(ΒΙΟ)τοξικός Φονταμενταλισμός

Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 η Δύση, όπως προσδιορίζεται γεωγραφικά και εκφράζεται πολιτικοκοινωνικά στις χώρες της Δύσης και της Εσπερίας έχασαν την εθνικη τους ασφάλεια κα βρέθηκαν σε ένα πανικό διαρκείας βλέποντας παντού ύποπτους χωρίς να βρίσκουν κανένα ένοχο κάνοντας ακόμη και προληπτικούς πολέμους.
Αυτό κράτησε για αρκετά χρόνια, δημιουργώντας μία πολύ μεγάλη ένταση στις διακρατικές σχέσεις της Δύσης με αραβικές χώρες. Η ένταση κράτησε μέχρι την εξόντωση του Μπιν Λάντεν, ως εκφραστή του ισλαμικού φονταμενταλισμού, κυρίως, και του θρησκευτικού μίσους. Μετά την εξόντωση του αρχηγού της Αλ Κάιντα υπήρξε μια σχετική ύφεση.
Έως ότου ξέσπασε ο εμφύλιος της Συρίας όπου μέσα από τις αντιμαχόμενες δυνάμεις ενάντια στον Ασάντ (υιό) αναδύθηκε ένα νέο κίνημα Τζιχάντ, πολύ βίαιο, εξαιρετικά ακραίο, στην χειρότερη μορφή που έχουμε δει μέχρι σήμερα και είναι αυτό του ΙSIS., επικεφαλής του οποίου είναι ο Αμπού Μπακρ αλ Μπακντάντι “πνευματικό τέκνο” του Αλ Ζαουάχρι, ο οποίος στη συνέχεια διαχώρισε τη θέση της Αλ Κάιντα από τον ISIS, λόγω των εξαιρετικά βίαιων και αποτροπιαστικών μεθόδων.
Στρατηγικός σκοπός του ISIS είναι η δημιουργία ενός σκληροπυρηνικού κράτους, στα όρια του Ιράκ και της Συρίας, αυστηρά ισλαμικού, στα πρότυπα των Ταλιμπάν, απόλυτα θεοκρατικό. Και σαν δεύτερη φάση είναι βίαιος εξτρεμιστικός φονταμενταλισμός από τζιχάντ σε ό,τι δεν είναι ισλαμικό.
Κυρίως ιδεολογικο-θρησκευτικός αντίπαλος αυτής της οργάνωσης είναι κατά κάποιο τρόπο το ευρωπαϊκό κεκτημένο, όπως αυτό εκφράζεται στις χώρες της Ευρώπης όπου εστιάζει την εξτρεμιστική του δράση και στρατολογεί Ευρωπαίους πολίτες αραβικής καταγωγής και όχι μόνο. Σε αντίθεση με την Αλ Κάιντα η εξτρεμιστική της δράση ήταν σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες με απύθμενο μίσος, αποκορύφωμα του οποίου ήταν τα γεγονότα της 11 Σεπτεμβρίου.
Το φαινόμενο αυτό του παγκόσμιου εξτρεμιστικού φονταμενταλισμού, παρουσιάστηκε μετά την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν και την επικράτηση των Ταλιμπάν που είχαν εναντιωθεί πολύ σκληρά στους Σοβιετικούς (χρηματοδοτήθηκαν άλλωστε από τους Αμερικανούς γι’ αυτό).
Από εκεί, έπειτα άρχισε ένα global Ιslam terrorism που έπαιρνε διάφορες μορφές, άλλοτε λιγότερο global και άλλοτε περισσότερο. Οι δράσεις αυτές υποστηρίζονταν όπως αυτό προέκυψε από χώρες της Αραβικής Χερσονήσου με την εμπλοκή τους στην υπόθεση της ίδρυσης του Παλαιστινιακού κράτους και την χρηματοδότηση της PLO όπου και είχαμε την απαρχή των εξτρεμιστικών δράσεων οι οποίες όμως είχαν πολιτικές αφετηρίες – κίνητρα που αφορούσαν αυστηρά μόνο στην ίδρυση του Παλαιστινιακού κράτους. Μετά την ίδρυσή του υπήρξαν διάφορες οργανώσεις που είχαν μεν πολιτικές αναφορές, αλλά στην μετεξέλιξή τους ήταν καθαρά θρησκευτικά φονταμενταλιστικές, όπως αυτή της Χαμάς και είχαμε τους λεγόμενους μάρτυρες του Iσλάμ, οι οποίοι πιστοποίησαν την απόφασή τους αυτή μέσω ενός βίντεο, στη συνέχεια αυτό στέλνονταν στη Σαουδική Αραβία η οποία με τη σειρά της εξασφάλιζε εισόδημα στην οικογένειά τους με τη μορφή σύνταξης και κατόπιν προέβαιναν σε “απονενοημένο διάβημα” συμπαρασύροντας στον θάνατο αθώους και ενόχους Εβραίους πολίτες. Με τον τρόπο αυτό η Σαουδική Αραβία απ’ όπου ήταν και η καταγωγή του Μπιν Λάντεν άμεσα ή έμμεσα συμμετείχε σε αυτήν την έξαρση της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε εδώ και πάνω από 20 χρόνια σε μια απόλυτα συγκροτημένη και συντονισμένη -η οποία διαχέεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο- έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού και εκπορεύεται από συγκεκριμένα κέντρα για συγκεκριμένους σκοπούς. Αυτή η δράση είναι πολυεπίπεδη, δεν περιλαμβάνει μόνο εξτρεμιστικά κινήματα και άλλα επίπεδα, όπως αυτά των Κέντρων Ισλαμικών Μελετών και των ανάλογων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων που είναι διάσπαρτα σε όλο τον δυτικό κόσμο, το μεγαλύτερο δε από αυτά είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες χρηματοδοτούμενο κυρίως από την Τουρκία του Ερντογάν, πολιτικός μέντορας του οποίου ήταν ο Γκιουλέν (αργότερα ήρθαν σε πλήρη ρήξη).
Ακόμα και αυτή η τεράστια μετακίνηση πληθυσμού – προσφύγων είναι απόλυτα καθοδηγούμενη, κυρίως από την Τουρκία του Ερντογάν για δικούς της λόγους.
Όλη αυτή η έξαρση τροφοδοτεί μία ακόμη παρενέργεια της Δύσης, είναι η αύξηση των φασιστικών πολιτικών μορφωμάτων, που διαρκώς αυξάνονται, ως αντίδραση των εθνικών κοινωνιών.
Εκείνο που δεν κατάλαβαν οι κοινωνικές επιστήμες της Δύσης, είναι η ιδιαιτερότητα που έχει το Ισλάμ ως θρησκεία, να διαμορφώνει, να ορίζει και να καθορίζει συνειδήσεις και συμπεριφορές, μέσα σε ένα συνονθύλευμα θρησκευτικού φανατισμού και μισαλλοδοξίας. Και όταν αυτό γίνεται κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης τότε τα πράγματα  γίνονται εξαιρετικά επικίνδυνα. Κι αυτό γιατί όταν οι άνθρωποι θρησκεύουν το κακό για να κατακτήσουν την προσωπική τους ειρήνη και κατόπιν και με την συμπεριφορά τους να τη μεταφέρουν στο στενό και στο ευρύ τους κοινωνικό περιβάλλον.
Στο Ισλάμ όμως έχουμε ακριβώς το αντίθετο και όπως ενίοτε συμβαίνει το πιο επικίνδυνο πράγμα δεν είναι αυτό που κρατάει κάποιος στο χέρι του (που μπορεί να είναι ένα όπλο ή ένα μαχαίρι) αλλά εκείνο που έχει στο μυαλό του!!!