∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να δίνεις και να περιµένεις ανταπόδοση.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να µιλάς για κάποιον που δεν είναι παρών.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να µην κρατάς τον λόγο σου.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να συγκρίνεις τη ζωή σου και όσα έχεις µε τη ζωή των άλλων.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να µιλάς υποτιµητικά σε ανθρώπους που σου παρέχουν υπηρεσίες.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να δηµιουργείς προσδοκίες που δεν µπορείς να εκπληρώσεις.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να µην έχεις γνώµη που µπορείς να υποστηρίξεις.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να παίζεις µε τα συναισθήµατα των ανθρώπων.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να µην έχεις ο ίδιος συναισθήµατα.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να εκµεταλλεύεσαι τον πόνο, την αδυναµία, την ελπίδα.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να µην ορίζεις εσύ τη ζωή σου.
∆εν υπάρχει χειρότερο, από το να έχεις κοντά σου ανθρώπους που σ’ εµπιστεύονται και εµπιστεύεσαι και ο ίδιος.
∆εν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να µην έχεις ανάστηµα και να πορεύεσαι µε τις δικές σου δυνάµεις στη ζωή.
∆εν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να µην έχεις πίστη και σκοπό.
∆εν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να µην έχεις αυτοσεβασµό και όρια.
∆εν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να εγκαταλείπεις όνειρα, ανθρώπους, τη ζωή.
∆εν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να µη ζεις τη ζωή σου, τιµώντας την κάθε µέρα της.
∆εν υπάρχει χειρότερο από το να ζεις χωρίς πάθος.
Ένα είναι το χειρότερο.
Να χάσεις την ψυχή σου.
Αφιερωµένο.
*Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος βιωµατικής γραφής
