Βάλτος

Καμιά φορά πιστεύω ότι οι Ελληνες έχουμε ένα αίσθημα μηδαμινότητας.
Κάποιες άλλες ότι απλά βλέπουμε τις μέρες να περνούν.
Είδα ένα φίλο, χθες, και μου είπε ότι είμαστε κολλημμένοι σε ένα βάλτο γεμάτο κουνούπια.
Φοβερό συναίσθημα αυτό, σε ακινητοποιεί.
Ενα ταξίδι σε ένα ποτάμι που οδηγεί στη θάλασσα ξεκινά η δική μας βάρκα.
Σε τούτη την πορεία (που δεν σκηνοθέτησαν χολυγουντιανοί σκηνοθέτες) η βάρκα μια ναυαγεί, μια η μηχανή της ξεκινά.
Τα συναισθήματα είναι μυριάδες, ανάκατα, ανάλογα με το ταξίδι και τα γούστα αυτών που καπετανεύουν.
Μέσα στον βάλτο, έτσι κι αλλιώς, τι τα θες, τι τα γυρεύεις;
Η πιο τραγική στιγμή είναι όταν σε πολιορκούν τα… κουνούπια.
Αισθάνεσαι να χάνεις τα λογικά σου.
Μα ύστερα βγαίνει η βάρκα στ’ ανοικτά, πάνω στον καθάριο ποταμό.
Αυτή την εναλλαγή των συναισθημάτων, περιγράφω ως αίσθηση μηδαμινότητας, ως έλλειψη κανονικότητας.