Βαγγέλης Μαρκάκης: 50 χρόνια…ο ήχος των Χανίων

» Μοιράζεται μαζί μας ιστορίες από συναυλίες κι εκδηλώσεις

Για πενήντα χρόνια ο κ. Βαγγέλης Μαρκάκης, έχει ταυτίσει το όνομά του με τον ήχο στα Χανιά… Σε συναυλίες, ομιλίες, ημερίδες, παρελάσεις, εκδηλώσεις τον συναντάμε πίσω από κονσόλες και μόνιτορ, με ακουστικά στα αυτιά, να φτιάχνει τα μικρόφωνα, να ρυθμίζει τα ηχεία. «Εκδήλωση χωρίς καλό ήχο είναι καταστροφή! Και στον πιο μεγάλο καλλιτέχνη να πας στη συναυλία του, αν δεν ακούγεται καλά, θα απογοητευτείς» μας λέει καθώς μας ξεναγεί στο χώρο που διατηρεί τον εξοπλισμό του. Τόσο το παλιό όσο και τον πιο σύγχρονο.

1 από 3

Η επιχείριση του έχει το όνομα “Οπτικοακουστική-Τηλεπικοινωνιακή Ιωάννης Φ. Μαρκάκης” στη μνήμη του αδελφού του, επίσης ηλεκτρονικού που έφυγε από τη ζωή το 2021. Η αγάπη του για τα ηλεκτρονικά τον έφερε για σπουδές στη “Σχολή Μαρκουλάκη” ενώ έπειτα στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 υπηρέτησε στο στρατό ως τεχνίτης ασυρμάτων υψηλής και χαμηλής ισχύος. «Από το Κέντρο, βρέθηκα στη σχολή Τηλεπικοινωνίας του στρατού στο Χαϊδάρι και έπειτα στην Αλεξανδρούπολη. Γύρισα πίσω στο Χαϊδάρι για να μεταφέρουμε τη σχολή στον Πύργο Ηλείας όπου εργάστηκα τεχνικός και εκπαιδευτικός. Στήσαμε δηλαδή ολόκληρη τη μονάδα τηλεπικοινωνίας τότε» θυμάται ο συνομιλητής μας.

Ο κ. Μαρκάκης επισημαίνει πως χιλιάδες Χανιώτες βγήκαν από τη “Σχολή Μαρκουλάκη” παίρνοντας όλα τα αναγκαία εφόδια για μια καλή εργασιακή πορεία. Από το 1973 ο κ. Μαρκάκης άρχισε να δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον ήχο, ενώ παράλληλα εργάζονταν ως συμβασιούχος ηλεκτρονικός για το Πεδίο Βολής Κρήτης. Στη δεκαετία του ΄80 έγινε εκπαιδευτής στο τότε ΤΕΙ Κρήτης στο παράρτημα Χανίων.

«Ήταν ωραία η εμπειρία του ΤΕΙ. Πάντα έλεγα στους φοιτητές και στους καθηγητές ότι θα πρέπει να μάθουν το “μαζί”. Να κάνουν ομάδες και να λύνουν έτσι τα προβλήματα της ηλεκτρονικής ώστε να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο γιατί έτσι τα αποτελέσματα της δουλειάς είναι καλύτερα» αναφέρει και συνεχίζει: «Δυστυχώς στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 καταργήθηκε η υποχρεωτική παρακολούθηση των θεωρητικών μαθημάτων. Αυτό ήταν τεράστιο λάθος γιατί πως θα είσαι σωστός αν δεν έχεις παρακολουθήσει τα θεωρητικά μαθήματα; Πως θα κάνεις εργαστήρια αν δεν γνωρίζεις τη θεωρία;».

ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι πρώτες δουλειές του κ. Μαρκάκη τη δεκαετία του ΄70 ήταν η εγκατάσταση μικροφωνικών στις εκκλησιές αλλά και η πραγματοποίηση εκδηλώσεων. «Ήταν μικρές και υποτυπώδεις τότε οι μικροφωνικές και είχαμε και διάφορα ευτράπελα. Ο κόσμος δεν ήταν εξοικειωμένος με τα μικρόφωνα και πολλές φορές έλεγε διάφορα πράγματα χωρίς να ξέρει ότι αυτά…μεταδίδονται και ακούγονται!» αφηγείται. Στις συναυλίες που δεν θα ξεχάσει ήταν αυτές του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζηδάκη στο Εθνικό Στάδιο Χανιών.

«Εμείς είχαμε τα ηχεία και τον ηλεκτρισμό, είχαν δικούς τους ηχολήπτες αλλά ήταν μια τεράστια εμπειρία. Κορυφαίοι οι συνθέτες, μαζί τους καταπληκτικοί μουσικοί. Δυστυχώς δεν τις έγραψα τις συναυλίες αυτές και το μετανιώνω. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι τις έγραψαν οι διοργανωτές» λέει. Από τις πρώτες δουλειές και οι παρελάσεις όπου «έπρεπε να έχουμε αναβατόριο να βάλουμε ηχεία. Ήταν μια δύσκολη δουλειά αλλά μας άρεσε. Αν είχαμε ποτέ βλάβες; Είχαμε βέβαια αλλά ήμασταν πάντα προετοιμασμένοι! Είχαμε και εφεδρικό μίκτη και ενισχυτή. Μόνο μια φορά στο ιδρυμα “Αγία Σοφία” λίγο πριν ξεκινήσει μια εκδήλωση έπαθε ζημιά και ο ενισχυτής και ο μίκτης. Πήρα τηλέφωνο τον αδελφό μου στα Χανιά, πήγε στο μαγαζί, πήρε τους εφεδρικούς και τους έφερε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ώστε να ξεκινήσουμε στην ώρα μας.»

Όσο για τις εκδηλώσεις σε εξωτερικούς χώρους έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. «Ως ήχος είναι καλύτερα γιατί δεν έχουμε την αντανάκλαση που έχουμε στις αίθουσες. Αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της βροχής που είναι ο μεγάλος αντίπαλος. Θυμάμαι βέβαια ότι σε πολλές εκδηλώσεις στην ύπαιθρο είχαμε άριστη φιλοξενία από τους φορείς εκεί και τους κατοίκους. Όπως στα Παλαιά Ρούματα, στο Θέρισο, στην Παλαιόχωρα» αναφέρει. Ο πιο “δύσκολος” χώρος που κάλυψε ηχητικά ήταν η εκκλησιά του Αγίου Παύλου , την καλύτερη ακουστική την είχε στο “Βενιζέλειο Ωδείο” ειδικά πριν την ανακατασκευή του, ενώ από τις πιο σημαντικές δουλειές τους ήταν η κάλυψη της “Πανορθόδοξης Συνόδου” τον Ιούνιο του 2016 μαζί με τους συνεργάτες του Γιώργο Παπουτσάκη και Αντώνη Χάμπα. Έχοντας την εμπειρία της εργασίας δίπλα σε κάθε είδους καλλιτέχνες ο κ. Μαρκάκης επισημαίνει πως «οι καλοί μουσικοί οδηγούν τον ηχολήπτη και φτιάχνεται ο ήχος σε χρόνο μηδέν. Οι…άλλοι μουσικοί είναι αγχωμένοι, δεν ξέρουν τι θα κάνουν. Μου έχει συμβεί σε συναυλία να μην έχουν κάνει πρόβες, ή να έχουν φέρει cd για να παίξει κάποια μέρη και να μην το έχουν ακούσει ή να μην το έχουν δοκιμάσει. Αυτά ένας καλός σοβαρός καλλιτέχνης δεν τα κάνει, τα έχει λύσει».

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΚΑΤΡΑΚΗΣ, ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Τον καλούμε να θυμηθεί κάποιους ομιλητές που του έκαναν εντύπωση σε εκδηλώσεις που κάλυψε ηχητικά. «Σίγουρα ο μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου ο Ειρηναίος Γαλανάκης. Ήταν ένα συνέδριο φυσικών στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης όπου οι επιστήμονες μιλούσαν για το “bing bang” και τη δημιουργία του κόσμου. Πήρε το λόγο στο τέλος ο γέρο Ειρηναίος και συνέδεσε την επιστήμη με την πίστη στο ότι “μια είναι η δύναμη, η ουσία και η θεότης”. Άλλος πολύ καλός ομιλητής ήταν ο Κάρολος Παπούλιας τον θυμάμαι στο ίδρυμα “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” αλλά και ο Μάνος Κατράκης είχα πάει σε μια εκδήλωση του, μοναδικός. » Από τους πολιτικούς επίσης θυμάται τον Κ. Μητσοτάκη, τον Κ. Σημίτη κ.α. «Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με το Νίκο Παπαδάκη στο ίδρυμα “Αγία Σοφία” .

Έφτιαξα μια φορητή μικροφωνική με δύο ηχοστήλες, ντούμπλεξ και έκανε εξαιρετικές εκδηλώσεις σε όλο τον Αποκόρωνα. Στη συνέχεια στο ίδρυμα “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” έφερε και συνεχίζει να φέρνει ομιλητές υψηλής στάθμης, μεγάλες προσωπικότητες» αναφέρει. Αν κάτι έχει να πει σε όλους τους νέους που μπουν σε ανάλογες δουλειές ο κ. Μαρκάκης βάζει το θέμα της οργάνωσης. «Όλες οι επιχειρήσεις από το περίπτερο μέχρι τον κολοσσό θέλουν καλή νομική και οικονομική κάλυψη. Θυμάμαι την περίοδο των επιταγών, που σου έδιναν μεταχρονολογημένες επιταγές και μετά για να τις καλύψεις έπρεπε να πάρεις δάνεια από τις τράπεζες βάζοντας υποθήκες κ.α. έμπαινες μέσα δηλαδή χωρίς να το θέλεις και χωρίς να φταις» καταλήγει.