Ο πόλεµος στην Ουκρανία συνεχίζεται καθώς και οι προσπάθειες για ειρήνευση στη διαµάχη. Ένα από τα προβλήµατα της ειρήνευσης είναι και το θέµα των εγγυήσεων για την Ουκρανία, σε περίπτωση ειρήνευσης.
Και αυτό το εξετάζω µε το θέµα της Κύπρου που έθεσαν τρεις εγγυήτριες ∆υνάµεις και στο τέλος κατέληξε µε τη µονοµερή επέµβαση – εισβολή της Τουρκίας.
Στην Ουκρανία δεν χρησιµοποιούν το παράδειγµα της Κύπρου, σωστά πιστεύω, για εγγύηση, αλλά ∆υτικές χώρες προσκαλούνται να αποστείλουν δυνάµεις για να εγγυηθούν την ασφάλειαν της Ουκρανίας εις περίπτωση ειρηνικής λύσης του προβλήµατος.
Κι εδώ διερωτόµαστε, πάντα, χωρίς απάντηση: Η Κύπρος υπέστη εισβολή και η κατοχή µεγάλου µέρους του εδάφους της συνεχίζεται για 51 χρόνια. Κανείς δεν ενδιαφέρθη για την υπόθεσή µας, για την εισβολήν, για τη συνεχιζόµενη κατοχή. Μας ζητήθη δε όλων των ειδών η βοήθεια για την Ουκρανία. Είναι, ίσως, καιρός, οι σύµµαχοί µας και οι εταίροι µας να δουν και το δικό µας πρόβληµα και να αρθεί η αδικία και αυτή τη φορά να µπουν διεθνείς και ρεαλιστικές εγγυήσεις, ως αρµόζει και ως επιχειρείται για την Ουκρανίαν.
Για να επιστρέψοµε στο πρόβληµα της Ουκρανίας, ο κ. Trump ζητά όπως οι Ευρωπαϊκές χώρες εγγυηθούν την Ουκρανίαν και αποστείλουν στρατεύµατα για εγγύηση, οι δε ΗΠΑ θα δώσουν άλλου είδους εγγυήσεις. Επιµένει, όµως, όπως η Ευρώπη πάρει κύριο µέρος.
Μερικές χώρες δήλωσαν ότι, αν χρειαστεί, θα εγγυηθούν και στρατιωτικά την Ουκρανία. Στη Γερµανία, όµως, η χώρα διχάσθηκεν πριν καν ζητηθεί άµεσα εγγύηση. Ο Καγκελάριος Friedrich Merz εξέφρασεν τη γνώµη ότι η Γερµανία µπορεί, αν χρειασθεί, να στείλει δυνάµεις για την ασφάλεια της Ουκρανίας. Αυτό έφερε αντιρρήσεις από αρκετά κόµµατα, όπως το AFD. Το SPD δήλωσε ότι πρέπει και οι ΗΠΑ να λάβουν µέρος. Γενικά η κυβέρνηση συνασπισµού του συντηρητικού καγκελάριου Merz διχάσθηκε (βλ. Elsa Corresa, “Tollé en Allernagne sur l’eventuel envoi des troupes en Ukraine”, Le Monde, 22 août, 2025, σελ. 4).
Ακόµα, βέβαια, είναι µακράν για θέµατα ασφάλειας, προτού υπάρξει κάποια συµφωνία. Εκείνο, όµως, που έχει σηµασίαν είναι η διαφορά µεταχείρισης µεταξύ Κύπρου και Ουκρανίας και ίσως ενδείκνυται η αντιµετώπιση του Κυπριακού ζητήµατος µε διεθνείς εγγυήσεις, π.χ. από ∆υτικές ∆υνάµεις, ΟΗΕ, ΕΕ και λοιπές ∆υνάµεις.
Λάρνακα, 25 Αυγούστου, 2025
*Ο ∆ρ. Χρίστος Α. Θεοδούλου είναι νοµικός, πολιτικός επιστήµων, διεθνολόγος και πολιτικός αναλυτής.
