Η ευταξία και ένα κοινά αποδεκτό ρυθμιστικό σχέδιο ζωής είναι η ακρογωνιαία λίθος της παραμονής της Ελλάδος στον πυρήνα των προηγμένων χωρών.
Η ευταξία, όμως, προϋποθέτει αγωγή νομιμότητας, πνευματική καλλιέργεια συνειδητή κοινωνικοποίηση του ατόμου. Προσέξτε ένα παράδειγμα. Σε μία ευρωπαϊκή χώρα οι πολίτες θεωρούν αυτονόητο ότι θα πληρώνουν τα εισιτήριά τους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίς μηχανήματα ελέγχου και ελεγκτές.
Είναι μικρό το παράδειγμα αλλά ουσιώδες γιατί καταδεικνύει τα στέρεα υλικά πάνω στα οποία θεμελιώνεται ο κοινωνικός ιστός.
Εκεί ο πολίτης δεν ζει σε ένα αναρχούμενο αρματολίκι όπου βασιλεύει ο νόμος του εξυπνάκια καταφερτζή και της ανομίας, συμμετέχει σε ένα υγιές πλαίσιο με αυτεπίγνωση των υποχρεώσεών του.
Η συνειδητή του συμμετοχή προϋποθέτει πνευματικό υπόστρωμα, ακομπλεξάριστη παρουσία, δημοκρατική ενηλικίωση.
Στα καθ’ ημάς φιγουράρουμε μαζί με τη Σομαλία στον κατάλογο της διαφθοράς, το ένα σοκ διαδέχεται το άλλο, για τα κατορθώματά τους δεν έχουμε μάθει να καθόμαστε… στη σειρά ούτε στην ουρά της Τράπεζας.
Τα συμπεράσματα είναι σπαρακτικά όσο επιτακτική είναι και η ανάγκη επαναπροσδιορισμού του μοντέλου της ζωής μας.
Γ.ΟΥΝΤ.
