Οάσεις πολιτισμού και ελευθερίας

Το σκηνικό σε δρόμο της παλιάς πόλης ήταν, τις προάλλες, εξόχως ενδιαφέρον και όμορφο. Ενας μεσήλικας είχε μαζί του ένα σαξόφωνο και έπαιζε τζαζ μελωδίες. Λίγο πιο πέρα, σε άλλο δρόμο, μια παρέα νεαρών μουσικών, έπαιζε “έντεχνα” αγαπημένα ελληνικά τραγούδια και τραγουδούσε. Περαστικοί περνούσαν, κοιτούσαν και θαύμαζαν τους νεαρούς μουσικούς. Καποιοι σιγοτραγουδούσαν μαζί τους.
Οι μουσικοί του δρόμου δίνουν “χρώμα” όχι μόνο στον δρόμο αλλά στην ίδια την πόλη. Το ίδιο και οι ζωγράφοι που τα καλοκαίρια συναντάμε στο παλιό λιμάνι.
Σαν να προέρχονται όλοι τους από μια άλλη εποχή. Πιο αγνή και ελεύθερη. Με τον δρόμο να μετατρέπεται σε ζωντανό κύτταρο δράσης και δημιουργίας. Σε πεδίο μουσικής, πολιτισμού, δράσης και ελευθερίας. Κάτι που άλλωστε έχει καταφέρει εξόχως η χανιώτικη μουσική παρέα “Καθ’ Οδών”η οποία προσφάτως στην οδό Τσουδερών, στα βόρεια σκαλάκια της Δημοτικής Αγοράς, παρουσίασε ζωντανά τον δίσκο: “Ο δρόμος” των Μίμη Πλέσσα – Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Ολες αυτές οι δράσεις αποτελούν οάσεις ελευθερίας, έξω από το άγχος της καθημερινότητας. Αποτελούν μικρές μοναδικές στιγμές που ξεχωρίζουν στην πόλη μας και στον Κόσμο… Μικρές στιγμές που μένουν στις καρδιές μας…