Τα ποιήματα (1916-1942)
Μήτσος Παπανικολάου
Επιµέλεια Μιχ. Γ. Μπακογιάννης
Εκδόσεις Σµίλη
Μέσα στη βουή του δρόµου
ήταν να βρω τ’ όνειρό µου,
να το βρω και να το χάσω
κι ούτε πια που θα το φτάσω.
Μια στιγµή πέρασε µπρος µου
κι ήταν η χαρά του κόσµου,
η χαρά που µας µατώνει
σαν οι πιο µεγάλοι πόνοι.
Πέρασεν όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε –
πουλιά που ’χουν φτερουγίσει,
σύννεφα µέσα στη δύση.
(Από την έκδοση)
Παραμύθια από ένστικτο”
Κωνσταντίνος Μανίκας
Λογοτεχνία
Εκδόσεις Ιωλκός
Μια απατηµένη γυναίκα ανακαλύπτει τα social media ως αντίδοτο στην απειλή της απρόσµενης µοναξιάς. Ο σύζυγός της, διαρκώς στο µεταίχµιο του οριστικού χωρισµού, να µην αντέχει να αποδεχτεί τη µαταιότητα της οικογενειακής και πολιτικής του διαδροµής. ∆υο παιδιά µε διασταυρούµενες διαδροµές, ανακαλύπτουν ξανά την ύπαρξή τους και διαµορφώνουν νέα ταυτότητα µέσα από τα καταραµένα µονοπάτια του έρωτα. Η αδερφή της ν’ αντιλαµβάνεται ότι το φυσικό τέλος είναι αναπόφευκτο ακόµη και για τους φαινοµενικά πιο ισχυρούς. Και µια γιαγιά, καταλύτης των εξελίξεων, να ισορροπεί ανάµεσα στην κρυµµένη αλήθεια και το διάσπαρτο ψέµα, εξιστορώντας διδακτικές ιστορίες. Ένα σπονδυλωτό µυθιστόρηµα για τις αλήθειες και τα ψέµατα στις σχέσεις, στην οικογένεια, στην πολιτική, κυρίως προς τον ίδιο µας τον εαυτό. Το παραµύθι ως ανάγκη και ο µύθος ως διέξοδος από µια ζωή ανήµπορη να ορθώσει το ανάστηµά της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Δεν έχω ανάσα”
Luiz Schwarcz
Μτφρ: Μαρία Παπαδήµα
Βιογραφία
Εκδόσεις Ίκαρος
Η ιστορία µιας σύντοµης παιδικής ηλικίας και µιας µακράς κατάθλιψης
Με µοναδική τρυφερότητα και ευαισθησία, ένας από τους σηµαντικότερους Βραζιλιάνους εκδότες αφηγείται τι σηµαίνει να ζεις στη σκιά ενός κληρονοµικού τραύµατος. Μια οικογενειακή ιστορία απώλειας, θανάτου και αποσιώπησης µέσα στον διηνεκή απόηχο του Ολοκαυτώµατος.
Ως παιδί, ο ουγγρικής καταγωγής Λουίζ Σβαρτς γνώριζε ελάχιστα πράγµατα για τον παππού του. Μεγαλώνοντας θα µάθαινε πως είχε διατάξει τον πατέρα του, Αντρέ, να πηδήξει από το τρένο που τους µετέφερε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου ο ίδιος βρήκε φρικτό τέλος. Μέχρι τότε γνώριζε µόνο πως ο πατέρας του ήταν ένας δυστυχισµένος άνθρωπος. Πως η µελαγχολία του κάλυπτε το σπίτι τους. Παρά το βαρύ πέπλο αυτής της θλίψης, ο Λουίζ κατάφερε να γίνει ένας τροµερά επιτυχηµένος εκδότης γεµίζοντας την οικογενειακή σιωπή µε βιβλία. Μέχρι τη στιγµή που, στο απόγειο της καριέρας του, κατέρρευσε.
Ζωντανεύοντας αυτές τις οικογενειακές αναµνήσεις µε συγκινητική ειλικρίνεια, ο Σβαρτς περιγράφει τον τρόπο µε τον οποίο η κατάθλιψη και το προσωπικό ή οικογενειακό τραύµα µπορούν να στοιχειώσουν τον οποιονδήποτε ψυχισµό. Ακόµα και ατόµων που µοιάζουν ευτυχισµένα ή επιτυχηµένα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
