Πρέπει να έχεις μια λεπτή αύρα της πόλης στο μυαλό σου για να προκόψουν τα Χανιά. Το ξέρω ότι το από καθέδρας κήρυγμα απωθεί και τις τοπικές ηγεσίες και τους δημότες. Αλλά τα Χανιά όσο ωριμάζουν μέσα στον χρόνο, τόσο πιότερο χρειάζονται παρεμβάσεις. Αυτή είναι μια αδυσώπητη, ιστορική ανάγκη που καθοδηγεί τον ρου των γεγονότων.
Γνωρίζω ότι οι Χανιώτες εσαεί είναι περήφανοι για την πόλη τους. Είναι η βασική αορτή (η πόλη) που συνδέει τα παρελθόντα με τα μελλούμενα. Κάτι σαν σταθμός ενός τρένου, που σου κερδίζει το μάτι σαν πρωτοσταθείς για λίγο. Παρά τις κατά καιρούς διαψεύσεις των προσδοκιών, τις παλινωδίες των “επαγγελματικών”, εκείνο το γκρίζο ήξεις – αφήξεις, η πόλη προχωρά με αργούς ρυθμούς. Σα να κόλλησαν τα πόδια της στη βρεγμένη άμμο…
Το κυρίαρχο οπτικό ορόσημο του αστικού κλωβού απλά, αμυδρά εξωραΐζεται, τα γνωστά προβλήματα υπάρχουν με τους γνωστούς αποδέκτες, η κίνηση του χρόνου μοιάζει με χρονοτριβή.
Χάλασε το ρολόι, να το κουρδίσουμε ξανά. Εμείς, βιαστικοί και πολυάσχολοι πολυπράγμονες, το ρολόι – αντίκα θέλει σύγχρονους λεπτοδείκτες.
Τα Χανιά χρειάζονται μια επανεκκίνηση με οριοθετήσεις.
– Τι θέλουμε; – Αυτά! – Αυτά και πρέπει να γίνουν…
