Η Βαρκελώνη αποτελεί ένα από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της γηραιάς ηπείρου για ταξιδιώτες από όλο τον πλανήτη και νομίζουμε ότι από τις πρώτες ώρες που θα την επισκεφθείς καταλαβαίνεις το γιατί.
Πληθώρα μνημείων, επιλογών, χάπενινγκ σε μία από τις ωραιότερες πόλεις με πολύ καλή ρυμοτομία η οποία συνδυάζει αρμονικά πάρα πολλά στοιχεία ενώ ένα μεγάλο της ατού είναι το μέτωπο προς τη θάλασσα. Συν το ότι σε πάρα πολλά πράγματα θα νομίσεις ότι βρίσκεσαι σε μία μεγαλούπολη της Ελλάδας. Μία μεγαλούπολη όμως με σεβασμό στον κάτοικο και στο περιβάλλον που δυστυχώς στη χώρα μας πολύ συχνά δεν υπάρχει…
Το να χωρέσεις σε λίγες αράδες την πρωτεύουσα της Καταλονίας δεν είναι απλό αλλά ας προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε όσα είδαμε με… ατέλειωτο περπάτημα!
Η Σαγράδα Φαμίλια (La Sagrada Família) είναι το πλέον εμβληματικό μνημείο της πόλης και ένα από τα πιο σημαντικά της Ευρώπης.
Μία εκκλησία που απλώνεται σε ένα ολόκληρο τετράγωνο με την υπογραφή του σπουδαίου Καταλανού αρχιτέκτονα Γκαουντί όπως και μερικά ακόμα κτήρια της Βαρκελώνης. Σου προκαλεί δέος όχι μόνο με τον όγκο της αλλά με τις ιδιαίτερες γραμμές και τις μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες της σήμα κατατεθέν του Γκαουντί.
Αν θέλετε να θαυμάσετε και το εσωτερικό της φροντίστε να έχετε κλείσει από πριν εισιτήρια (30 ευρώ) διότι αλλιώς θα περιμένετε στην καλύτερη περίπτωση ένα δίωρο.
Η Κάζα Μπατλό, το Μέγαρο Γκουέλ -τα οποία βρίσκονται δίπλα- και η Κάζα Μιλά (Casa Milà), γνωστή και ως La Pedrera που θα την συναντήσετε λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω, είναι τρία ακόμα κτήρια με την υπογραφή του Γκαουντί στα οποία μάλλον θα πέσετε πάνω τους καθώς βρίσκονται σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης λίγο πιο πάνω από την πλάζα Καταλούνια.
Υπάρχει ακόμα και το Πάρκο Γκουέλ (Parque Guell) λίγο πιο μακριά το οποίο όμως το… αφήσαμε για την επόμενη επίσκεψη.
Ο πλέον γνωστός πεζόδρομος της Βαρκελώνης είναι η Ράμπλα (La Rambla). Δεκάδες χιλιάδες τον διασχίζουν καθημερινά ξεκινώντας από την επιβλητική Πλάζα Καταλούνια (Plaza de Cataluna) ενώ φτάνει σχεδόν μέχρι τη θάλασσα. Εκεί η ιστορική όπερα Gran Teatre del Liceu και η κεντρική αγορά Boqueria. Η τελευταία θυμίζει κάπως την Δημοτική Αγορά των Χανίων και μπορείτε να βρείτε ότι θέλετε μέχρι και ελληνικό κατάστημα (Αριάδνη Symposion)
Κοντά στη La Rambla, η γοτθική συνοικία το πιο παλιό κομμάτι της πόλης με τα λαβυρινθώδη στενά σοκάκια. Εδώ θα βρείτε τον Καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης (Palau de la Generalitat) μπροστά από τον οποίο πολύ συχνά υπάρχουν μουσικές εκδηλώσεις. Στην περιοχή υπάρχουν και άλλες εντυπωσιακές γοτθικές εκκλησίες, όπως η εκκλησία Santa Maria del Pi.
Αρκετά κοντά και η Santa Maria del Mar, στη συνοικία Ribera. Πρόκειται για μια άκρως επιβλητική εκκλησία, που ξεκίνησε να χτίζεται κάπου στο 1329. Έχει έναν ιδιαίτερο σχεδιασμό, μοιάζει σαv φρούριο και θεωρήθηκε πρωτοποριακή κατασκευή για την εποχή της.
Ο λόφος του Μονζουίκ που υψώνεται 173 μέτρα πάνω από την πόλη είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της πόλης. Τον επισκεφτήκαμε μέσω του τελεφερίκ το οποίο κανονικά αποτελεί προέκταση του μετρό. Λέμε κανονικά διότι εκείνη την περίοδο γίνονταν εργασίες συντήρησης και έτσι για τη μεταφορά χρησιμοποιήσαμε λεωφορείο, λογικά τώρα έχουν ολοκληρωθεί. Εντυπωσιακό το κάστρο με πολύ ωραία θέα προς το εμπορικό λιμάνι όπου δεσπόζουν τεράστια κανόνια. Εκεί παραδίπλα και το εντυπωσιακό νεκροταφείο όπου ανάμεσα στους τάφους υπάρχει και αυτός του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι…
Στη συνέχεια κατηφορίζοντας την πολύ ωραία διαδρομή από το λόφο περνάς από το Palau Nacional που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Εθνικής Τέχνης της Καταλονίας, το Ολυμπιακό Στάδιο, και το Ανοιχτό Μουσείο “Ισπανικό Χωριό” (Poble Espanyol) που χτίστηκε το 1929 για τη Διεθνή Εκθεση. Το Ολυμπιακό στάδιο αποτελούσε την καρδιά των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 των πλέον πετυχημένων στην νεότερη ιστορία της κορυφαίας αυτής διοργάνωσης.
Κατεβαίνοντας από τον λόφο του Moνζουικ η διαδρομή καταλήγει στην Πλάζα Εσπάνια τη δεύτερη μεγαλύτερη αν και μάλλον πιο όμορφη. Δυο πανύψηλοι πύργοι και στο άλλο άκρο η Font Magica (το μαγικό σιντριβάνι) που… χορεύει το βράδυ.
Εκεί και η αρένα των ταυρομαχιών της Βαρκελώνης (Centro Comercial Arenas De Barcelona) η οποία μετά την κατάργηση τους έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο.
Η Αψίδα του Θριάμβου της Βαρκελώνης (Arc de Triomf) είναι μια αψίδα που ξεχωρίζει από πολλές άλλες ευρωπαϊκές λόγω του χρώματός της, το μπορντό. Φτιαγμένη από τούβλα, χτίστηκε το 1888 με σκοπό να αποτελέσει την πύλη για την Παγκόσμια Εκθεση που φιλοξένησε η Βαρκελώνη εκείνη τη χρονιά.
Ο αρχιτέκτονας της Josep Vilaseca τη σχεδίασε με κλασικό στιλ και στα πλαϊνά της υπάρχουν γλυπτά, τα οποία μεταξύ άλλων συμβολίζουν τη γεωργία, την επιστήμη, τις τέχνες, το εμπόριο και τη βιομηχανία.
Μία πολύ όμορφη διαδρομή μέσα από ένα πεζόδρομο γεμάτο φοίνικες ο οποίος έχει και ένα μικρό κάστρο δεξιά του (Castell dels tres Dragons) οδηγεί στο πάρκο Σιουταντέλα (Parc de la Ciutadella). Ιδανικός τόπος για πικ νικ ενώ εκεί βρίσκεται ένα από τα πιο παλιά παλάτια (Palau del Parlament de Catalunya) ενώ υπάρχει και μία λιμνούλα για να κάνεις βαρκάδα. Ουσιαστικά φτάνεις στα όρια της θάλασσας…
Η Barceloneta είναι η πιο γνωστή παραλία της πόλης και η πιο κοντινή. Σήμα κατατεθέν το Hotel Vela που θυμίζει ιστιοφόρο ενώ αν ο καιρός είναι καλός όλο και κάποιοι υπαίθριοι μουσικοί θα δίνουν συναυλία. Εκεί βρίσκεται και η μαρίνα με τα εκατοντάδες ιστιοπλοϊκά και παραδίπλα το Ολυμπιακό χωριό όπου δεσπόζουν δύο δίδυμοι πύργοι και ένα εντυπωσιακό μεταλλικό σαλάχι. Αξίζει να περπατήσεις τη διαδρομή ενώ δεν είναι κακή ιδέα να ναυλώσεις ένα τρίκυκλο ποδήλατο και ας είναι λίγο αλμυρή η τιμή (7 ευρώ το άτομο ή 15 μετ’ επιστροφής).
Για τους ποδοσφαιρόφιλους και μη ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο είναι το γήπεδο Καμπ Νου της Μπαρτσελόνα και το μουσείο που υπάρχει δίπλα του. Ο λόγος που κάνουμε απλή αναφορά είναι επειδή γράψαμε αναλυτικά πριν λίγες μέρες στο ένθετο των αθλητικών.
Πόλη για να περπατάς
Τα πολύ μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα και οι φαρδιές λεωφόροι σε προ(σ)καλούν για μπόλικο περπάτημα. Ακόμα και για να βρεθείς στον κάθε σταθμό του μετρό από τις διάφορες εισόδους χρειαζόταν να περπατήσεις κάμποσες εκατοντάδες μέτρα ενώ ξεχάστε τις ευκολίες τύπου κυλιόμενες σκάλες όπως στην Αθήνα. Σχεδόν παντού υπάρχουν μόνο για την άνοδο και όχι την κάθοδο. Χαριτολογώντας σχολιάζαμε ότι δεν εντοπίσαμε κάπου… παχύσαρκο Καταλανό!
Φυσικά τα ποδήλατα, τα πατίνια και τα σκέιτμπορντ τα χρησιμοποιεί καθημερινά ένα μεγάλο κομμάτι των κατοίκων της πόλης. Ακόμα και οι μοτοσικλέτες δένουν αρμονικά με την ρυμοτομία καθώς το μεγάλο πλάτος των πεζοδρομίων τους επιτρέπει να παρκάρουν πάνω σε αυτά χωρίς να δημιουργούν το παραμικρό πρόβλημα
Γεύσεις που ήθελαν περισσότερο ψάξιμο
Τα φαγητά που δοκιμάσαμε δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ξετρέλαναν. Δηλαδή την παέγια (paella) -το… πιλάφι τους με θαλασσινά ή κρέας- την τορτίγια (tortilla) που είναι η ομελέτα τους ή τα τάπας (tapas) που η ονομασία μαρτυράει και το… μέγεθος. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι δυστυχώς δεν ψάξαμε τόσο πολύ το θέμα της διατροφής και έτσι βασιστήκαμε σε πιο τουριστικά εστιατόρια. Το τελευταίο βράδυ ανακαλύψαμε ένα πιο ψαγμένο που εκεί ήταν πιο ικανοποιητική η αναλογία ποσότητας, ποιότητας και τιμής.
Μοιάζουμε…
Κάτι οι πορείες που συναντούσαμε σχεδόν καθημερινώς, κάτι τα γεμάτα εστιατόρια και σημεία φαγητού σε βραδινές ώρες που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι κοιμούνται, μας θύμισαν αρκετά Ελλάδα όπως βέβαια και ο καιρός σε αυτή την δυτική ακτή της Μεσογείου. Τι δεν μας άρεσε. Μάλλον οι δυσκολίες συνεννόησης καθώς εκεί στην Καταλονία η βασική ξένη γλώσσα που μαθαίνουν στο σχολείο δεν είναι τα αγγλικά αλλά τα… ισπανικά! Επίσης αν και δεν είναι τόσο ακριβή σαν πόλη όπως π.χ. η Βιέννη ή το Λονδίνο σε λίγο ακόμα και τον αέρα που θα αναπνέεις θα στον… χρεώνουν!
Υπάρχουν ακόμα μερικά αξιοθέατα που είδαμε (Torre Agbar κ.λπ.) και πάρα πολλά που δεν επισκεφτήκαμε (λόφος Tibidabo, Μουσεία Joan Miró και Picasso) αλλά μάλλον ούτε οι κάτοικοι τα προλαβαίνουν να τα δουν όλα…
Μία μικρή γεύση λοιπόν από μία πόλη σε πληθυσμό περίπου μισό από την Αθήνα και διπλάσιο από τη Θεσσαλονίκη που σε προσκαλεί να την επισκεφτείς και να την ανακαλύψεις ξανά και ξανά…
