Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν τον πλανήτη μας είναι το θέμα του κλίματος. Και εμείς οι ίδιοι, σ’ όποια χώρα και αν κατοικούμε, βλέπομε ότι βρισκόμεθα ενώπιον μιας τεράστιας κλιματικής αλλαγής προς το χειρότερο, λόγω κυρίως των εκπομπών νοσηρών αερίων, της βιομηχανίας, των πυρηνικών δοκιμών κτλ.
Εδώ υπάρχει επίσης η αντιπαλότητα μεταξύ των βιομηχανικών χωρών, με τις γιγάντιες βιομηχανίες, και των αναπτυσσόμενων χωρών.
Λόγω των καταστροφικών συνεπειών του κλίματος στη ζωή μας τα Κράτη προχώρησαν στη Συνθήκη του Παρισιού, την οποίαν όμως πολλές χώρες δεν ακολουθούν.
Η ΕΕ συναισθανόμενη τη σημαντικότητα της διευθέτησης της αναρχίας που υπάρχει σχετικά με το κλίμα έχει παρουσιάσει δώδεκα σχέδια νόμου, πολύ φιλόδοξα, για να περιορίσουν την κλιματική αναθέρμανση. Μεταξύ των προτάσεων περιλαμβάνεται ένας φόρος στις μεθορίους μεταξύ των Κρατών επί των βιομηχανικών προϊόντων που προκαλούν την περισσότερη οχληρία. Επίσης η ΕΕ έχει σαν σχέδιο μιαν απαγόρευση της πώλησης αυτοκινήτων με diesel και βενζίνη από το 2035, κάτι που θα αναστατώσει και όχι μόνο τη βιομηχανία αυτοκινήτων.
Οι διευθύνοντες την ΕΕ δεν είναι τόσον αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι οι προτάσεις της θα γίνουν αποδεκτές αδιαμαρτύρητα από τα Κράτη-Μέλη. Από την άλλη μεριά, πιστεύεται ότι αυτά τα μέτρα θα είναι η απαρχή ενός συμβιβασμού που θα φέρει κάποιαν πρόοδο στη κλιματική κατάσταση του πλανήτη.
Το θέμα είναι κάτω από την ηγεσία της ΕΕ. Πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή μεταξύ των χωρών της Ένωσης, των βιομηχανικών και μη, ούτως ώστε να γίνει κάποια πρόοδος στη χαώδη κατάσταση που βρίσκεται ο πλανήτης και η ήπειρός μας. Ακόμα βρισκόμεθα στην αρχή της νέας προσπάθειας. Είναι όμως κάτι που πρέπει να αρχίσομεν από την ήπειρό μας για να υιοθετηθεί και από άλλες περιοχές του πλανήτη μας.
