Τρεις μήνες μετά…

Αν κάποιος μου έλεγε τότε την 18η Μαρτίου, ότι εκείνη την Τετάρτη θα υπέγραφα το τελευταίο μου κείμενο σε αυτήν εδώ τη στήλη και θα έπρεπε να περάσουν περίπου τρεις μήνες για να επανέλθω, σίγουρα δεν θα του έδινα και πολλή σημασία!
Οχι, τότε κανένας δεν μου είπε κάτι τέτοιο! Ωστόσο, οι συνθήκες και οι καιροί έτσι τα έφεραν που τούτο το διάστημα έως και σήμερα ήταν ένα μεγάλο “διάλειμμα” από μία “συνήθεια”, πάμπολλες φορές και κάποιου είδους εσωτερική ανάγκη, για επικοινωνία μέσα από τούτη εδώ την εφημερίδα!
Για την ιστορία -της στήλης- ποτέ από τον μακρινό Σεπτέμβρη του 2003 όταν και πρωτοσυστηθήκαμε, δεν υπήρξε ένα τόσο μεγάλο κενό… επικοινωνίας!
Αυτό το κενό και βέβαια δεν μπορεί να καλυφθεί με ένα μόνο κείμενο -το παρόν- ωστόσο όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, μετά από μία μεγάλη απουσία, υπάρχει ανάγκη να γίνεται πάντοτε μια εισαγωγή – καλωσόρισμα με αυτήν την επανεκκίνηση!
Υπάρχουν τόσα πολλά που συνέβησαν όλη αυτή την περίοδο που ώθησαν πολλούς από εμάς να επαναπροσδιορίσουμε λογικές ακόμη και ιδέες, ή σκέψεις λόγω αυτής της ιδιαίτερης κατάστασης που βιώσαμε!
Αυτή η διαπίστωση είναι εμφανής στις… διά ζώσης ανταμώσεις με φίλους, γνωστούς ή και ανθρώπους που για πρώτη φορά συναντιέμαι μετά από την παύση της καραντίνας!
Κι είναι εξίσου πασιφανής σε πολλές περιπτώσεις η διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων, από ό,τι είχαμε έως τώρα συνηθίσει!
Καθένας μας -ανάλογα τις προσλαμβάνουσές του- διαχειρίζεται πια τις νέες καταστάσεις και τελεί υπό αναμονή των εξελίξεων!
Ολα κατανοητά και καθόλου παρεξηγήσιμα· όλες οι απόψεις και οι ιδέες ανεκτές μα πάντα υπό προϋποθέσεις…
Και το σίγουρο είναι ότι πλέον τα όποια βήματα κάνουμε, τελούν τελούν υπό τον φόβο μίας νέας έξαρσης κρουσμάτων του ιού που και πάλι θα μας οδηγήσουν στα αχαρτογράφητα νερά…