Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές…

Βρισκόμαστε σε μια μεσοβέζικη κατάσταση.
Παρότι οι μυγδαλιές άνθησαν και φέτος, κάποιοι τοπικοί άρχοντες… “ετίναξαν την ανθισμένη αμυγδαλιά”.
Μιλώ για τα Χανιά πίσω από τη διακεκαυμένη ζώνη των πολιτικάντικων υπεκφυγών, αυτής της κατ’ επίφαση “αθωότητας” που διεγείρει την αρμόζουσα κοινή λογική.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα -κέρινο ομοίωμα μιας ευθείας πορείας προς την πρόοδο- “βραχνή, ξεκούμπωτη, άδικη” για το όλον των Χανίων.
Ζούμε την εποχή της μιάμιση στροφής.
Είμαστε ίδιοι με τους προηγούμενους, αλλά ξέρουμε πιο καλά να μπερδεύουμε το παιχνίδι.
Μια στροφή και μισή μετά, για να σβουρίζει το μικροπολιτικό παίγνιο, τόσο – όσο δεν θα τσουρουφλίζεται στη διακεκαυμένη ζώνη.
Κάποιος τραβά “5” διαρκώς από “30”.
Ολα έχουν μείνει πίσω… Παλιό τελωνείο, καθαριότητα, επιπρομαχώνας, νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη…
Σβούρα είναι και γυρίζει…
Πού θα κάτσει η “μπίλια”;
Τα τρένα που ’φυγαν ελπίδες μας πήραν.
Αλλος για το Λιανοκλάδι…