Ο Σπύρος Πετρουλάκης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ένας από τους Ελληνες συγγραφείς μπεστ σέλερ που τα δυο τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να δημιουργήσει ορδές φανατικών αναγνωστών. Λίγο πριν από την παρουσίαση του βιβλίου του “Η Παναγιά της Φωτιάς”, στα Χανιά, ο Σπύρος πέρασε λίγες ώρες στο μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Τυπογραφίας και μιλήσαμε για την μεγάλη του αγάπη, τη συγγραφή, αλλά και αγάπες παλιότερες, τα σχέδιά του για το μέλλον και πολλά-πολλά ακόμα….
Παίζεις ούτι, γράφεις στίχους, τραγουδάς, είσαι δάσκαλος πολεμικών τεχνών και τα τελευταία χρόνια, που καταπιάστηκες με τη συγγραφή, τα βιβλία σου γίνονται best seller με το που θα ακουμπήσουν τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Τι γίνεται με σένα Σπύρο;
Από παιδί με κυνηγάει αυτή η ευχή και κατάρα: να ενθουσιάζομαι και ασχολούμαι με πολλά πράγματα. Σε όλη μου τη ζωή με θυμάμαι να παλεύω, να σκαρφαλώνω, να βουτάω με το κεφάλι στα δύσκολα και πολλές φορές να έρχομαι αντιμέτωπος με τον ίδιο μου τον εαυτό. Η συγγραφή είναι η νέα μου αγάπη. Με ενθουσιάζει και με κάνει να νιώθω πως όλα αυτά που “μάζεψα” τα προηγούμενα 50 χρόνια με καλούν να τα βγάλω προς τα έξω. Είναι και τα δικά πάθη, τα δικά μου λάθη, τα “θέλω” και οι αδυναμίες μου που πλαισιώνουν εν μέρει τους ήρωες των βιβλίων μου.
Ο Τσώρτσιλ έλεγε πως «Το να γράψεις ένα βιβλίο είναι μια ολόκληρη περιπέτεια. Στην αρχή το παίρνεις σαν παιχνίδι. Υστερα όμως το βιβλίο γίνεται μια ερωμένη, μετά ένα αφεντικό και στο τέλος ένας τύραννος». Εσύ όταν γράφεις πως αισθάνεσαι;
Νομίζω πως έχω περάσει όλα τα στάδια που περιγράφει τόσο όμορφα ο Τσώρτσιλ. Η συγγραφή είναι ένα διαρκές ταξίδι δίχως χάρτες, χωρίς προορισμό, χωρίς αποσκευές. Το μόνο που έχω όταν γράφω είναι το “μέσο μεταφοράς”. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη φαντασία μου.
Πώς ξεκίνησαν όλα; Μετά τον Μπαρμπαρόσα, φαίνεται πως το ένα βιβλίο ξεπηδά μετά το άλλο και πως η φαντασία σου καλπάζει ασταμάτητα.
Τα πάντα ξεκίνησαν σαν παραμύθι. Ή καλύτερα από ένα παραμύθι. Θέλοντας να περιγράψω στα παιδιά μου μία δύσκολη κατάσταση, σκάρωσα στο μυαλό μου έναν δράκο που αντί για φωτιές έβγαζε από το στόμα του… μπουρμπουλήθρες. Οσοι άκουσαν το παραμύθι με προέτρεψαν να το κάνω βιβλίο. Στην αρχή γέλασα γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσε το παραμυθάκι μου να πάρει θέση στα ράφια των βιβλιοπωλείων και πολύ περισσότερο στις παιδικές καρδιές. “Αναμετρήθηκα” με τα παιδιά και τις ψυχές τους και είδα ότι ο δράκος με τις μπουρμπουλήθρες ενθουσίαζε. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και από τότε δεν έχω σταματήσει να γράφω. Εκτός από τα τρία μυθιστορήματα και τα δύο εφηβικά βιβλία μου τα οποία έχουν ήδη εκδοθεί, περιμένουν τη σειρά τους μέσα στα συρτάρια πολλές ιστορίες ακόμα…
Φτιάχνεις ήρωες με χαρακτήρες τόσο ολοκληρωμένους, σαν να τους ξέρεις χρόνια. Πώς πλάθεις τους χαρακτήρες σου; Σε “κυνηγάνε” παλιοί γνωστοί ή τους “χτίζεις” λιθαράκι-λιθαράκι;
Τους ήρωές μου πρέπει να τους αγαπήσω για να τους περιγράψω και να τους βάλω μέσα στις ιστορίες μου. Συλλέγω χαρακτήρες, συλλέγω καταστάσεις και οτιδήποτε μπορεί να μου χρειαστεί ώστε να τους περιγράψω έτσι όπως εμένα θα μου αρέσει να τους “συναντήσω” μέσα σε ένα βιβλίο. Και συνήθως τους… δικαιολογώ όλους, ακόμα και τους πιο δύστροπους και κακούς αφού σε κάθε έναν προσθέτω και δικά μου κομμάτια.
Ξεκίνησες να γράφεις σε εποχή κρίσης, και το “άθλημα” που διάλεξες, η συγγραφή δηλαδή, μοιάζει παρακινδυνευμένο και “πολυτελές”. Ωστόσο όχι μόνο τα κατάφερες, αλλά έχεις και ορδές φανατικών που περιμένουν το επόμενό σου βιβλίο. Τι θα συμβούλευες όλους όσους σκέφτονται να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη συγγραφή σε καιρούς χαλεπούς όπως αυτοί που ζούμε σήμερα;
Συνηθίζω να λέω ότι η κρίση μου έδωσε κάτι που δεν είχα την εποχή των “κροίσων”. Μου έδωσε χρόνο. Ετσι ξεκίνησε. Αν και δεν είμαι καλός στις συμβουλές, εκείνο που θα έλεγα σε κάποιον που θα ήθελε να ξεκινήσει να γράφει, είναι να τολμήσει να ακολουθήσει το όνειρό του και να βάζει πάντα πολύ ψηλά τον πήχη. Τόσο ψηλά που να τρομάζει ακόμα και ο ίδιος. Και μετά, να… πάρει φόρα και να τον περάσει. Να προσπαθήσει όσες φορές χρειάζεται, μέχρι να τα καταφέρει. Και θα τα καταφέρει.
Σε έχει στοιχειώσει κάποιος από τους ήρωές σου;
Ολοι οι ήρωες με στοιχειώνουν αν δεν ολοκληρώσω το γράψιμο. Μετά, όταν ικανοποιηθώ και είμαι βέβαιος ότι το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο δυνατό, κλείνει το κεφάλαιο και ο κάθε ανοιχτός λογαριασμός μαζί τους.
Με την Κρήτη σε δένουν δεσμά άρρηκτα. Και χρησιμοποιείς, όσο συχνότερα μπορείς την Κρήτη και στα βιβλία σου. Πιστεύεις πως οι ρίζες μας είναι τόσο σημαντικές που μας καθορίζουν και τις επικαλούμαστε σε κάθε ευκαιρία;
Η Κρήτη είναι ένας τόπος με πολύ ισχυρή ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο που οι απανταχού Κρητικοί δεν αποκόβουν τους δεσμούς με το νησί. Ο τόπος αυτός λειτουργεί μέσα μου με όλα τα στοιχεία και τα στοιχειά του. Οι άνθρωποι εδώ είναι πελεκημένοι πότε από τη θάλασσα και πότε από τα όρη. Η ιστορία και η δυναμική του τόπου δεν μπορούν να βρουν χαραμάδα για να δραπετεύσουν από το μυαλό και την καρδιά μου. Γι’ αυτό και στα βιβλία μου θα συναντήσεις είτε Κρητικούς είτε αναφορές στην Κρήτη.
Γράφεις ασταμάτητα. Προλαβαίνεις να κάνεις και άλλα πράγματα; Παίζεις ακόμα ούτι; Συνεχίζεις να σκαρώνεις στίχους;
Φυσικά προλαβαίνω να κάνω πολλά πράγματα. Εχω τον τρόπο να… κατασκευάζω χρόνο. Τώρα αν με ρωτήσεις πώς το κάνω αυτό, δεν ξέρω να σου απαντήσω. Ισως όλα είναι μέσα στο μυαλό μας -ακόμα και αυτός ο αδυσώπητος χρόνος. Γράφω στίχους, γράφω μουσική και σε κάθε ευκαιρία, θέλω στην αγκαλιά μου το ούτι μου διότι δίχως τη μουσική είμαι στεγνός, άοσμος, άγευστος και άχρωμος. Έτσι νιώθω.
Εχεις χιλιάδες αναγνώστες, ανάμεσά τους και χιλιάδες θαυμαστές. Ποιες είναι οι κριτικές και τα σχόλια που θυμάσαι εντονότερα από όλα εκείνα που σου έχουν κάνει όλο αυτό το διάστημα;
Τα θετικά σχόλια τα διαβάζω και χαίρομαι για τις όμορφες κριτικές, όμως μετά από λίγο τις αφήνω εκεί στην άκρη. Τις αρνητικές κριτικές ακόμα και τις κακοπροαίρετες -διότι υπάρχουν και τέτοιες- τις διαβάζω δυο και τρεις φορές για να δω μέσα από τα μάτια του αναγνώστη τι λάθος έχω κάνει. Ολα έχουν να μου δώσουν κάτι. Οι κριτικές που μένουν στην καρδιά μου και τις θυμάμαι έντονα είναι εκείνες που μου έχουν κάνει παιδιά. Αυτές τις αγαπώ και τις σκέφτομαι πάντα με χαμόγελο.
Στην Κρήτη -αυτή τη φορά- έμεινες ελάχιστες μέρες και είχες τρεις παρουσιάσεις της “Παναγιάς της φωτιάς” σε Ρέθυμνο, Ηράκλειο και Χανιά. Ωστόσο βρήκες χρόνο και πέρασες μερικές ώρες στο μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Τυπογραφίας…
Είναι αυτό που σου είπα λίγο παραπάνω… κατασκευάζω χρόνο. Αστειεύομαι! Το Μουσείο ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Εντυπωσιάστηκα από την οργάνωσή του, τύπωσα με τα χέρια μου και έμαθα τόσα πράγματα τα οποία δεν γνώριζα καθόλου. Να είσαι βέβαιη ότι σε κάποια από τα επόμενα βιβλία μου θα διακρίνεις και θα αναγνωρίσεις πολλά απο τα στοιχεία της ξενάγησης στον υπέροχο κόσμο της μαγικής αυτής τέχνης…
Τα επόμενα σχέδια σου; Εχεις κάτι ανακοινώσιμο στα σκαριά ή τώρα είναι εποχή χαλάρωσης και… ανεφοδιασμού δυνάμεων για το επόμενο βιβλίο;
Δεν έχω σταματήσει να γράφω και να πραγματοποιώ τις ιδέες μου σκαρώνοντας νέους ήρωες. Τον Σεπτέμβριο θα κυκλοφορήσει το πρώτο μου παιδικό παραμύθι και ένα μυθιστόρημα για παιδιά από εννέα ετών και πάνω. Περισσότερα θα πούμε τότε φυσικά, και ανυπομονώ για αυτό.
