Μπούχτισε ο κοσμάκης με τις βαρύγδουπες εξαγγελίες, με τους εξυπνακισμούς. Ο πολιτικός αγώνας είναι σαν τη σπορά και την καρποφορία. Ο γεωργός, δηλαδή, σπέρνει το χωράφι του, ύστερα περιμένει τις βροχές και τους ευνοϊκούς ανέμους για να θερίσει. Οι πολιτικοί μας, τι κάνουν; Τι ενέργειες γίνονται τώρα δα, για ν’ ανακουφιστεί ο ελληνικός λαός, για να γλυτώσει από τη φοβερή κρίση;
Τι νομίζουν ότι είναι η πολιτική; Τερπνόν θέαμα για να παρηγοριόμαστε; Ή θα ζυμώσουν το καρβέλι το ψωμί, με τσιτάτα, καβγαδάκια, επικοινωνιακές φούσκες; Ο κοσμάκης θέλει ευταξία, ζεστό ψωμί, κουράγιο και μεγαλόψυχη προαίρεση, πού θα πάει πια αυτό το πράγμα;
Δεν βλέπουν τι συμβαίνει γύρω τους. Δεν ακούν τους πολίτες.
Νοιάζονται οι πολίτες όταν τους μιλάς μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν;
Πώς να σε νιώσουν όταν αναπτύσσεις ταχύτητα στο κενό και στον μικρόκοσμό σου;
– Τι θα φάμε σήμερα;
– Μπάμιες.
– Τι θα φάμε αύριο;
– Μπάμιες.
– Τι θα φάμε τον Οκτώβρη με την αξιολόγηση;
– Μπάμιες.
