Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024

Βιβλία

Εμμανουήλ και Αικατερίνη
Ρέα Γαλανάκη
Μυθιστόρημα
Eκδόσεις: Καστανιώτη

ΒιβλίαΣ’ αυτό το μυθιστόρημα αναζητώ ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς μου – όπως συνήθως είναι οι γονείς. Τι διαμόρφωσε τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε με σφοδρότητα, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα. Από πού άντλησαν εκείνο το φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, ακόμη και ιστορικής οπτικής, που μοιραία μου κληροδότησαν;
Αναζήτηση επιτρεπτή, αν όχι και απαραίτητη στην ώριμη ηλικία ενός παιδιού, ενός συγγραφέα – όπως είναι πλέον η δική μου. Παραδόξως, μόνο τώρα αφέθηκαν σε εξομολογήσεις τα κατάλοιπα των νεκρών γονέων, μόνο τώρα αποκρίθηκαν στις ερωτήσεις μου οι παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες τους. Η μνήμη μου ανακάλεσε πιο εύκολα τις οικογενειακές προφορικές εξιστορήσεις, που τόσο πολύ διαφέρουν από στόμα σε στόμα, από άντρα σε γυναίκα, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από εποχή σε εποχή. Βρέθηκα στους τόπους, όπου σε ποικίλους χρόνους και σε καιρούς δύσκολους είχαν ζήσει: ιστορικά χωριά της Κρήτης, προπολεμική Βιέννη και Μπορντό, Αθήνα, Ηράκλειο κι άλλους ακόμη. Τόπους-σκηνικά, αφού ανέκαθεν η οικογένεια είναι ο βαθύς εκρηκτικός πυρήνας κάθε δράματος στη ζωή, στην τέχνη.
Σ’ αυτά τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια αμφισβητώ, επινοώ, κατανοώ, εικάζω, σαρκάζω, και μάλλον συγχωρώ. Στο κάτω-κάτω οι γονείς είναι ο ένας μόνο από τους πολλούς καθρέφτες της αυτογνωσίας μας, ίσως ο πιο σκληρός αλλά και τρυφερός καθρέφτης.

Οδός διαφυγής κι ελευθερίας
Κατερίνα Βλαχάκη
ποίηση
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

Βιβλία«Λύτρωση και γλυκιά δυνατή γιατρειά είναι για εμένα η ποίηση, λίγο σαν την αγάπη! Ζωγραφίζω με τις λέξεις τις εικόνες που δημιουργεί η φαντασία μου. Τραγουδάω με τις λέξεις τις μελωδίες που δημιουργεί η καρδιά μου. Αφηγούμαι τις ιστορίες που πυρώνουν το μυαλό μου και συγκινούν τις αισθήσεις μου. Γιατί όλοι χρειαζόμαστε θαυματουργές οδούς διαφυγής κι ελευθερίας από την πραγματικότητα και προς την πραγματικότητα». Με αυτά τα λόγια η 18χρονη Κατερίνα Βλαχάκη, που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση – τετραπληγία, περιγράφει τη σχέση της με την ποίηση. Μια ποίηση αισθαντική αλλά και αιχμηρή. Με λέξεις βουτηγμένες στο όνειρο αλλά και το ρεαλισμό. «Βγαλμένο από την εξαιρετική λογική της οικογένειάς μου: μπορείς να καταφέρεις τα πάντα αρκεί να αποκτήσεις πίστη στις λιγοστές δυνάμεις σου και να μετατρέψεις τα προβλήματα σε προκλήσεις», σημειώνει η ίδια σαν αφιέρωση στην έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής.

Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους
Μιχάλης Αλμπάτης
Μυθιστόρημα
εκδόσεις: νήσος

ΒιβλίαΑρχές της δεκαετίας του 1950, σ’ ένα χωριό της Κρητικής ενδοχώρας, ένα νεαρό αγόρι ανακαλύπτει, στην κηδεία κάποιου συγγενή του, πως έχει την ικανότητα να ακούει τις σκέψεις των νεκρών. Κανείς δεν τον πιστεύει αρχικά, όταν όμως αποδεικνύει δημόσια το αληθές των ισχυρισμών του, ένας θείος του, συνειδητοποιώντας τις δυνατότητες οικονομικής εκμετάλλευσης που ανοίγονται μπροστά τους, τον πείθει να φύγουν απ’ το χωριό και ν’ αρχίσουν να περιοδεύουν στα χωριά του κάμπου προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σαν “διερμηνείς των πεθαμένων”.
Από χωριό σε χωριό κι από κηδεία σε κηδεία, κάθε νεκρός διηγείται την δική του ιστορία, φανερώνει τα δικά του μυστικά και δίνει τις δικές του απαντήσεις στον γρίφο της ύπαρξης· μόνο που οι νεκροί λένε πάντα την αλήθεια, και οι ζωντανοί δεν θέλουνε αλήθειες να ακούσουν…


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα