Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας κινείται η ευάλωτη κυβέρνηση Παπαδήμου, αφού πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα αποδομούν την εθνική της αποστολή, με κομματικούς πειραματισμούς, πείσματα και πλειοδοσία λαϊκισμού.
Ολες οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες πέφτουν στο κενό, αμφισβητούνται και υπονομεύονται κάτω από το σκότος των κομματικών συμφερόντων και των ανομολόγητων προσωπικών φιλοδοξιών.
Κάθε υπουργός και ένα βιλαέτι, κάθε συγκυβερνών κόμμα και μια ψηφίδα στο ανατριχιαστικό παζλ της καθεύδουσας πορείας προς τον γκρεμό.
Ο κ. Παπαδήμος, αν και είχε τη στήριξη του ελληνικού λαού, βρέθηκε αντιμέτωπος (εκών – άκων) με την παλαιοκομματική μνησικακία, την ξηρότητα ιδεών, την καταστρεπτική ατολμία των ψηφοθηρικών σχέσεων.
Ετσι η χώρα επιβραδύνει επικίνδυνα, υπάρχει όντως πολιτικό κενό. Η τωρινή κυβέρνηση σέρνεται στο ταμπλό του κομματικού ζατρικίου. Η Ελλάς, όμως, δεν μπορεί να περιμένει με «παιχνιδάκια και καλαμπουράκια», ο χρόνος μας μάλλον τελειώνει επικίνδυνα, ο Ιανουάριος κρύβει εθνικές παγίδες. Εάν το πολιτικό σύστημα δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, οι εξελίξεις θα είναι δυσοίωνες.
Γ. Ουντ.
