ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΟ ΧΘΕΣ χάθηκε! Το αύριο είναι αβέβαιο! Μόνο το σήμερα υπάρχει! Εκμεταλλευτείτε το! Γενική οδηγία προς τους κάθε λογής ναυτιλλομένους. Και για να πάρει φόρα το μολύβι…
ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΩ φόρα, φόρα κατηφόρα/ κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά/ έλειψες μιαν ώρα κι έχει πέσει τώρα/ έκλειψη ηλίου και μια σκοτεινιά… Στο τραγούδι το ?ριξε το μολύβι μου. Ξεκίνα, λοιπόν, επιτέλους! Κι ό,τι κάτσει…
Ο,ΤΙ ΚΑΤΣΕΙ! είπε ο Πρωθυπουργός κι έριξε τη ζαριά του ανασχηματισμού. Εξάρες! αναφώνησαν χαρούμενοι οι νεοεισελθόντες στο κυβερνητικό σχήμα. Ντόρτια! ψέλλισαν απογοητευμένοι όσοι είχαν βλέψεις για τα κυβερνητικά εδώλια και διαψεύστηκαν. Ρίξε μια ζαριά καλή/ και για μένα, ρε ζωή…
ΕΛΠΙΔΕΣ για καλύτερη πορεία, μετά τον ανασχηματισμό. Ο τίτλος του κύριου θέματος της πρώτης σελίδας του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας. Από την κυβέρνηση… Ο υπέρτιτλος. Προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως.
Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει πάντα τελευταία. Το θέμα είναι να μην την σκοτώσουν κάποιοι και μάλιστα πολύ νωρίς.
ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ, κατεβαίνεις, κατεβαίνει, κατεβαίνουμε, κατεβαίνετε, κατεβαίνουν… Το… κατέβασμα στον στίβο των προσεχών περιφερειακών εκλογών συνεχίζεται. Ωραίο και ακίνδυνο σπορ…
ΤΙ ΠΑΕΙ να πει όχι σε τμήματα των τριάντα μαθητών. Και 60ντάρια τμήματα να γίνουν αν χρειαστεί. Εξι έξι να κάθονται τα παιδιά στα θρανία. Εγώ στα σοβαρά τον ρώτησα, στην πλάκα το γύρισε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Αυτοκτονίας, που είναι σήμερα, η φράση αυτή του Σαιντ Εξυπερύ. Μ? αυτήν τελειώνει ένα καλογραμμένο σχετικό κείμενό της η φίλη ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη. Ευχαριστώ που μου το έστειλες, Μαρία…
ΚΑΙ ´ΦΩΛΙΔΕ´ ιστορικών ανεκδότων για μένα, συν τοις άλλοις, η ομιλία του δάσκαλου – λαογράφου Σταμάτη Αποστολάκη με τίτλο ´Η Κρητική Παράδοση στη ζωή του Ελευθέριου Βενιζέλου´ που έκανε προ ημερών στις Μουρνιές (Βλ. ´Χ.Ν.´ Εύφημες Μνείες, 6.9.10). Ενα απ? τα πέντε (σε δική μου διασκευή) και αυτό που δημοσιεύεται σήμερα.
ΤΟ ´ΩΦΕΛΙΜΟΝ´ του πράγματος έχει, ωστόσο, και συνέχεια. Η ομιλία του στάθηκε αφορμή (μεγάλη ιστορία αυτό) και για τη φιλοξενία του σημερινού ποιήματος, στη θέση, όπως πάντα του τελευταίου ´πεταχτού´…
ΚΑΤΑ ΤΗΝ περίοδο της Αρμοστίας ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνοδευόμενος από πολλούς φίλους του πήγε στη Μονή Σελίνου και στεφάνωσε τον Νίκο Μπασιά. Πριν χορέψει τη νύφη είπε στους οργανοπαίχτες να παίξουν όσο το δυνατό καλύτερα κι αυτός θα τους ανταμείψει μ? ένα μετζίτι, που ήταν πολλά λεφτά. Χορεύοντάς την, όμως, πλησίασε τον λυράρη, τον ξακουστό στην εποχή του Κουφιανό, και του έβαλε με τρόπο στο χέρι ένα ολόκληρο χρυσό 20φραγκο. Ωστε να το δει αυτός πέταξε από τη χαρά του και είπε τη μαντινάδα: ´Αλλα ?λεγες κι άλλα ?κανες κι άλλα πες κι άλλα κάνεις/ άλλα λογιάζεις κι άλλα λες κι άλλα στο νου σου βάνεις´.
´Είμαστε σαν σκιές σε κάστρο/ που έμεινε άδειο από χρόνια/ Γυρνάμε σαν φαντάσματα σε χαλάσματα/ που ρήμαξαν κάποτε/ Τυραννιόμαστε σαν ψυχές στον επάνω κόσμο/ της κόλασης/ που θέλει να λέγεται φως/ Κυνηγάμε σα θηρία στους απάνθρωπους κόσμους/ που φτιάξαμε/ για την απατηλή σάρκα μας´.
Το ποίημα ´Σκιές´ του Ρόδη Λοχαΐτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)