Τα Χανιά, στο πέρασμα του χρόνου είχαν να επιδείξουν πολλούς τύπους που άφησαν εποχή.
Δύο από αυτούς τους τύπους ήταν ο Νίκος Γεωργίου (Νίκος Παντέλος για όλους) και ο Μάκης.
Ο Νίκος Παντέλος, πήρε το όνομα, σαν γιος του εφημεριδοπώλη Παντελή Γεωργίου.
Μάλιστα, μικρός ο Νίκος Παντέλος ήταν κι αυτός εφημεριδοπώλης. Πουλούσε τη σατιρική εφημερίδα “Ο ΚΟΠΑΝΟΣ” των Χαράλαμπου Φραγκιαδάκη και Κίμωνα Κεχαγιά.
Ο Νίκος Παντέλος είχε μια χαρισματική φωνή. Νεαρές, όμορφες Χανιωτοπούλες τον καλούσαν να τους κάνει βραδινή καντάδα για να απολαύσουν τη φωνή του. Ο Νίκος Παντέλος, για μικρό χρονικό διάστημα υπήρξε και αθλητής. Στα Βενιζέλεια του 1950 -τότε που τα Βενιζέλεια ήταν αθλητική γιορτή για τα Χανιά- ο Παντέλος ήταν πρώτος νικητής από τους αθλητές της Κρήτης στον Βενιζέλειο δρόμο. Στάδιο – Τάφος Ελ. Βενιζέλου στον Προφ. Ηλία και επιστροφή στο Στάδιο. Έπαθλο για τον Νίκο Παντέλο ένα μεγάλο ασημωτό μαχαίρι που είχε αθλοθετήσει ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Το μαχαίρι έμεινε για λίγο στα χέρια του Παντέλου. Δεν του χρειαζόταν και το πούλησε.
Το 1952 ένας φίλος από τα Χανιά, ο Γιώργος, βρισκόταν στην Αθήνα. Στην Αθήνα και ο Νίκος Παντέλος. Ήταν γνωστός του Γιώργου. Κάποια μέρα ο Γιώργος με συντροφιά τον Παντέλο πήγε στα Πετράλωνα για να βρει και να νοικιάσει σπίτι.
Όταν γύριζαν στην Ομόνοια με το τραμ, ο Παντέλος άρχισε το τραγούδι. Οι επιβάτες απολάμβαναν τη φωνή του και πολλοί ξέχασαν να κατεβούν στη στάση τους και έφτασαν στην Ομόνοια.
Την ίδια εποχή ο Γιώργος Οικονομίδης διοργάνωνε βραδιές ταλέντων στο Άλσος του Πεδίου του Άρεως. Μια βραδιά πήγε στα ταλέντα και ο Νίκος Παντέλος. Μάγεψε στην κυριολεξία με την φωνή του τους θαμώνες και καταχειροκροτήθηκε.
Ο Γ. Οικονομίδης είδε την αξία του Νίκου Παντέλου και του πρότεινε να τραγουδάει κάθε βράδυ στο Άλσος. Μεροκάματο 200 δραχμές, όταν το μεροκάματο του εργατοτεχνίτη ήταν 50 δρχ. Του έδωσε ακόμα και 1500 δραχμές για να αγοράσει ρούχα και παπούτσια.
Ο Παντέλος αγόρασε ρούχα και παπούτσια και τραγούδησε λίγα βράδια. Ήταν όμως τρομερά τζογαδόρος κι όταν χρειάστηκε λεφτά για τον τζόγο, πούλησε ρούχα και παπούτσια και τέρμα το τραγούδι στο Άλσος.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο Παντέλος ηχογράφησε τον δίσκο «Η ζωή αγάπη μου αρχίζει από τα Σαράντα». Κείνη την εποχή κατέβηκε στα Χανιά ως τραγουδιστής στο κοσμικό κέντρο “Χονολουλού”. Αργότερα πήγε ξανά στην Αθήνα όπου σε μια γειτονιά άνοιξε ταβέρνα “Το κουτούκι του Παντέλου”. Πήγαιναν πολλοί Κρητικοί, ιδιαίτερα Χανιώτες, για να τον ακούσουν. Πέθανε στην Αθήνα σχεδόν λησμονημένος.
Την ίδια εποχή με τον Νίκο Παντέλο, εμφανίζεται στα Χανιά ο Μάκης. Ήταν νεραϊδοπαρμένος και πίστευε ότι ήταν καλύτερος τραγουδιστής από τον Παντέλο. Γύριζε πολλά βράδια στις ταβέρνες, κρατούσε ένα τενεκεδένιο πιατάκι που επάνω είχε μια φωτογραφία του με κιθάρα. Τραγουδούσε ή μάλλον σκότωνε το τραγούδι και στη συνέχεια γύριζε από συντροφιά σε συντροφιά, προτείνοντας το πιατάκι. Όταν ήθελε να τον πειράξουν του έλεγαν ότι είναι “Παντελικοί”.
Έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή.
