφή. Διανοίγεται στα άγρια βράχια χωρίς τίποτα να προαναγγέλλει την ύπαρξη του από κάποια απόσταση αλλά το αντικρίζεις με δέος ξαφνικά μπροστά σου όπως ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις το βουνό. Το βάραθρο έχει ένα πατάρι στα 14 περ. μέτρα και άλλο στα 45 μ. και μετά είναι η κάθοδος ευθεία εναέρια ως τον πυθμένα σχεδόν από ημιστρόγγυλο άνοιγμα. Όπως περιγράφουν οι νεαροί σπηλαιολόγοι μόλις πατήσεις στα 45 μέτρα αντικρίζεις στο φως του προβολέα μια φυσική κατασκευή ακριβώς απέναντι που μοιάζει σαν να κάθεται ο διάολος σταυροπόδι και να σε κοιτάζει. Τα κέρατα του διαγράφονται σαν άσπρα στο τοίχωμα. Στον πάτο η αίθουσα είναι λασπώδης.
Τα τελευταία χρόνια δυο θανατηφόρα ατυχήματα εις αυτό ήλθαν να προσδώσουν την φήμη βαράθρου του θανάτου και ίσως όχι άδικα.
Ένα γκρουπ Άγγλων ορειβατών, από αυτούς που συχνά και σε μεγάλο αριθμό ανεβαίνουν στον Γκίγκιλο για να θαυμάσουν το βουνό αυτό και την αποικεί απέραντη θέα, επέστρεφε από την κορυφή την 6η Οκτωβρίου 1997. Στο Σελί είχε παραμείνει η γυναίκα ενός από το γκρουπ και περίμενε την επιστροφή των πεζοπόρων μέσα στους οποίους ευρίσκονταν και ο άνδρας της.
Oταν αυτός ευρισκόταν πολύ πλησίον στον τάφκο, χωρίς να αντιληφθεί την ύπαρξή του, κοίταξε προς το Σελί για να στείλει έναν χαιρετισμό στη γυναίκα του που θα συναντούσε μετά από λίγα λεπτά. Έτσι δεν παρατηρούσε το έδαφος εμπρός του με αποτέλεσμα να κατακρημνιστεί εις το βάραθρο καινά βρει ακαριαίο θάνατο. Αμέσως άρχισε μια γιγάντια επιχείρηση διάσωσης.
Αφού δυο φορές δεν κατόρθωσε το ελικόπτερο να προσεγγίσει με διασώστες και αφού οι άνδρες των ΕΚΑΜ, Αλεξιπτωτιστών και Αστυνομίας, που είχαν φθάσει στην είσοδο του βαράθρου πεζοί, δεν μπορούσαν να επέμβουν, τρία νεαρά μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου αναχώρησαν και μετέβησαν αμέσως στην περιοχή ενώ τέσσερα άλλα μέλη της Σπηλαιολογικής ομάδας του διανυκτέρευσαν στο Ξυλόσκαλο και το πρωί, κάλυψαν την δίωρη πεζοπορία σε μια ώρα. Με τα φτωχά υλικά της ομάδας, που δεν εξασφάλιζαν τη ζωή των μελών της, και με υπεράνθρωπες και εξουθενωτικές προσπάθειες οκτώ ωρών, το σώμα του άτυχου ορειβάτη ανασύρθηκε στην επιφάνεια για να μεταφερθεί από καταδρομείς στον Ομαλό. Στον πυθμένα του βαράθρου κατέβηκαν οι Βασ. Ναξάκης (*) και Μάνος Μεσαρχάκης την υπόλοιπη δε ομάδα αποτελούσαν οι Ιούλιος Γλαμπεδάκης, Σπύρος Μακρυγιάννης, Γιώργος Φυντίκης, Χρήστος Πατεράκης και Σ. Ρενιέρης. Ο Άγγλος ήταν ο 64 ετών BOB GLENTOWORTH. Για την πρώτη αυτή σπηλαιοδιάσωση (προσπάθεια και ανάσυρση νεκρού) στην Κρήτη τιμήθηκαν οι διασώστες του ορειβατικού από την Νομαρχία Χανίων και με τιμ. δίπλωμα από την Ε.Σ. Εταιρεία.

Δεύτερη Ιουλίου του έτους 2000 δυο νεαροί, ο μόλις αποστρατευμένος από τις ειδικές δυνάμεις του στρατού Γιώργος Μπαλαντίνος και ο Γιάννης Βρυτσάκης, ξεκινούν από το Ξυλόσκαλο Ομαλού για να επιχειρήσουν την κάθοδο στο βάραθρο αυτό. Μοναδικά εφόδια τους ένα σχοινί 40 μέτρων και λίγα φωτιστικά, νομίζοντας ότι είναι το Δαιμονοσπήλιο. Το Δαιμονοσπήλιο ευρίσκεται σε σημείο τελείως άσχετο με την Κολιακουδέ και για το σπήλιο αυτό σωστά κρατούσαν αυτό το σχοινί των 40 μέτρων μόνο.
Το λάθος τους όμως να μπερδέψουν τα δυο σπήλαια στάθηκε μοιραίο γι’ αυτούς. Χρησιμοποιώντας ο Μπαλαντίνος το σαραντάρι σχοινί και με την αυτοπεποίθηση του καταδρομέα επιχειρεί πρώτος την κάθοδο. Το σχοινί δεν επαρκεί όμως ούτε για την μισή διαδρομή καθόδου και κατακρημνίζεται στα τάρταρα όπου στον πυθμένα των -105 μέτρων βρίσκει τραγικό θάνατο.
Ο Γιάννης που κατήλθε ως το πρώτο πατάρι αδυνατεί να του προσφέρει οτιδήποτε αλλά αδυνατεί πλέον και να επιστρέψει έξω αφού δεν διαθέτει τίποτα από αυτά που θα τον βοηθούσαν γι’ αυτό.
Επειδή οι νέοι δεν επέστρεψαν την ώρα που θα έπρεπε οι δικοί των ανησύχησαν και ξεκίνησε και πάλι μια πολύ μεγάλη προσπάθεια ανεύρεσής των. Ακολουθώντας την πιθανή διαδρομή των φίλοι των αντιλήφθηκαν στην είσοδο του τάφκου τα ίχνη της διελεύσεως των από εκεί και ειδοποίησαν τα διασωστικά συνεργεία.
Πάλι η ομάδα διάσωσης και οι νεαροί σπηλαιολόγοι του Ορειβατικού ήταν εκεί. Κατέβηκαν όσο πιο σύντομα μπορούσαν και στο πρώτο πατάρι βρήκαν τον Γιάννη να κάθεται για 50 ώρες στην παγωνιά και το σκοτάδι ακίνητος μη γνωρίζοντας τι απέγινε ο φίλος του και αν θα ξαναβγεί ποτέ στην επιφάνεια. Είχε φθάσει στα όρια αντοχής του πλέον όταν αντίκρισε το φως της ημέρας στην επιφάνεια που τον έβγαλαν οι σπηλαιολόγοι μας μετά από μεγάλη προσπάθεια.
Στα τάρταρα όμως της Κολιακουδέ παράμενε ο νεκρός Μπαλαντίνος όπως τον είχαν αντικρίσει με δέος και πόνο οι σπηλαιολόγοι μας. Μετά από πραγματικά φοβερό κίνδυνο και αφάνταστο κόπο ανασύρθηκε, και αυτό ήταν θέμα τιμής για τους νεαρούς διασώστες, και αποδόθηκε στους γονείς του. Ο Νομάρχης Χανίων τίμησε και πάλι την ομάδα με ένα εκατομμύριο δραχμές, για προμήθεια υλικού, οι δε γονείς του Γιώργου πρόσφεραν ένα ποσόν στο σύλλογο σε ένδειξη ευχαριστίας. Μετά από έναν χρόνο οι σπηλαιολόγοι και ο ορειβατικός Χανίων, ετοποθέτησε έναν Σταυρό στην είσοδο του βαράθρου με τα ονόματα των ανθρώπων που βρήκαν τραγικό θάνατο σ’ αυτό.
Στο βάραθρο συνεχίζουν να κατεβαίνουν σπηλαιολόγοι δικοί μας και άλλοι και κάθε κάθοδός τους ας είναι ένα μνημόσυνο για τους νεκρούς του. Την δεύτερη φορά στο βάραθρο κατέβηκαν οι Σπύρος Μακρυγιάννης και Μάνος Μεσαρχάκης.
Το Σ/ Βάραθρο είχε ερευνηθεί από την Πολωνική αποστολή του 1978. Επίσης από την βιοσπηλαιολογική Γιουγκοσλαβική με συμμετοχή Ελλήνων της ΕΣΕ τον Σεπτ. 1988.
Από Γαλλικές αποστολές και τα τελευταία χρόνια επανειλημμένως από μέλη νεαρά της σπηλαιολογικής ομάδας του Ορειβατικού Χανίων αλλά και του ΣΠΟΚ.

* Ο Βασίλης Ναξάκης “έμεινε” (χάθηκε) στα παγωμένα βουνά του Πακιστάν το 2007 σε ηλικία 28 ετών.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα