Το ξεδιάντροπο “εγώ”

Εκείνο το ξεδιάντροπο “εγώ” στην πολιτική της χώρας πώς μας μαράζωσε.
Δεν αρνούμαι τις ατομικές ικανότητες, μα η εωσφορική αλαζονεία σε θολώνει, κάνει μόνο λάθη.
«Εγώ ο Κλαύδιος», που έλεγε και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας.
Είναι αναμπάμ – παπαντάμ το “εγώ”.
Παρότι η πνοή του ενός θεμελιώνει το όραμα της χώρας, εύκολο πολύ είναι να ξεφύγεις σε μαύρες ατραπούς.
Ο υποσημειούμενος δεν είναι ψυχαναλυτής μήτε παπάς – εξομολόγος· πιστεύει στην ατομική προσπάθεια, μα και θέλγεται από το συλλογικό όραμα, την αμοιβαία πίστη.
Αυτή τη μοναδική εθνική συγκίνηση που προσφέρει η κοινή συμπόρευση.
Αχρηστο το “εγώ”, αν δεν υπάρχει το “εμείς” να το ενστερνιστεί, να μπει στα σπλάχνα του, να γίνει ζωοδότρα, εθνική δύναμη.