«Ο Θεός θέλει να οδηγήσει το χαµένο του υιό πίσω στο πατρικό του σπίτι. Ολοι εµείς έχουµε κληθεί να λάβουµε µέρος σε αυτό το έργο»
Ένα ερώτηµα που είναι συνηθισµένο να µας απασχολεί είναι, γιατί ο Θεός δεν έφτιαξε τον άνθρωπο µε τέτοιο τρόπο ώστε να επιθυµεί και να αναζητά µόνο το καλό και να αποστρέφεται το κακό. Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και η ερώτηση. Γιατί ο Θεός δεν είχε ποτέ σκοπό να κατασκευάσει «λειτουργικές µηχανές του καλού», αλλά πραγµατικά ελεύθερα και ευσυνείδητα παιδιά, που από µόνα τους θα επιθυµούν, θα επιλέγουν και θα πράττουν το καλό σαν αποτέλεσµα της καθαρά προσωπικής τους θέλησης. ∆εν χρειάζεται µηχανικούς και τεχνητούς ανθρώπους, αλλά εντελώς ελεύθερους. Σε µια κοινωνία που οδηγείται ταχύτατα στις µηχανές και στην τεχνητή νοηµοσύνη, η βούληση του Θεού θα εµφανιστεί σύντοµα πιο ξεκάθαρη. Και αυτή η βούληση είναι να κατανοηθεί επιτέλους το γεγονός ότι οι άνθρωποι ξεχωρίζουν από όλο το σύµπαν, γιατί µέσα στο σώµα περιέχεται µια ψυχή η οποία, όσο βρισκόµαστε εδώ είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε το σώµα. Με την αποχώρηση µας όµως, αυτή είναι που µας οδηγεί στον πνευµατικό κόσµο. Προκειµένου να φτάσουµε στην εκπλήρωση ενός τέτοιου στόχου, αποκτά σηµασία κάθε µεµονωµένη µέρα αυτής της δύσκολης και επίπονης επίγειας ζωής µας. ∆εν θα πρέπει να θέλουµε να χάσουµε ούτε µια µέρα, γιατί ίσως αυτή η συγκεκριµένη µέρα που φαντάζει αφόρητη στα µάτια µας, να είναι η δύναµη η οποία θα µας ωθήσει σε ένα ακόµη υψηλότερο σκαλοπάτι. Πως θα µπορούσε η ψυχή να αποφασίσει για κάτι υπέρ ή κατά εάν δεν της προτεινόταν και το αντίθετο; Ακόµη και ο Ιησούς έπρεπε να πάρει την απόφαση του εντελώς ελεύθερα, προτού να αποδεχθεί το σταυρικό θάνατο. Ολόκληρη η δηµιουργία αφηµένη στα δίχτυα των πεσµένων αγγέλων σώζεται κάθε στιγµή από την αιώνια αγάπη του Θεού, που δεν θέλει να χαθεί ούτε η παραµικρή οντότητα. Ολο το ορατό σύµπαν αποτελεί το εκπαιδευτήριο για αυτά τα πεσµένα πλάσµατα και έτσι είναι δηµιουργηµένο ,ώστε όσα από αυτά θελήσουν, να επιστρέψουν στην θεική τάξη. Αυτό είναι το σχέδιο το οποίο αρχίζει να αχνοφαίνεται στην εποχή µας. Η επιστροφή στην θεική τάξη, ή µάλλον η επιλογή της επιστροφής, είναι τώρα σε ένα κρίσιµο σηµείο. Όταν το “εγώ” µας έχει µάθει να εννοεί την «ελευθερία» µε ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο, αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρηµα αυτή τη στιγµή. Ο κόσµος του έµαθε ότι µόνο αυτός που διαθέτει δύναµη και επίγειο πλούτο µπορεί να είναι ελεύθερος.
Έτσι, καταλήγουµε στο συµπέρασµα ότι το όλο πράγµα παρουσιάζεται σαν µια µάταιη προσπάθεια, εάν δεν µας δοθεί έλεος από ψηλά. Όµως, ο Θεός υπολογίζει πολύ ακόµη και την καλή θέληση. Η ικανότητα να αντιστέκεται ο άνθρωπος στο κακό είναι συνέπεια της ροής της θεϊκής δύναµης. Επειδή εύκολα τείνει ο άνθρωπος να κρίνει και να καταδικάζει, θα πρέπει κάποια στιγµή και τώρα είναι αυτή η στιγµή, να αναρωτηθούµε στα σοβαρά, τελικά τι γνωρίζουµε; Γνωρίζουµε αυτά που γνωρίζει ο Θεός; Έχουµε την ικανότητα να καταλάβουµε έστω και τα απλά πράγµατα; Ο Απόστολος Παύλος είχε πει, ότι ο άνθρωπος, χάρη στο πνεύµα που κατοικεί µέσα του, είναι σε θέση να γνωρίσει ακόµα και αυτά τα βάθη της θεότητας. Βρισκόµαστε λοιπόν στο κατώφλι που µας οδηγεί από το φόβο και τη δεισιδαιµονία, προς το άπλετο θεϊκο φως της κατανόησης. Γιατί η Γη είναι ο σηµαντικότερος πλανήτης στην λυτρωτική πορεία της ψυχής. Και σίγουρα ισχύει αυτό, διαφορετικά, γιατί να ενσαρκωθεί ειδικά σε αυτήν ο Θεός;
