Οι Σουμπερίτες

Eνα σύγγραμμα του ιστορικού ερευνητή Θανάση Φωτίου (έκδοση Επίκεντρο 2011) στις 518 σελίδες του αποκαλύπτει όλη την φρίκη που έζησαν δεκάδες χωριά και χιλιάδες Έλληνες από τον κατά φύση δολοφόνο Φριτς Σούμπερτ και τους Σουμπερίτες του.
Τίτλος: “Η Ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα”. Αυτό το βιβλίο έπρεπε να το έχουν αναγνώσει ολοι οι Κρητικοί για να μάθουν πολλά πέρα από τους μύθους. Δεν θα επεκταθώ στο θέμα, γιατί δεν είναι σωστό να αντιγράψω την εργασία άλλου, αλλά μόνο σε μερικές σειρές. Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό μου έδωσε η εκδήλωση που πραγματοποιείται στα Μεσκλά κάθε χρόνο, κατά την Επέτειο της εξόντωσης του αποσπάσματος των Σουμπεριτών που είχαν φθάσει ως εκεί και φυσικά όχι όλου του Τάγματος.
Στα Μεσκλά είχε αρχικά πραγματοποιηθεί επιδρομή 13 Σουμπεριτών τον Ιούλιο του 1943, οπότε οι Μεσκλιανοί γνώρισαν όλη την αγριότητα αυτών των όντων. Τον Ιανουάριο πάλι του 1944, σε νέα επιδρομή οι πατριώτες και αλύγιστοι Μεσκλιανοί, εξόντωσαν τους επιτιθέντες και αν δεν κάνω λάθος τους έρισαν στο βάραθρο Βούλισμα στα ορεινά. Στο βιβλίο αναφέρονται τα ονόματα τεσσάρων εξ αυτών ήτοι δυο από Κρουσώνα, ενός από Ανώγεια και άλλος από Ασίτες. Μετά από τις μεγάλες εγκληματικές ενέργειες του Σούμπερτ και οι ίδιοι οι Γερμανοί αγανάκτησαν και με συνεργάτες των Κρητικούς τον εξαπόστειλαν στη Μακεδονία όπου για οκτώ μήνες εβασάνισε και εξόντωσε εκατοντάδες Μακεδόνες.
Την 5-9-1945 επέστρεψε οδοιπορικώς στην Ελλάδα, γιατί δεν μπορούσε να ζήσει μακριά από Ελληνίδα, μεγάλο του έρωτα. Με πλαστά έγγραφα, σαν Κωνσταντινίδης, ήταν άτυχος, αφού στον έλεγχο, τυχαία, συνελήφθη. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέσθηκε την 2-10-1947 και στο βιβλίο υπάρχουν φωτογραφίες από την εκτέλεσή του. Στα Χανιά είχαν καταδικασθεί εν τω μεταξύ κάπου 50 Σουμπερίτες ερήμην, με μόνο 9 παρόντες και από 27 θανατικές καταδίκες, μερικές δις και τρις, εκτελέσθηκε μόνον ένας.
Στο σώμα του Σούμπερτ στην Κρήτη υπηρετούσαν 50 από Κρουσώνα και από δύο εξ Αθηνών, Χανίων και Ανωγείων και ένας από Λασίθι και άλλοι δε 63 από άλλα σημεία του Ηρακλείου. Πολλοί από τους Σουμπερίτες διέφυγαν σε Γερμανία, Αυστρία, μέχρι και Κένυα και αλλού. Θα αντιγράψω μόνο δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το θαυμαστό βιβλίο:
«Η Αυγενική σε υποτιμημένη πια θέση παρέμεινε ως δεύτερη έδρα του Σούμπερτ μέχρι το τέλος της παρουσίας του στην Κρήτη. Επιπλέον, στα Χανιά ο Σούμπερτ εγκατέστησε ένα απόσπασμα του σώματός του στο ξενοδοχείο “Βρετανία”, στην κεντρική πλατεία Συντριβανίου και σε επιταγμένο σπίτι στη συνοικία “Τοπανάς” στην παλιά πόλη. Το τμήμα αυτό δρούσε κυρίως στο νομό Χανίων».
Αναφέρεται στο ξενοδοχείο, Μεγάλη Βρετανία στην σημερινή οδό Τζανακάκη, του απόστρατου συν/ρχη Αντώνη Πλυμάκη και το σπίτι στον Τοπανά ήταν της γιαγιάς μου που είχε επιταχθεί ο δεύτερος όροφος και διέμενε ο παπά – Λευτέρης με την παπαδιά του και η γιαγιά μου Περσεφόνη Γαμπά, μου είχε κάμει πολλές ιστορίες για τον διαρκή φόβο των.
Αντιγράφω επίσης για το “έργο” αυτού του ιερέα, που για όλα αυτά καταδικάσθηκε σε θάνατο το 1948, αποφυλακίσθηκε μετά από 7 χρόνια, και άνοιξε καφενείο στην Αθήνα, μαζί με άλλο Σουμπερίτη. Ο υπαρχηγός του Σούμπερτ στην Κρήτη ήταν δυστυχώς Χανιώτης.
Αναφέρει στο βιβλίο: «Ο ιερέας Ελευθέριος Καλλέργης καταδικάσθηκε σε θάνατο για πράξεις βίας εις βάρος Ελλήνων πολιτών και σε 20 χρόνια πρόσκαιρα δεσμά για ανάληψη υπηρεσίας “παρά τω εχθρώ”. Πρώτο και κυριότερο, ο Καλλέργης έγινε ένας από τους στενούς συνεργάτες του μισητού Χάρτμαν, “ήτο εγγεγραμμένος εις την υπηρεσίαν πληροφοριών και κατασκοπείας του Χάρτμαν […] και εφοδιασμένος με ταυτότητα της υπογραφής του Χάρτμαν”. Έπειτα, ο παπα – Λευτέρης εξοπλισμένος και γερμανοντυμένος ακολουθούσε τον Σούμπερτ σε εφόδους εναντίον αμάχων και συμμετείχε σε εκτελέσεις ακόμη και γυναικών, όπως στην Καλή Συκιά και στον Καλλικράτη. Επιπλέον, κρίθηκε ένοχος με την κατηγορία ότι σε συνεργασία με άλλους Σουμπερίτες το 1943 προκάλεσε το θάνατο 11 Κρουσανιωτών πατριωτών».