Βιβλιοπαρουσίαση: ‘‘Καµιά µάχη χωρίς αυτόν – Χαράλαµπος Σειραδάκης 1886-1970’’

Στο εξώφυλλο του βιβλίου βλέπω τον Χαράλαµπο Σειραδάκη σε ώριµη ηλικία. Έναν γενναίο άνθρωπο, εξαιρετικό οικογενειάρχη και διακεκριµένο στρατιωτικό, που  επισφράγισε τη σταδιοδροµία του µε τη Μάχη στα Φλώρια, τον Άναβο, το Φαράγγι της Καντάνου. Οι δραµατικές εξελίξεις τον έφεραν στη Μέση Ανατολή, για να προσφέρει και από εκεί τις υπηρεσίες του στην πατρίδα. Εκεί πληροφορήθηκε, αργότερα, τα σχετικά µε τη δολοφονία της κόρης του Μαίρης, η οποία είχε µαρτυρικό τέλος στα χέρια των Γερµανών ναζί, όταν αυτοί προέβησαν στο Ολοκαύτωµα των Τριών Χωριών (Μονή, Λιβαδά, Κουστογέρακο) του Ανατολικού Σελίνου. Μετά την Απελευθέρωση προσφέρει τις υπηρεσίς του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Χανιά, ως Νοµάρχης Χανίων πλέον.
Την ιστορία αυτή είχε επανειληµµένα αφηγηθεί σε µένα η µητέρα µου Ευαγγελία, πάντοτε µε πόνο ψυχής για τη συµµαθήτρια και φίλη της Μαίρη Σειραδάκη, ένα αξιαγάπητο κορίτσι που εξέπεµπε το φως και τη χαρά της ζωής. Στην επετειακή σειρά “Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΣΤΑΧΤΗ” υπάρχει η αφήγηση της Λούλας Σειραδάκη, αδελφής της Μαίρης και µητέρας του Χάρη, σχετικά µε το Ολοκαύτωµα των Τριών Χωριών, τον πρωταγωνιστικό ρόλο του πατέρα της στις µάχες απέναντι στους Γερµανούς εισβολείς και το τραγικό τέλος της αδελφής της Μαίρης.
Το βιβλίο στο οποίο αναφέρεται αυτό το σηµείωµα αποτυπώνει, κατά πληρέστατο τρόπο, την ιστορία ζωής ενός άνδρα ταγµένου στον δρόµο της ευθύνης. Η ευθύνη η οποία αποτέλεσε συνειδητή επιλογή του Χαράλαµπου Σειραδάκη ήταν εκείνη απέναντι στην πατρίδα και τον στρατό, καθώς επίσης απέναντι στη  δηµοκρατία και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος ενέπνευσε και ενίσχυσε την όλη διαδροµή του.
Σε αυτήν την ίδια φωτογραφία που κοσµεί το εξώφυλλο του βιβλίου, δίπλα στον ψυχωµένο και βαρειά τραυµατισµένο από τα πολυαίµακτα γεγονότα του Β΄ Παγκόσµιου Πολέµου άνδρα, βλέπω ένα νέο παιδί, που διανύει τα χρόνια της εφηβείας. Αναγνωρίζω τα χαρακτηριστικά του. Βλέπω τα καστανά µαλλιά µε τη χωρίστρα αριστερά, τα µεγάλα µάτια και διακρίνω, στο βλέµµα του,  το γνώριµο αποτύπωµα του στοχασµού. Είναι ο αγαπηµένος συµµαθητής των χρόνων του ∆ηµοτικού Σχολείου, ο Χάρης ο Ξηρουχάκης.
∆ιαβάζω την αφιέρωση στο εσωτερικό του βιβλίου: ” Στους γιους µου Νίκο και Αλέξιο και στον ανιψιό µου Μιχάλη, για να γνωρίσουν τον προπάππο τους”.
Στην επόµενη σελίδα υπάρχει ένα θεµελιώδες απόφθεγµα του Βίκτωρα Ουγκώ: “Κάθε άνθρωπος που γράφει, γράφει ένα βιβλίο. Το βιβλίο αυτό είναι ο ίδιος”.
Η ∆ίνη του Χρόνου. Ο στρόβιλος, που αναγέρνει κύµατα από τα βάθη, για να διαµοιράσει την αλισάχνη της συγκίνησης. Ο χορός των (πολλών) προσώπων[που ‘έχουν εκλείψει από την επίγεια πραγµατικότητα, αλλά έχουν, συνειδητά ή ασυνείδητα,  σφραγίσει αµετάκλητα τα βήµατα των επιγενόµενων. Η Κληρονοµιά του Χρέους, ενός χρέους ολότελα ξένου προς την οικονοµική ορολογία.
Με αριστοτεχνικό τρόπο ο συγγραφέας συνθέτει βιώµατα και πολύτιµα στοιχεία ιστορικής τεκµηρίωσης, σηµειώσεις του Χαράλαµπου Σειραδάκη, χαρακτηριστικές φωτογραφίες εποχής, πλήθος εγγράφων και πηγών. Ο Χάρης Ξηρουχάκης, γιος του Μιχάλη Ξηρουχάκη και της Ευγενίας Σειραδάκη, ακολουθεί το µακραίωνο οδοιπορικό της οικογένειας των Σειράδων, που από τον Άγιο Ιωάννη Σφακίων εγκταστάθηκαν στον Λειβαδά “γύρω στα 1630”. Η συναρπαστική αφήγηση απολήγει στον Χαράλαµπο Σειραδάκη, του οποίου η ζωή υπήρξε µια  συνεχής παρουσία στα πεδία των µαχών. Εδώ η εξιστόρηση είναι γλαφυρή και πληρέστατη. Ο νεαρός -µόλις έντεκα ετών τότε- Χαράλαµπος, γιος του Κουντουροσήφη, ήρθε από την πόλη µε τα πόδια στην Κάντανο και έριξε µε το όπλο εναντίον των Τούρκων κατακτητών, πήρε δηλαδή το “βάπτισµα του πυρός”.
Το 1905 αποτέλεσε σταθµό στην ποτρεία του Χαράλαµπου Σειραδάκη. Ήταν ήδη φυγόδικος επί δυο χρόνια, µετά από άµυνά του απέναντι στα πυρά Ιταλών χωροφυλάκων της Κρητικής Πολιτείας ( σε επεισόδιο κατά τη διεξαγωγή εκλογών για ανάδειξη δηµάρχου στο χωριό Καµπανός του Ανατολικού Σελίνου) από τα οποία σκοτώθηκε ο εξάδελφός του Μανόλης Σηφαλάκης. Ήταν τότε που ο δεκαενιάχρονος νέος έσπευσε, µαζί µε έναν φίλο του, να ενταχθεί στο Κίνηµα του Θερίσσου.
Από τη στιγµή εκείνη ξεκίνησε η περιπετειώδης στρατιωτική ζωή του. Πολέµησε στους δύο Παγκόσµιους πολέµους και όχι µόνο. Του απονεµήθηκαν  διακρίσεις “επ’ ανδραγαθία”, σε συνδυασµό µε τους επανειληµµένους τραυµατισµούς του στα πεδία των µαχών.
Πώς να χωρέσει µια ζωή πολυσήµαντη, γεµάτη µάχες και κινδύνους, περιπέτειες, τραγωδίες και αγώνες, ένδοξες αλλά και πολύ οδυνηρές στιγµές, σε ένα βιβλίο;
Την απάντηση δίνει ο Χαράλαµπος Ξηρουχάκης, ο οποίος µε µατιά αντικειµενική αλλά και µε γλαφυρή αφηγηµατικότητα συνθέτει  αυτό το πόνηµα. Το νέο βιβλίο του, πέραν των χαρακτηριστικών που το καθιστούν ξεχωριστά σηµαντική και αξιόπιστη ιστορική καταγραφή, επιβεβαιώνει το πλούσιο συγγραφικό ταλέντο του. Με σεβασµό και δέος, πάνω απ’ όλα όµως µε αγάπη, πραγµατοποιεί ένα αφιέρωµα στο πρόσωπο του παππού του, προσθέτοντας πολύτιµες ψηφίδες  στο µεγάλο ψηφιδωτό της Ιστορίας και της ιστορικής µυθιστοριογραφίας.