Σχολή νυφών
Γιάννης Γιαννέλλης – Θεοδοσιάδης
Εκδόσεις: Πατάκη
Στην Αθήνα, την περίοδο της γερμανικής κατοχής, η Ροζάνα, φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές της, είναι μνηστευμένη με τον Λεωνίδα, αξιωματικό του ναυτικού και μέλος της Αντίστασης, αυτοεξόριστο στο Κάιρο. Την ερωτεύεται όμως ο Γιόχαν Κλάους, Γερμανός αξιωματικός των Ες Ες. Όσο και αν η Ροζάνα προσπαθεί να τον αποκρούσει, εκείνος την εξαναγκάζει να γίνει μέλος της οργάνωσης φίλων του Χίτλερ «ΜΠΟΥΝΤ» και πιεστικά προσπαθεί να την πείσει να τον ακολουθήσει στο Βερολίνο για να φοιτήσει στην περίφημη Σχολή Νυφών· έπειτα, σκοπεύει να την παντρευτεί, παρέχοντάς της ασυλία. Η Ροζάνα δεν ενδίδει, αλλά ούτε και αρνείται. Σε συνεννόηση με τον μνηστήρα της και τον Χριστόδουλο Τσιγάντε, αρχηγό του Ιερού Λόχου, λειτουργεί ως κατάσκοπος και παραδίδει στους συμμάχους απόρρητα μυστικά των ναζί. Ωστόσο, στη δίνη της Ιστορίας, οι ανατροπές στη ζωή της Ροζάνας θα αρχίσουν να διαδέχονται η μία την άλλη…
Κυνηγός μαγισσών
Max Seeck
Μετάφραση: Μαρία Μαρτζούκου
Εκδόσεις: Α. Α. Λιβάνη
Μια σοκαριστική δολοφονία σε ένα εύπορο προάστιο του Ελσίνκι φαίνεται να έχει σχέση µε τον αποκρυφισµό. Η σύζυγος ενός διάσηµου συγγραφέα βρίσκεται νεκρή, φορώντας ένα µαύρο βραδινό φόρεµα, στην κεφαλή ενός τραπεζιού. Στα χείλη της έχει παγώσει ένα φρικτό χαµόγελο.
Αρχικά θεωρείται ότι ο δολοφόνος είναι ένας ψυχοπαθής που αντιγράφει τον ήρωα των βιβλίων του συγγραφέα. Η αρχιφύλακας Τζέσικα Νίεµι όµως συνειδητοποιεί σύντοµα ότι δεν ψάχνει για έναν δολοφόνο, αλλά για δεκάδες πιστούς µιας µορφής µαγείας, που γνωρίζουν κάθε κίνησή της και βρίσκονται πάντα ένα βήµα µπροστά.
Καθώς τα θύµατα πληθαίνουν, ξέρει ότι δε θα σταµατήσουν να αυξάνονται, µέχρι εκείνοι να πάρουν αυτό που θέλουν. Και όταν το σκοτεινό παρελθόν της έρχεται στο φως, βρίσκεται να πολεµά τους δικούς της δαίµονες, ενώ προσπαθεί απεγνωσµένα να πιάσει τους δολοφόνους προτού διεκδικήσουν το επόµενο θύµα τους.
Η δεύτερη μάχαιρα
Μια μαγιάτικη ιστορία
Πέτερ Χάντκε
Μετάφραση: Σπύρος Μοσκόβου
Εκδόσεις: Βιβλιοπωλείον της Εστίας
«Ο έφηβος τη ρώτησε, αυτήν που δεν είχε κλείσει ακόμα τα σαράντα και παρέμενε η ωραία του χωριού και εν ανάγκη και της πόλης, γιατί δεν είχε προβάλει με κάποιον τρόπο, όχι, με τον δικό της τρόπο, αντίσταση στο Ράιχ των εγκληματιών. Αυτό διατυπώθηκε σαν ερώτηση, ήταν όμως ψόγος, σκληρός, άγριος, επειδή αφενός ήμουν θρασύς, κυρίως όμως επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω κι επειδή ένιωθα έναν θυμό που δεν έχει κοπάσει μέχρι σήμερα.
Θα μπορούσα να αποπάρω και κάποιον άλλο από την οικογένεια ή και εκτός οικογένειας. Μόνο που δεν ήξερα ποιόν, κι όλα τα ξεσπάσματά μου είχαν σαν μοναδικό θύμα, τότε τουλάχιστον, την αθώα μητέρα μου. Δεν απαντούσε, σταύρωνε μόνο βουβά τα χέρια. Και μετά έβαζε τα κλάματα, χωρίς να βγάζει κουβέντα, σιγόκλαιγε, έκλαιγε με λυγμούς μπροστά στον επίδοξο δικαστή της. Και οι λυγμοί της δεν θα σταματήσουν ποτέ».
