Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Το “τσουρί”

Τι ήταν το “τσουρί”; Συνήθως ένα σιδερένιο κυκλικό κατασκεύασμα. Να σαν ένα τσέρκι βαρελιού σε μικρό μέγεθος φυσικά κι άλλες φορές σε άλλο σχήμα, πλακερό. Και το ένα και το άλλο, ήταν ένα άθυρμα, ένα παιχνίδι παιδικό και από τα λίγα και τα χαρακτηριστικά εκείνα τα φτωχά, κατοχικά, μα και μετακατοχικά χρόνια.
Τσουρί, γιατί το “τσουρούσαμε”, το κυλούσαμε, το κυλιντρούσαμε, το παίζαμε. Μα είχαμε και άλλα, βιομηχανικά παιχνίδια εκείνα τα χρόνια; Να αγοράζαμε -αλίμονο- παιχνίδια, που δύσκολα βρίσκαμε το καθημερινό μας ψωμί; Πέντε – έξι χρονών εγώ και μόλις που είχαν φύγει οι Γερμανοί. Eμενα στο σπίτι της γιαγιάς μου. Από το κοντινό χωριό, που και το πατρικό μου, μας επισκέφτηκε η μάνα μου και για δώρο μου κρατούσε ένα “τσουρί”! Μου το πρόσφερε με χαρά και καμάρι. Μικρό, σιδερένιο, πλακέ και κοκκίνιζε κιόλας. Hταν από γερμανική νάρκη.
Οι κατακτητές, για να εξασφαλίσουν για πολλά χρόνια την κυριαρχία τους στο νησί, είχαν κουκουλώσει στην άμμο των παραλιών μας νάρκες – παγίδες, για να εμποδίσουν την αποβίβαση ξένων αντιπάλων στρατευμάτων.
Πολύτιμο το εκρηκτικό υλικό της νάρκης, γινόταν δυναμίτες για τα ψάρια και πολύ επικίνδυνο. Η παραλία των Κάτω Μεσογείων και των Φαλασάρνων ήταν γεμάτες. Τέχνη πολλή και προσοχή χρειαζόταν το “λύσιμό” τους και πολλοί Μεσογειανοί μαρτύρησαν στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν το πολύτιμο υλικό. Παρακαλώ, δεκατέσσερις Μεσογειανοί σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους με τις νάρκες. Αλλά αυτό το γεγονός είναι θέμα άλλου χρονογραφήματος.
– Εμείς θα φύγουμε, εσείς θα σκοτώνεστε! έλεγαν λίγο πριν ξεκουμπιστούν από τα ιερά χώματα της Κρήτης οι Ούννοι.
Από κάποιον γείτονα είχε αποκτήσει η καημένη η μάνα μου το αυτοσχέδιο παιχνίδι και με ικανοποίηση μου το προσέφερε. Στην παιδική μου μνήμη μένει εκείνη η εντύπωση της απόκτησης ενός αντικειμένου ψυχαγωγίας. Νομίζω λίγες φορές χάρηκα τόσο, στη διάρκεια της παιδικής μου ζωής. Μα, τι ήθελε ένα παιδάκι εξάλλου, εκείνα τα πέτρινα χρόνια; Λίγο ψωμί κι ένα παιχνιδάκι! Και θέλω και δεν θέλω, κάνω σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση της αφθονίας και της ευμάρειας. Τα σημερινά παιδιά έχουν τόσα παιχνίδια που… παρακαλούν τους γονείς τους να μην τους φέρουν άλλα! Κουρντιστά, ηλεκτρονικά, φουσκωτά, απλά και σύνθετα και πολυσύνθετα, γεμίζουν τα ράφια, το τραπέζι, τις ντουλάπες και όλους τους χώρους!…
Συνήθως στις επισκέψεις μου στα σημερινά σπίτια, βλέπω το κάθε παιδί να έχει ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια!


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα