Πόθεν έσχες
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΑΝ λέει, και μάλιστα με τυμπανοκρουσίες, τα «πόθεν έσχες» των εθνοπατέρων μας στο διαδίκτυο! Ε…, και; Είδατε κανέναν από αυτούς τους κρυφίως πλουτίζοντες «πλουτοκράτες της πολιτικής» να λέει και το πώς θα βοηθήσει τη χώρα, έστω και… συμβολικά, να βγει από την κρίση στην οποία την έριξε; Ο αγώνας όλων τους είναι η με νύχια και με δόντια διατήρηση της καρέκλας. Αλλά, μια διατήρηση του βουλευτικού θώκου απαιτεί ψήφους. Που είναι αμφίβολο αν εφεξής θα εξαγοράζονται «πελατειακώ τω τρόπω». Η βίαιη αλλαγή της ζωής του Νεοέλληνα, θα αλλάξει βίαια και το πολιτικό σκηνικό, μόλις γίνουν εκλογές…
ΕΞΑΛΛΟΥ, έτσι όπως δημοσιεύονται τα «πόθεν έσχες» (η πρωτοτυπία φέτος είναι το διαδίκτυο), μάλλον είναι για το θεαθήναι, αφού κανένας εισαγγελέας ή έφορος δεν επεμβαίνει να ζητήσει το πραγματικό… πόθεν έσχες της περιουσίας, πριν και μετά την εκλογή τους στη Βουλή. Αφήνεται, λοιπόν, η εντύπωση στους απλούς πολίτες -και όχι άδικα- ότι η πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα επάγγελμα αναρρίχησης και πλουτισμού, «εις υγείαν ημών των κορόιδων» που πληρώνουμε και ξαναπληρώνουμε τα σπασμένα της. Η οικονομική κατάντια μας αυτό βεβαιώνει, ενώ και η άκαιρη… εκλογολογία το επιβεβαιώνει δραματικά. Δεν αλλάζουμε με τίποτε…
Απ’ τον παραγωγό στον… καταναλωτή: Διαδρομές κερδοσκοπίας
ΜΟΥ στείλανε [Ιάσωνας, 20-12-11 και «Τα Νέα», 16/12/11] την παρακάτω είδηση – σχόλιο που αποκαλύπτει τι ακριβώς συμβαίνει με ένα αγροτικό προϊόν, από τη στιγμή που φεύγει από τον παραγωγό, μέχρι να φθάσει στον καταναλωτή: «Ενας τοπικός έμπορος αγροτικών προϊόντων, συνήθως μέλος άτυπου καρτέλ της περιοχής, επισκέπτεται τον αγρότη στο χωράφι του και διαπραγματεύονται την πώληση της σοδειάς του. «Σου δίνω για τα λεμόνια σου 15 λεπτά το κιλό», του λέει ο έμπορος. «Λίγα δεν είναι;», απαντά ο αγρότης. «Άντε να τα πάρω προς 20 λεπτά, αλλά, πού ‘σαι, στο τιμολόγιο 50 λεπτά θα γράψεις»! Εν συνεχεία ο έμπορος προωθεί το εμπόρευμα στη χονδρική και το πουλά προς 60 λεπτά το κιλό. Ο χονδρέμπορος το δίνει στο μανάβη προς 80 λεπτά, και εκείνος που πουλά στη λιανική, τα χρεώνει 1,20 ευρώ στον καταναλωτή. Η ψαλίδα από το χωράφι μέχρι το τελάρο της λαϊκής αγοράς, με βάση το τιμολόγιο, είναι 140%, αλλά στην πραγματικότητα είναι 500%! Την επόμενη ημέρα, οι κάμερες είναι στο χωράφι του αγρότη και τον ανακρίνουν γιατί τα λεμόνια κοστίζουν 1,20 ευρώ! «Δεν έχω ιδέα», απαντά εκείνος οργισμένος και ολοφάνερα ανίδεος για το θέμα. «Εγώ 20 λεπτά τα πουλάω»!
Η ΕΙΡΩΝΕΙΑ είναι ότι όλοι οι… αρμόδιοι γνωρίζουν επί δεκαετίες ότι ένας λόγος για τον οποίο διαιωνίζεται η κερδοσκοπία με τα αγροτικά προϊόντα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο έμπορος που βάζει τα καπέλα στις τιμές εμφανίζεται νομιμότατος (σύμφωνα με τα παραστατικά που έχει). Ετσι, η (έμμεση) κερδοσκοπία, μαζί με τη μη πάταξη της φοροδιαφυγής «καλά κρατεί», αφού αντί να κλείνουν οι θεσμικές τρύπες, η πολιτεία περιορίζεται στο να εξαγγέλλει περισσότερους ελέγχους! Το χειρότερο, αν πας στη λαϊκή να ψωνίσεις και ζητήσεις απόδειξη, θα σε κοιτάξουν σαν να έχεις κατεβεί από άλλο πλανήτη… Δεν δίνουν αποδείξεις…
ΜΙΛΑΜΕ για ελληνικό κράτος! Μα, ποιο κράτος;
Χριστούγεννα 2011
ΧΡΟΝΙΑΡΕΣ μέρες. Ερχονται και φεύγουν, όπως κάθε χρόνο. Αλλοτε «ευτυχισμένες» κι άλλοτε με την πίκρα μέσα μας. Όπως φέτος, που, όσο και να προσπαθούν οι Δήμοι με τα φανταχτερά δέντρα και τους επώνυμους καλλιτέχνες που καλούν…, όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν κάνουν οι ποικίλες οργανώσεις και τα κινήματα φιλαλληλίας και συμπαράστασης προς τους συμπολίτες μας για να απαλύνουν το δράμα, η δυστυχία των συνανθρώπων μας δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε να υπερνικηθεί. Η ανεργία των νέων δεν εξαλείφεται. Αντίθετα διογκώνεται…
ΞΕΡΕΤΕ, σύμφωνα με την καθημερινή ενημέρωση του «Economist» (www.economist.com), σχετικά με τα χρέη κάθε χώρας στον κόσμο, το ατομικό χρέος των Ελλήνων ανέβηκε φέτος (22/12) στα 34.103, Ο9 δολάρια! Κι όταν έχεις μια προ πολλού υποθηκευμένη ζωή σε δανειστές, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., ποια ικμάδα ενθουσιασμού να σου μείνει για να χαρείς τις γιορτές; Αλλά και τι αισιοδοξία να μεταδώσεις στις επόμενες γενιές;
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι, οι Έλληνες πολιτικοί -οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας- αντί να ομονοήσουν και να εργαστούν από κοινού για να βγούμε από τη λάσπη (τα, κατά τον Στρος Καν «σκατά», στα οποία είμαστε βυθισμένοι), αυτοί εξακολουθούν εξοργιστικά να ασχολούνται με τις καρέκλες τους.
ΕΤΣΙ, η φετινή μελαγχολία των εορτών που μας κυριεύει δεν είναι μόνον εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας. Είναι και λόγω του ότι δεν βλέπουμε κανένα φως πουθενά. Διότι όσα μέτρα παίρνονται γυρίζουν ως μπούμερανγκ αποτυχίας πίσω σ’ εμάς, τα αιώνια υποζύγια. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι καλούνται και πάλι να πληρώσουν, όχι μόνο τις άστοχες πολιτικές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, αλλά και τους αυτοσχεδιασμούς κάθε «μαθητευόμενου μάγου» υπουργού Οικονομικών.
ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ισχνά, εδώ και πολλές δεκαετίες, για τους περισσότερούς μας. Και εδώ που τα λέμε, στην Ελλάδα ποτέ αυτές οι μέρες του Δωδεκαημέρου δεν ήταν φανταχτερές, όπως συμβαίνει στη Δύση. Η χλιδή και ο διάκοσμος μεταφέρθηκαν από την Εσπερία. Εμείς, ανέκαθεν ήμασταν ολιγαρκείς γιορτάζοντας πολύ οικογενειακά τόσο τη Θεία Γέννηση, όσο και την Πρωτοχρονιά.
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ας προσπαθήσουμε να γιορτάσουμε τις μέρες αυτές παραδοσιακά, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τις παλιές καλές κρητικές παραδόσεις, τις παλιές καλές νόστιμες χριστουγεννιάτικες συνταγές και το λίγο έστω, αλλά ειλικρινές χαμόγελο. Με την μικρή, την κρυφή πάντα ελπίδα στο βλέμμα…
Καλές γιορτές…
Στ.Γ.Κ. stcloris@yahoo.gr, www.stcloris.gr
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
είπε ο κ. Π. Λαφαζάνης
(ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ) στο Ρ/Σ Σκαϊ και τα εξής σχετικά με την εναγώνια προσπάθεια του κ. Τσίπρα για σύγκλιση των αριστερών δυνάμεων της χώρας, πριν απ’΄τις εκλογές: «Ενας κοινός παρονομαστής ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς μπορεί να βρεθεί, αν υπάρχει βεβαίως η καταρχήν ενωτική βούληση. Νομίζω ότι με τη ΔΗΜ.ΑΡ. τα πράγματα δεν εξελίσσονται θετικά. Δεν ριζοσπαστικοποιούνται ιδιαίτερα».
ΜΑ, ο κοινός νους λέει πως για να προσεγγίσεις με αξιώσεις «ριζοσπατισμού» τον άλλο, πρέπει να βρεις πρώτα τον «κοινό παρονομαστή» των… συνιστωσών του εαυτού σου! Επειτα να θέλεις να… ενώσεις το αριστερό κίνημα (υπάρχει αυτό;) στη χώρα.
